Mensen zeggen zo veel dingen waardoor je zo veel van ze te weten kan komen in korte tijd. Meestal proberen ze wat anders te zeggen dan wat je er uit kunt halen. Het gaat van overduidelijk tot heel subtiel. Een overduidelijk voorbeeld is als mensen ineens tegen je zeggen; “hé vriend” Dan weet je al bijna zeker dat ze nooit je vriend gaan worden, eerder een gast die je liever ontwijkt.
Eigenlijk zijn het bijna altijd tegenstellingen, dat maakt het redelijk makkelijk herkennen. Het wordt pas echt leuk als de situatie gebiedt dat je wat over iemand moet gaan vertellen, vooral als het gaat om confronterende dingen. Mensen hebben namelijk de neiging om de vervelende zaken over zichzelf te willen vergeten, en het liefst zo ver mogelijk weg stoppen. Zo worden de meeste MPS patiënten ook gevormd; als het iemand anders is kan ik hem de schuld geven.
Het leuke is dat we het allemaal wel doen. De een wat meer dan de ander. Als je in zo’n situatie zit waar je wat over iemand anders moet vertellen, en je blijft maar; “Nee, echt niet!” horen, is het meest ideale als er iemand bij is die de persoon kent. Dat is de figuur die meestal; “Ja, echt wel!” er achteraan blijft roepen.
Let er maar eens op, vooral de mensen die zelf beginnen over een onderwerp waarvan ze zelf vooraf al hebben bedacht dat ze jou daar van moeten overtuigen, voor dat je een vraag hebt gesteld. Dan weet je dat zo iemand zich aan je aan het tegen stellen is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten