In het dagelijks leven wordt het woord “vrij” vaak
gebruikt. Die plaats is nog vrij in mijn agenda, nee vrijdag ben ik vrij. Is
deze stoel vrij? Maar eigenlijk is het een concept waar we ons ver van hebben
verwijderd. Met name de mensen die het woord vaak
gebruiken hebben er de grootste behoefte aan. Dan betekent dat ze nooit echt
vrij zijn. We hebben ons omringd met luxe die beschermd moet worden. Daar
moeten we voor werken, over waken, met elkaar over communiceren en vooral bang
voor zijn om het kwijt te raken.
Want wat
is nu echt vrij zijn? Ik ga nu aanspraak maken op jullie inlevingsvermogen.
Neem even een momentje voor jezelf voordat je verder leest. Zet je telefoon
uit, reageer niet op bliepjes uit je computer en vertel iedereen om je heen dat
ze je een half uur niet mogen storen.
Daar gaatie;
Je wordt wakker en het is zaterdag. Buiten regent het. Je doet wat oude kleren
aan en gaat naar de keuken waar een kop thee en een boterham klaar staat. De
volgende boterham, die je ook niet zelf klaar hoeft te maken is het volgende
agendapunt van vandaag en verder niks. Er is ook geen vaste tijd geprikt voor
die volgende boterham, je haalt hem als je honger hebt. Je weet dat niemand je
gaat bellen want je hebt geen telefoon. Je weet dat niemand je gaat e-mailen
want je hebt niet eens een adres. En als iemand naar je huisadres zou vragen,
moest je toch even denken wat het ook al weer was.
Zuiver
ter kennisgeving roep je; “ik ga!” en je begeeft
je naar de gang. Je weet dat er een; “OK!” volgt. In de gang trek
je een paar kaplaarzen en een regenjas aan. Terwijl je de laatste drukknoopjes
dicht doet stap je naar buiten en dan volgt het magische moment. Je bent
buiten, in de regen, tot niets verplicht, zonder middel van communicatie
behalve je stem. Zonder sleutels want als je naar binnen wilt bel je aan.
Je bent
in de wereld, met niets in je zakken en een hoofd vol fantasie. Wat heb je
nodig? Jezelf. De regen deert je niet, je bent er immers op gekleed en alles
wat vies of nat wordt is in een mum van tijd ingeleverd bij de grote waskamer.
Wat daar precies afspeelt weet je niet, alleen dat je er niks voor hoeft te
doen.
Hoe vrij
voel je nu? Velen schrikken er van en trekken zich meteen weer terug in hun “veilige”
wereld met een opmerking als; “Dat was toen, en nu zijn we volwassen”
Maar wat let je? Je vrouw zit een soap te kijken met een Dolce Gustootje, ga
lekker naar buiten de regen in! Stamp in die plassen! Als ze zou zien hoe heerlijk herboren je bent en je weer een beetje
kunt glimlachen, doet ze met alle plezier de deur open als je aanbelt en gooit
ze ook je kleren in de was! Dan kun jij daarna een
filmpje kijken met een Corsendonck Pater en kan zij naar buiten!
