HERSENSPINCELS 2: GEVALLEN ACHTERHOOFD

HERSENSPINCELS 2: GEVALLEN ACHTERHOOFD
HERSENSPINCELS 2: GEVALLEN ACHTERHOOFD

maandag 31 januari 2011

LIFFING ON DIE EDS

Wanneer ga je ergens voor, en wanneer vooral niet? “Simpelweg een risicoanalyse maken” zou de nuchtere berekende Nederlander zeggen. Maar dan heb je de uitkomst, en dan? Welk risico het waard is om het te nemen manifesteert zich toch pas achteraf. Als een blinde rond rennen en maar wat doen, daar zijn er maar weinig wijzer van geworden, maar wat nou als de risicoanalyse je alleen maar onzekerheid aan praat?

Dit werkt bij mij dus zoals alles bij mij werkt; gevoel op scherp en doen. Toch val ik elke keer weer terug in die voor mij zo overdreven bewezen zinloze risicoanalyses. Daarbij rijst de vraag die iedereen zichzelf op elk moment in zijn leven zou kunnen stellen; “Het gedrag wat ik nu vertoon, is dat aangeleerd of een diep gewortelde karaktertrek?”

Het mooie van deze techniek is dat je al gauw tot de conclusie komt dat de karaktertrekken veelal positief zijn, en de aangeleerde stukken je alleen maar tegen houden. “Afleren is veel moeilijker dan aanleren.” wordt er dan gezegd. Dat is nou een typische aangeleerde uitspraak, want de werkelijkheid is;

Als je het aangeleerde gedrag van jezelf leert herkennen kun je het misschien niet afleren, maar wel uitzetten op het moment dat je het constateert. Zo wordt het meer een vaardigheid dan dat je het af wil leren en kun je het bij je rijtje positieve karaktertrekken zetten.

zondag 30 januari 2011

MAKKELIJK TOCH?

Digitenne, je zet je apparaatje ergens neer, maakt niet uit waar en je hebt een televisiesignaal. Mobiele telefonie, je pakt je mobiel en gaat bellen of informatie verzenden, het maakt niet uit waar. Draadloos internet, je zet je router aan en je kan waar je computer ook staat in het huis en je hebt een internet signaal.

Op welk punt gingen we twijfelen of er misschien wat veel straling in de lucht zit en dat mensen daar wel eens last van zouden kunnen hebben en/of krijgen? Natuurlijk is dat niet goed. We hebben allemaal het verlies van gemak niet over van wat het ons oplevert als we het laten, maar laat nooit iemand je vertellen dat het allemaal wel meevalt. Waarschijnlijk een woordvoerder van 1 van bovenstaande producten, iemand die het echt niet snapt of 1 die het voor zichzelf goed probeert te praten = angst.

Als we nou eens stoppen met zeggen dat er geen probleem is of proberen met afzwakken van de problemen. De grote vraag is; ga je er wat mee doen? wat kun je er mee doen? Nou bijvoorbeeld alle apparaten die straling zouden kunnen veroorzaken aansluiten op een stekkerdoos met schakelaar. Gebruik je het niet? Switch om! Scheelt stroom, vermindert straling. Zo moeilijk is dat toch niet?

zaterdag 29 januari 2011

DEMOCRAZIEJENOUWEL?

Waarom blijven we nou met zn allen denken dat alle oplossingen in de democratie liggen? Het enige politieke voordeel wat we hebben met de democratie boven de dictatuur, is dat we na een vast aantal jaren die man in dat torentje weg mogen sturen als zijn opvattingen te idioot beginnen te worden.

Praktisch gezien hoeven we geen geborduurd portret van onze leider boven de schoorsteenmantel te hebben hangen, voor het jaarlijkse "hangtie of hangen we je op?" - ritueel.

Verder is het allemaal niet veel anders; mooie praatjes, maar uiteindelijk moet je gewoon je bek houden en alles wat je kan missen en meer, betalen.

En dan gaan we met zn allen die arme mensjes zonder democratie helpen, maar zijn we gewoon zelf zo langzamerhand niet het meest hulpbehoevend...?

vrijdag 28 januari 2011

ANDERS

Soms lopen dingen even anders. Verwachtingen doen dat met je leven. Gelukkig zijn dat soort verwachtingen soms heel terecht. Over hoe je eerste boek er uit moet komen te zien bijvoorbeeld. Best belangrijk. Ik weet nu nog steeds niet hoe hij er uit ziet, maar vast veel beter dan hoe het was.

Back in the air!

donderdag 27 januari 2011

MAG IK ME EVEN TEGEN STELLEN?

Mensen zeggen zo veel dingen waardoor je zo veel van ze te weten kan komen in korte tijd. Meestal proberen ze wat anders te zeggen dan wat je er uit kunt halen. Het gaat van overduidelijk tot heel subtiel. Een overduidelijk voorbeeld is als mensen ineens tegen je zeggen; “hé vriend” Dan weet je al bijna zeker dat ze nooit je vriend gaan worden, eerder een gast die je liever ontwijkt.

Eigenlijk zijn het bijna altijd tegenstellingen, dat maakt het redelijk makkelijk herkennen. Het wordt pas echt leuk als de situatie gebiedt dat je wat over iemand moet gaan vertellen, vooral als het gaat om confronterende dingen. Mensen hebben namelijk de neiging om de vervelende zaken over zichzelf te willen vergeten, en het liefst zo ver mogelijk weg stoppen. Zo worden de meeste MPS patiënten ook gevormd; als het iemand anders is kan ik hem de schuld geven.

Het leuke is dat we het allemaal wel doen. De een wat meer dan de ander. Als je in zo’n situatie zit waar je wat over iemand anders moet vertellen, en je blijft maar; “Nee, echt niet!” horen, is het meest ideale als er iemand bij is die de persoon kent. Dat is de figuur die meestal; “Ja, echt wel!” er achteraan blijft roepen.

Let er maar eens op, vooral de mensen die zelf beginnen over een onderwerp waarvan ze zelf vooraf al hebben bedacht dat ze jou daar van moeten overtuigen, voor dat je een vraag hebt gesteld. Dan weet je dat zo iemand zich aan je aan het tegen stellen is.

woensdag 26 januari 2011

RAZENDE STILTE

Ik kan me erg vermaken op plekken waar oncomfortabele stiltes vallen. U kent ze wel; van die bijeenkomsten waar mensen bij zitten die het vullen dan de leegte met lullen hebben verheven tot een hoger levensdoel. Vaak is het ook een overlevingstechniek. Alsof het vallen van stilte zich fysiek gaat uiten in een 360 graden draai van een zeis die alle koppen in het gezelschap in 1 keer naar de eeuwige jachtvelden stuurt.

Je ziet het vaak op familie verjaardagen. Ik denk dat daar de frequentie zit, zuiver door de format wat daar al jaren gehanteerd wordt. Je doet je goeie goed aan en gaat naar het stiltegebied. Op het moment dat je op de bel drukt, zie je niet maar weet je wel, dat de stilte of het geforceerde gesprek aan de andere kant van die deur wordt onderbroken. Vragende ogen, opgeschrikte, wellicht zelfs net wakker wordende mensen die zich kunnen vergrijpen aan een nieuw, snel doodgebloed gespreksonderwerp.

Terwijl je de jas ophangt en het verplichte lief bedoelde maar altijd verkeerd vallende cadeau afgeeft, hoort je ene oor het afgeknepen “Nou bedankt, echt leuk” en je andere oor merkt de afwezigheid van muziek op.

Na het betreden van de o zo gezellig ingerichte woonkamer met alle salon en bijzettafels in het midden met alle zetels in een kring er omheen, begint het bizarre ritueel van groeten; vrouwen kussen iedereen 3 keer, mannen alleen de vrouwen. Mannen geven mannen een hand. Al zittend krijg je nog een beetje gezemel, want je wilt je eerste ongeïnteresseerde vragen niet verschieten voor het volgende gespreksonderbrekende ritueel.

“Koffie?” “Ja lekker” “Wat voor taart wil je?” “Nou, wat heb je?” Je vind ook alles lekker, tenminste dat zeg je. In werkelijkheid krijg je filterkoffie uit een apparaat wat hooguit 4 keer per jaar wordt gebruikt, in een veel te klein kopje wat misschien nog minder wordt gebruikt, maar de suikerklontjes zijn daar niet op aangepast! De taart is merkbaar nog niet zo lang uit de vriezer, en dat geeft de burger moed!

Zo, je bent geïnstalleerd en in de groep opgenomen. Nu kunnen er vragen aan je gesteld worden. En als je geluk hebt, begint een tante naast je het meest slaapverwekkende verhaal tegen je aan te flikkeren over de meest ver van je bed voorstelling waar ze vorige week dinsdagavond met de buurvrouw heen geweest is.

Dan trekt de temperatuur weer gelijk, de drankjes zijn op, en er is al 10 minuten geen nieuwe gast binnen gekomen. Tijd voor het moment waar we allemaal voor zijn gekomen; de oncomfortabele stilte. Heerlijk! Lekker om me heen kijken en met mezelf een weddenschap afleggen wie er als eerste gaat breken, en met wat voor waardeloze zin! Ik denk dat het tante Toos wordt met “Zo, daar zitten we dan” Het is net cluedo, zo spannend! Ik win altijd want ik wed zelf 2 partijen tegen elkaar uit.

O ik kan het zo naar mn zin hebben met mezelf…

dinsdag 25 januari 2011

COMPLEXUTERS

Ik houd van computers, je kan er leuke dingen mee doen. Toch heb ik soms van die dingetjes die gebeuren. Dan leg ik het uit aan een specialist, en die zeggen altijd allemaal hetzelfde; "Dat kan niet" "Je geeft een computer ergens opdracht voor, en dat doet hij, hij kan niet ineens wat anders gaan doen" 

Toch is het zo, en dat laat ik ze het zien, en moeten ze tot dezelfde conclusie komen; hij doet rare dingen. Uiteindelijk is het een of andere wazige functie die niemand ooit gaat gebruiken, waar zelfs geen toetscombinatie voor is op het per ongeluk aan te zetten.

Bij mij staat dat dan aan. Niemand weet waarom.

maandag 24 januari 2011

WAAR IS DE HEID?

Media is een goede afspiegeling van hoe de wereld in elkaar zit. Niet de inhoud van het aanbod geeft dat weer, maar hoe het wordt gebracht. We zijn op het punt gekomen dat mensen door krijgen dat het geen donder uit maakt wat je zegt, als het maar over komt als een goed verhaal.

Het Calgon effect: wist u dat uw wasmachine last heeft van kalk? Oh, nee. Met Calgon is dat over. De formule is simpel; we lullen u een probleem aan + komen direct met de oplossing + kutmuziekje wat in je kop blijft zitten = effectieve reclame. Niemand gaat het checken. Ziet u uw machine al open schroeven, en met die bekalkte spiraal iemand over de balie trekken bij de producent van Calgon? Wist u dat u dan hier moet zijn: Reckitt Benckiser B.V., Siriusdreef 14, 2132 WT Hoofddorp, T: 023 558 4500, F: 023 558 4555.

Kortom, het hoeft niet waar te zijn, als je het maar mooi verpakt. Daarom is cabaret zo een mooi medium met een groeiende tendens naar de pijnlijke waarheid. Mooi verpakt vertel je hoe het echt zit, en met een grap laat je genoeg opening voor mensen om er over na te denken. Zodat ze onderweg naar huis denken; “Hij heeft wel gelijk…”

Gelukkig wordt de mens te slim voor mooi verpakte leugens, en gaat alles een keer door de mand vallen. Nederland wordt steeds slimmer, LOI. Volgens mij staat dat ook voor laterale overheid infiltratie.

Laat u dus niet meer gek maken, alleen nog maar wakker.

zondag 23 januari 2011

IETS MET VERWACHTINGEN

Soms gaan dingen niet zoals je verwacht. Correctie: dingen gaan nooit zoals je verwacht had. Ik kon daar altijd al aardig mee om gaan behalve als het ging over mij, een doel halen en de conclusie dat het niet zo soepel gaat.

Normaal gesproken scheuren de muren van de hel in mijn hoofd dan, en spuwt het vuur vrij grafische vocabulaire verhogende uitingen van teleurstelling over mijn lippen naar buiten. 

Afgelopen donderdag was er zo een momentje. Een uur later keer ik er op terug, en moest ik toegeven dat ik met mijn reactie de kaarsen NIET aan heb kunnen steken. In alle rust bedacht ik mijn vervolgacties en heb ze uitgevoerd. 

Ik word vast oud...

zaterdag 22 januari 2011

DE VOOIS OF HOL-LAND

Zo, zijn we allemaal weer uitgeluld over het programma waar grote sterren uit voort moeten komen, maar de ervaring leert dat het niet zo is? Kunnen we weer door naar het volgende kutprogramma met wannabe's en mensen die het zouden kunnen maken maar waarschijnlijk door het programma zelf verkloot worden.

Het is heel makkelijk om het niet te halen in de muziekbiz in Nederland. Daar heb je gelukkig niemand voor nodig. Deelnemers, vergeet niet; ze hebben jou nodig! Om de mensen dood te gooien met slechte reclames over middelmatige producten.

Dus als ze interesse in je gaan tonen; je eisen op tafel mieteren, en als ze niet akkoord gaan, massaal weigeren! Dan gaat zo'n programma er ineens heel anders uit zien. Gemaakt door de deelnemers, dat wordt leuk!!!

vrijdag 21 januari 2011

MAISIES

Op de middelbare school gingen we met alle HAVO klassen op kamp in België. De leraar Nederlands was voor deze groep de organisator. Bij zijn eerste gesprek met ons als leerlingen daarover sloot hij af met: “Zijn er nog vragen” Daarop volgde 1 vraag zonder vinger die ik me nog als de dag van gister kan herinneren door het extreem Westlands accent waarmee hij gesteld werd: “Magge we dajn ook bai de maisies slape?”

In geen enkel opzicht wenste ik me met dit figuur te vergelijken, maar we hadden duidelijk 1 ding gemeen; we vinden meisjes leuk. Ik vind ze nog steeds leuk, al ken ik steeds minder meisjes, en steeds meer vrouwen. Ik vind ze interessant, ook met alle ondenkbare kronkels die ze in hun leven maken, en dat zijn er een hoop.

Ik ken zelfs steeds meer vrouwen die tegen mij zeggen dat vrouwen moeilijk zijn, en zichzelf daar zeker bij rekenen. Ze zeggen dat niet tegen iedereen. Mijn ervaring daarin wordt steeds sterker; vrouwen vertellen van alles tegen me. Misschien dat ik ze daarom ook zo leuk vind, omdat ze zo extreem open tegen me zijn. Volgens mij gaat dat alleen maar goed omdat ik een man ben.

Vrouwen onder elkaar, daar gaat het fout. Ze wensen elkaar een chronisch bloedtekort onder de nagels, en met die spanning kun je beter snijden dan met de fameuze nikkei messenset. Blikjes, schoenzolen, granieten keukenbladen, meubelpanelen en vooral nekken; spanning tussen vrouwen snijdt er dwars doorheen.

Gek genoeg vind ik ze er niet minder leuk om. Behalve als ze zo met mij om gaan. Dan huur ik een andere vrouw in om ze virtueel neer te knuppelen.

donderdag 20 januari 2011

BERMFOTOGRAAF

Sommige diersoorten verdwijnen. Die overleven het dan niet, omdat ze niet mee veranderen met de situatie waar ze zich in bevinden. Sommige soorten passen zich prima aan en floreren in hun natuurlijke omgeving.

De bermfotograaf is zo een beest. De meest bekende is blauw met gouden accenten, maar je vind ze in allerlei maten en kleuren. Met de nog steeds toenemende verkeersdruk is het dier erg blij, je ziet ze dan ook steeds vaker, met name op plekken waar ze helemaal niet thuis horen. Ze worden ingezet door de KLPD voor snelheid bestrijding.

Australië heeft ervaring met dit soort acties. Daar hebben ze slangen ingezet om de muizen populatie terug te dringen. Vervolgens kregen ze een slangenplaag, waardoor ze wat nieuws moesten verzinnen om het overschot aan slangen te doden.

In Nederland zie je een groeiende behoefte onder de bewoners om de bermfotograaf uit te roeien. Een fantastisch initiatief wat helaas niet op subsidies kan rekenen. Echter, met een terug gedrongen aantal bermfotografen kunnen de burgers dit initiatief wellicht zelf financieren.

Bijkomend positief effect is dat als de bermfotograaf geheel is vernietigd, de KLPD genoeg budget heeft om een ander, zeer nuttig beestje in te zetten; de agent. Deze kan namelijk, op de weg (niet in de berm) de zware overtreders aanhouden en diep in de buidel laten tasten.

Ik weet zeker dat er geen burgerinitiatief komt om de agent zoals wij hem graag zien, uit de weg te helpen. Een gezonde imago boost!

woensdag 19 januari 2011

NEDERENGELS

Laatst zei iemand; “Ik kan me er zo aan storen dat het Nederlands zo vervuild wordt met Engelse woorden door de gebruikers”  Het zette bij mij een gedachtegang in beweging waarin ik me afvroeg hoe wij ons als Nederlanders nou typeren.

Ik kwam al snel tot de conclusie dat juist ons aanpassingsvermogen naar het Engels toe 1 van de weinige charmes van ons volkje is. Het gaat verder dan noodzaak, we zijn er aan gewend. Voor de meeste Nederlanders is Engels een prima 2e taal, en we deinzen er zeker niet voor terug om het te gebruiken in situaties waar het ook maar een klein beetje nodig lijkt te zijn.

Verder zijn we maar een beetje koele kikkers. We trappen iedereen om 17:30 naar buiten want het is etenstijd. Als moet op afspraak en vooral snel. Op de weg gunnen we elkaar geen halve meter. Als iemand mee eet of drinkt denken we alleen maar: “weet je wat dat kost?!” Eigenlijk zijn we maar harteloze kouwe klootzakken.

Bij veel volken is het precies andersom. Ze verdommen het om Engels te spreken, maar ze zijn wel gezellig, en hebben liever dat je blijft eten. Dan gaan wij een beetje zitten schelden op het enige stukje charme dat we bezitten, en dat is dan ook wel weer heel, erg, Nederlands.

VOOROORBEELD

Ik wil graag een nieuw woord aan de Nederlandse taal toevoegen; bevooroorbeelden. Het is bijna een soort syndroom waar we in de media aan zijn gaan lijden. We nemen een voorbeeld van een rottige situatie die heel vaak voorkomt. Maar dat ene voorval wordt dan als voorbeeld gesteld en daarmee bevooroordeeld.

Het jongetje dat wordt vastgebonden omdat hij niet te houden is. Ik weet zeker dat er veel van dat soort gevallen zijn. Ik weet ook zeker dat die mensen een goede reden hebben om dat kind vast te binden, dat doe je niet zo maar. Maar dit verhaal wordt dan aangegrepen en het komt zelfs tot Kamervragen. Terwijl commissies die dit soort zaken beoordelen hun uitspraak al hebben gedaan.

Het jongetje dat uitgezet moet worden, maar ernstig ziek is. Weer zoiets wat vast veel vaker voor komt dan wij ons voor kunnen stellen. Dat moet dan helemaal breed uitgemeten worden in de media. Met als gevolg dat straks dat ene jongetje hier mag blijven.

Het grootste probleem wat ik hier mee heb is dat het voorbeeld gemaakt wordt, niet wordt opgevolgd bij gelijke gevallen. Zo hebben we 1 jongetje “gered” en er gebeurt niks met die informatie. De rest moet maar kijken. Zo wordt zo een geval een vooroorbeeld dat verder geen waarde heeft voor de verdere gang van zaken.

Uiteindelijk gaat het alleen om de kijker die thuis op de bank zit met een espressootje, en gerust gesteld is dat het ene jongetje naar buiten mag, en het andere in Nederland mag blijven. Zie je, we hebben het allemaal nog niet zo slecht hier…

dinsdag 18 januari 2011

NIEUWS: NEPPE NAAIERIJ

Ik ben weer een beetje naar het nieuws gaan kijken en luisteren. Niet dat ik dat nou zo leuk vind, maar als je het gebruikt als bron om over te schrijven, dan vergeet je even hoe beroerd de maatschappij in elkaar zit.

Het is dan even buiten jezelf, en dan kun je lachen om het feit dat een mens niks waard is en er maar 1 ding telt; geld.

Dat is ook de reden dat ik het niet leuk vind om nieuws op te nemen. Buiten het feit dat er zo veel onzin en bedekte waarheden in zitten, zodat je beter kan wachten tot het jou gefiltert bereikt.

maandag 17 januari 2011

WILD VAN WILDERS

Wat is er toch aan de hand met Nederland? Feit is dat er een figuur rond loopt dat al enige tijd gepeperde uitspraken doet over moslims en de Islam. Vroeger werden die mensen gewoon vermoord. Je gaat me toch niet vertellen dat de veiligheid zo veel verbeterd is voor die mensen? En dan nog, als je echt graag wilt…

Goed, er is dan een proces aan de gang, maar is er dan niet 1 moslim die wilder wordt van Wilders dan van Gogh? 1 die zegt; “Proces me reet, die man moet van de planeet af!” sommige mensen waren niet zo over van Gogh te spreken, maar niemand wenste hem echt dood. Van Wilders weet ik dat nog niet zo zeker.

Geert, (tou)petje af, knap dat je zo hard kunt blaffen en dat vervolgens niemand je wil afmaken!

PS

Kent u PS? Als u er last van heeft spreekt u liever niet te veel woorden uit, vandaar de afkorting. Het is geen Playstation, politieke shit of persoonlijkheid syndroom. We hebben het hier over plaatsvervangende schaamte, een vreemd verschijnsel waar iedereen wel eens last van schijnt te hebben.

Het werkt simpel; iemand anders staat voor lul, maar uw wangen worden rood. Het is een totaal zinloze actie ben ik bang, want waarom zou u schaamte gebruiken voor iemand anders blunder? Vaak is het dat u direct met de getroffen wordt geassocieerd.

Toch is mijn advies dat u 1 van 2 dingen doet:

1-     Doorgaan met de gang van zaken alsof er niks gebeurd is.
2-     Keihard uitlachen.

U kunt zelf prima bepalen wat in welke situatie het beste past. Zo niet, moet u maar denken dat u er veel van leert.

BLOUVE MAHNDACH

Als er vanmiddag in de media een bericht is over een griepepidemie, zijn er morgenochtend 40% meer ziekmeldingen. Dat zijn gepubliceerde cijfers. We weten dus hoe veel effect de media heeft op het gepeupel.

Dan komt er vandaag een bericht over blauwe maandag; de dag van het nieuwe jaar dat iedereen het meest depressief is. Wanneer iedereen zich realiseert dat hij zijn goede voornemens niet waar kan maken. De dag dat je denkt; “Ik heb geen vooruitzichten”
Terwijl met een beetje kennis van jezelf weet je dat je vooruitzichten moet creëren,  en voornemens jezelf onhaalbare verwachtingen opleggen zijn.

Waar is het commerciële belang van zo’n bericht? Maar daar komttie; “Op deze dag, worden veruit de meeste vakanties geboekt!” Voila! Deze blauwe maandag werd mede mogelijk gemaakt door http://www.mediastauwteenvakantiedoorjestrot.nl/

Omdat er dus alles aan deze term mankeert, dopen we de boel om naar:

BLOUVE MAHNDACH

zondag 16 januari 2011

DOE ES FF NORMAAL!

Ik zie genoeg van de meest uiteenlopende dingen om me heen. Situaties, gebeurtenissen, uitspraken en andere zaken. Het doet me denken dat als iemand specifiek vraagt om normaal, dan hij dan ook maar specifiek moet zijn en normaal moet specificeren. Normale eis toch? Zo blijft normaal lekker subjectief, heerlijk!

GENEESKUNDE: HET NIEUWE GELOOF OF HET NIEUWE RACISME?


Geneeskunde was vroeger direct gekoppeld aan religie. Het was in principe in Gods handen, en anders was er uit de natuur wel wat te vinden wat je in kon nemen of op kon smeren. Langzamerhand begonnen we beter te begrijpen hoe de fysiologie van het lichaam in elkaar zit, en hoe middelen en ingrepen daarbij kunnen helpen. Zo ontstond er iets moois; de wetenschap.

Daar zijn we helemaal ingezakt. Dat klinkt negatief en dat is het ook. Vind je dan niet dat wetenschap goede dingen brengt? Jawel, maar met 1 zeil kun je niet sturen. We zijn gans verzand in de veronderstelling dat alles wetenschappelijk te verklaren moet zijn, en dat brengt ons 1 gigantisch probleem; niet alles is wetenschappelijk te verklaren. Als je denkt dat de vooruitgang zit in het verklaren van het onverklaarbare heb je het mis. Zo zijn er dingen echt in Gods handen, al heb ik niet zo last van dat beeld van die bebaarde man in die witte boerka.

Je ziet dan ook een stroming mensen die oplossingen zoeken in alternatieve geneeswijzen. Is dat nieuw? Nee, steker nog, die geneeswijzen zijn er verdomd langer. Als je het echt goed studeert, ben je veel langer bezig dan je opleiding tot regulier arts. Bijkomend voordeel is dat je niet echt een specialisme doet, je ziet de werking van lichaam en geest als geheel, dus je hebt overal verstand van.

Heeft het alternatieve dan alle antwoorden? Zeker niet, maar ze neemt er troost in dat het een feit is dat alle antwoorden er niet zijn. Net zoals bij religies zie je dat alternatief en regulier zich tegen elkaar afzet. Alternatief zet zichzelf ook af tegen ander soort alternatief.  Zoals specialisten in het reguliere het niet met elkaar eens zijn.

Zitten er dan volgens jou geen kwakzalvers tussen? Die zitten er, en in het reguliere ook. Die hebben echter miljarden euro’s door slecht management verdiend om de boel in de doofpot te houden. Mensen die de boel verkloten voor de rest zitten overal, dus ook in de reguliere geneeskunde. Het wordt tijd dat we stoppen met wijzen, en dat gaat beide kanten op. Elke zijde heeft zijn kwaliteiten, en waarom zou je niet combineren? Waarom zou je elkaar dwars blijven zitten? Waarom zou je niet je eigen sterke en zwakke punten op een rij zetten en samen een team maken die (bijna) alles aan kan?

Want in een sterk team komen de zwakke schakels vanzelf naar boven. Wie weet geven die zwakke schakels wel indirect antwoord op vragen die we nooit gesteld hebben. Gooi dat geneeskundig racisme aan de kant, want met meerzijdige informatie stel je betere vragen, en als we bepaalde antwoorden niet krijgen, stellen we dan wel de juiste vragen?

zaterdag 15 januari 2011

ALTIJD MAAR WEER

Vroeger had je weermannen. Die vertelden hoe het weer ging worden de komende periode. Dat was in de tijd dat ze ook nog wel eens gelijk hadden. Dat is over. We beginnen de eerste tekenen te zien van het broeikaseffect en wat dat doet voor het weer. Wat het doet is dat het niet meer te voorspellen is.

Maar waarom zeggen we dat niet gewoon? O ze, eigenlijk. Niemand gelooft er meer in. "Morgen zou het droog worden" "Ja, ze zeggen maar wat tegenwoordig" Roep dan gewoon; "we weten het niet meer, we schoppen die onverstaanbare Fries naar huis"

Waarschijnlijk zitten we gewoon vastgeroest aan dat het zo hoort. Nieuws, weerbericht, reclame. In de reclame roepen ze ook bakken met onzin, maar dat blijft bestaan omdat er miljoenen aan hangen. Beide zal ik niet missen, maar als er nou niemand wat aan verdient, stuur ze dan gewoon naar huis en praat er niet meer over als je het toch niet weet.

vrijdag 14 januari 2011

BINNEN

Het is maar net hoe je binnen komt. Heb je wat leuks te vertellen? Je praat wel maar kijkt me niet aan. Je staat zeker weer te bellen. Ik volg je weer naar buiten, en kijk hoe je een fietsband pompt. Daarna blijf je nog even staan en kijkt naar je spiegelbeeld in de ruiten.

Ben je me vergeten? Ik sta gewoon hier. Het lijk allemaal hard aan je voorbij te gaan als een trein die niet op tijd is. Een pleonasme noemen we dat. Heb je al gegeten? Briesend als een stier kijk je me aan met de ogen van een pijlvis. Ik begrijp niet hoe of wat.

Het is maar net hoe je binnen komt. Ik voel de wind langs mijn rug, de deur weer op een kier. Tussen wat onverstaanbare woorden verdomd, je vraagt me hoe het gaat. Ik antwoord; “als een bijna doodgeslagen mug of met kokend water verjaagde mier” Er is ook niks meer aan te doen het is te laat.

Ben klaar met wachten. Ben klaar met binnen. Ben klaar met staren. Door die vuile ruiten schieten mijn gedachten. Maar niet meer naar jou, rare. Een gevecht dat ik niet meer kan en zeker niet meer wil winnen. Net een meter meer dan mijn lichaamslengte afgestompt.

Het is maar net hoe je buiten. Komt.

donderdag 13 januari 2011

SNEL, SNELLER, DOOD!

Volgens de Maya stopt de wereld in 2012. Lang hebben fantasieloze mensen zich daar over gebogen en kwamen niet verder dan een “big bang” theorie waarbij de hele pestbende ophoudt met bestaan. Dat laten ze nu over aan sjek rokende uitkeringstrekkers die zich entertainen door herhalingen te kijken van de postcodeloterij, en sinds die albino met een spraakgebrek ook “geïnteresseerd” zijn in politiek.

De geleerden zijn het er over eens; ze bedoelden wat anders namelijk het verdwijnen van de wereld zoals wij die kennen. Ik ben het daar helemaal mee eens, en ook voor. Als er niks gebeurt ga ik eigenhandig de wereld zoals wij die kennen proberen te veranderen. We zijn namelijk allemaal zo debiel als een flippo in een potje jam geworden.

We gaan er dan ook achter komen dat wetenschap, net als religie, niet alle antwoorden geeft. Maar misschien dat we samen ergens komen? We gaan er ook achter komen dat we met zijn alleen veel te veel doen, en ook maar blijven razen. We gaan er achter komen dat sneller niet meteen beter betekent. We blijven maar haasten en blazen en jagen en slaan.

Als we dat blijven doen gaan we dood. Want de signalen zijn er om het rustiger aan te doen; crisis, relaties die bij de vleet stuk lopen, ziektes en rampen. Het wil ons wat zeggen: het gaat niet zo! Luister er dan ook naar! Als je maar lang genoeg niet luistert, weet het leven dat je het niet gaat leren, en moet je weg. Je wordt niet de klas uit gestuurd, maar je gaat dood.

Krijgen die fantasielozen misschien toch nog gelijk!

woensdag 12 januari 2011

EERSTE UITGAVE

Eindelijk is het dan zo ver; Marcel Gahrmann publiceert zijn eerste poëzie bundel! Het is het eerste deel uit een drieluik. De drieluik heet: HERSENSPINCELS. De naam van deel 1 is “Beladen nek”

Ook zijn in deze drieluik illustraties te vinden van Vanessa Quik.

Beladen nek is te bestellen via onderstaande link:


ISBN: 9789081672313

Weten wat u koopt? Bekijk de teaser op de site:


Hartelijk bedankt voor uw aandacht, en alvast veel leesplezier toegewenst.

Vriendelijke groet,

Marcel Gahrmann

dinsdag 11 januari 2011

PDF: PER DEFINITIE FUCKED

33 jaar ellendige levenservaring, 5 jaar gedichten bij elkaar sparen, maandenlang een selectie voor je boekje maken, en dan heb je een word document in elkaar gezet (wat op zich al een prestatie is) die je alleen nog maar hoeft te converteren naar een print klare PDF voor je uitgever. Dat laatste kost je over 5 dagen heen 247 jaar van je leven.

maandag 10 januari 2011

BLIJVEN

Wat is het toch met mensen en blijven? We blijven in uitzichtloze relaties, banen en andere situaties. Zelfs als het niet uitzichtloos is blijven we hangen in geen oplossingen voor hetgeen waar we zo afgestompt van raken. We weten dat we er ongelukkig van worden maar blijven steevast reageren met "Ach het is overal wat" en "Wat moet ik dan?"

Als je nou nog zegt: "Het is nu even moeilijk, maar we komen er wel uit' geef je nog te kennen dat je er wat voor wilt doen, maar als je ooit jezelf 1 of beide van de eerder genoemde quotes hoort uiten, of iets wat er op lijkt, weet je dat je eigenlijk maar 1 keuze hebt; verder gaan. Verder gaan betekent vaak zonder het vertrouwde. Het vertrouwde is veilig, het laat je niet vallen en geeft geen (onaangename) verrassingen. Wat het vooral niet geeft is wat je wil, en een situatie waarin je weer kunt groeien en dat is nou net wat ieder mens nodig heeft.

Eigenlijk is er maar 1 ding wat je in gedachten moet houden als je het wilt veranderen; je zegt geen nee tegen een ander, maar ja tegen jezelf. Hoe afgezaagd dat ook mag klinken, verwijder jezelf vandaag nog uit het genootschap van "ik kan er niks aan doen" ambassadeurs en vertel jezelf dat je het kan. Want als jij het niet gelooft doe ik het zeker niet.

zondag 9 januari 2011

DRAVENDE DAMES

Rennende vrouwen zien er raar uit. "Wat een macho" en gelijke opmerkingen krijg ik naar mijn hoofd geslingerd als ik dat zeg. Hoe ik zo kan generaliseren? "Ren eens een stukje" vraag ik dan. De meesten doen dat niet, omdat het nergens op slaat, of ik ben te bevooroordeeld. Ik ben niet bevooroordeeld, ik constateer iets, blijf open voor nieuwe invloeden zoals tegendelen maar ze komen niet. Die enkele dame die overtuigd mijn mening wil veranderen door een stukje te rennen, bevestigd alleen maar wat ik er van vindt.

Ik wilde het eens aan een gym leraar vragen op school, maar dat hoefde niet. Deze man gaf namelijk ook biologie en begon zijn verhaal over baarmoeders, zoals elke biologie leraar dat doet. Hij zei: "De inhoud van de buikholte van man en vrouw lijken heel erg op elkaar, op 1 belangrijk verschil na; de baarmoeder en alles wat daar aan vast zit"  "Daardoor gedraagt het bekken van de vrouw zich anders, en een zichtbaar verschil is dat als een vrouw rent, de voeten iets meer naar buiten zwaaien" "Hoe erg dat zwaaien zich uit, is per exemplaar verschillend, soms is het subtiel maar soms ook overduidelijk"

Ik had het niet beter kunnen zeggen! Een fenomeen dat mij als sinds de kleuterschool (daar rennen ze wat vaker) opgevallen was en verwonderd had, werd in een paar zinnen wetenschappelijk verklaard! Ik was blij dat ze het niet expres deden. Ik was ook blij dat het niet aan mij lag, al deed het dat wel. In de loop van mijn lijven blijkt steeds vaker dat ik dit soort onbenullige dingen opmerk, tot op het punt dat ik een collega vertel dat ze er anders uit ziet, en dat ze na lang denken alleen kan verzinnen dat ze van merk oogschaduw is veranderd. Vervolgens moet ik concluderen dat ze gelijk heeft maar dat wist ze al.

"Zit er dan niet op te letten" zegt de leek. Want het is geen keuze, zo gaan die dingen in mijn hoofd en ik kan ze niet tegen houden. Het kost me tijd, energie en een hoop verdwaasde gezichten die na bijkomen allerlei vragen aan me stellen. Ze noemen het dan uiteindelijk allemaal een "gave" Ik probeer maar zo veel mogelijk mijn bek te houden, ook al kan ik me regelmatig toch niet inhouden.

WIEOPDEWEGENW8W8LANG

Ooit heeft iemand onderzoeksresultaten gepubliceerd over hoe lang een gemiddeld mens op een leven moet wachten. Ik las de titel en bedacht toen dat de onderzoekers tijdens het uitvoeren van het onderzoek ook veel hebben moeten wachten. Daarbij kwam al na de derde zin het gevoel over mijn schouder heen kruipen dat ik al lezend ook zat te wachten; op de cijfers!

Ik heb het stuk weg gelegd. Ik wilde het niet meer weten. Ik ga toch niet zitten wachten op cijfers over hoe lang een mens per leven wacht!? Wie zit daar nou op te wachten?! Maar wacht eens even; misschien zijn die lui tijdens hun onderzoek wel gewend geraakt aan wachten. De natuurlijke neiging om te klagen en te schelden over hoe lang het duurt heeft plaats gemaakt voor acceptatie, zuiver door de aard van het onderzoek.

De resultaten van het onderzoek dienden vast hetzelfde doel; mensen moeten bij wachten maar denken; "Ach het is zo" Dat stimuleerde me eigenlijk alleen maar meer om naar dicht getimmerde loketjes van corrupte instellingen te gaan, het wachten over te slaan en een poging te doen om al scheldend die lastige teef die nergens antwoorden op heeft over de balie te sleuren.
Ik wilde naar de tramhalte en bij het open gaan van de deuren me dwars door de mensen heen boren die nietsvermoedend uit proberen te stappen. Ik wilde naar de 1 uur foto service en bij het inleveren van mijn af te drukken bestanden snoeihard door de zaak "NU! NU! NU!" roepen totdat ik een mapje in mijn handen kreeg met de plaatjes.
Ik wilde weten wie bij mij de post bezorgde en waar hij woonde zodat ik na het wakker worden direct naar zijn huis kon gaan en hem kon vragen; "Hoe laat kom je bij mij?" als ik een poststuk verwachtte.

Wachten schijnt een onderdeel te zijn van ieders leven, al zouden we allemaal zonder kunnen. Maar ach, wachten geeft soms ook weer leuke spanning, en of we daar zonder kunnen?

zaterdag 8 januari 2011

OPLOOD

Hersenspincels 1; beladen nek. Contents = uploaded, waiting for confirmation....

PUBLICEREN

Het is allemaal zo makkelijk, iedereen kan het zelf. Denk je dat je overal aan gedacht had? Ik dacht van wel het is alleen niet zo...

In een wereld waarin we vinden dat alles vanzelf moet gaan, nemen we ook aan dat alles vanzelf moet gaan. Dat "vanzelfgaan" te koop is. Middelen zijn te koop. Inspiratie, creatie drang, gerichte idioterie en gevoel zijn helaas (gelukkig) niet te koop. Wat als iedereen creatief zou zijn? Dan krijg je al gauw een "dat kan ik ook" houding naar elkaar en is niks meer leuk, mooi, fijn of inspirerend.

Probeer maar eens te maken waarvan je denkt dat je het ook kan. Pak het allersimpelste voorbeeld dat je kent. Waarvan jij denkt; "Daar hoef je niet voor gestudeerd te hebben, daar moet je hersenscellen voor missen"

Post dan op dit bericht hoe het je vergaan is, en vergeet dat je mens bent; wees eerlijk...

RABOBANK EN TNT: EEN GOED (T@PH@S) TEAM

Pinnen bij AH, alles goed. 3 minuten later bij de parkeergarage, pas geblokkeerd. Naar de Rabobank. Meneer er is iets gebeurd waardoor uw pas geblokkeerd is. Wat dan? Weten we niet. Deze pas nemen we in, na 3 werkdagen krijgt u een pincode, na 4 een nieuwe pas.

Verdomd na 3 werkdagen was er een pincode. Na 4 dagen lag het eerste briefje van TNT in de bus; aflever poging 1. Daarop staat; bij vergeefse aflever poging 2 krijgt u een briefje waarmee u de pas op kunt halen bij het postkantoor. Op dag 5 krijg ik een briefje met aflever poging 1. Daarop staat; bij vergeefse aflever poging 2 krijgt u een briefje waarmee u de pas op kunt halen bij het postkantoor.

Op dag 6 krijg ik eindelijk het gewenste briefje waarmee ik de volgende werkdag mijn pas op kan halen. Het postkantoor is open op zaterdag, is dat voor hun een werkdag? Waarschijnlijk niet. Het is 16:30, ik ga er heen. De pas ligt daar gewoon al weer en ik kan hem meenemen.

Lekker thuis internetbankieren. Digipas roept alleen maar; kaartfout! Misschien ligt het aan de digipas, ik heb er al meer problemen mee gehad. Of zit ik iets te doen waar mn kaart weer van blokkeert.  17:00, alle Rabobanken dicht. Morgen dan? Zaterdag zijn er een beperkt aantal open. Rijswijk is er zo een. Met een onhandig onduidelijk parkeerbeleid en zeer beperkte gelegenheid voor de deur.

De zeer onvriendelijke dame vertelt me dat mijn pas inderdaad geactiveerd moet worden. Even samenvatten:

- De pas wordt geblokkeerd, geen sms of ander bericht, je komt er gewoon achter omdat je niet kan
  betalen.

- Naar de bank toe om de pas in te leveren en een nieuwe aan te vragen.

- 3 dagen wachten op een pincode.

- 4 dagen wachten op een pas.

- Dat worden er 6 door het fantastische; we sturen het naar uw huis met TNT systeem.

- Weer naar de bank om te activeren.

Volgens mij kan dat korter: 1 afspraak wanneer u naar de bank gaat om u pas, pincode en activatie in ontvangst te nemen.

Doe me dan maar een nieuwe digipas, want die oude is niks. Ja meneer die moet u wel inleveren want anders kost de digipas 10 euro. Laat maar zitten, ik heb dat oude teringding voor mijn wiel gelegd voordat ik hier heen reed, en 10 euro voor een apparaat waar er 11 van de 10 niet van werken lijkt me wat veel.

Fijne dag verder....

vrijdag 7 januari 2011

HYPOWONDER

Wat een wonder
Hoe ik alle dramatische gedachten weef
Tot gedonder
Of ik het nou gedacht had of alleen schreef
Ik kan niet meer zonder
Al het positieve valt door de zeef
De rest gaat in de transponder
Die stuurt het naar die teef
Zo ben ik geregistreerd hypochonder
Het is een wonder
Dat ik nog leef

donderdag 6 januari 2011

ARM

Kent u de uitdrukking; “arm schaap”? Van alle woorden die ik nu op zou kunnen schrijven uit het blote, licht kalende hoofd, is “arm” inderdaad het beste van toepassing op het schaap. “Kansarm” wel te verstaan. Zelden heb ik een dommer dier mee gemaakt. Die wollige witte dot heeft ook een verassend treffende gelijkenis met een specifieke politicus die geheel ontoevallig ook alleen maar blaat.

Wat een arm beest. Gelukkig heeft hij geen armen. Stelt u zich eens voor dat hij eigenarmig het hek van zijn omsloten schijtwei open zou kunnen doen, de klink van uw keukendeur zou kunnen bedienen en de systematiek van uw kruidenrek in de war zou kunnen schoppen. Zou hij nou nog de vloer dweilen met een stuk zelf geschoren wol, maar nee, 4 linker armen hè!
In plaats daar van zal hij bij het zien van vreemde dingen, of het horen van vreemde geluiden direct de peristaltiek van zijn darmen een enorme spanningsboost geven waardoor de diarree overal tussen de naden van uw dubbel gerookte eikenhouten vloerdelen loopt, opdat deze onverwachte en vooral ongewenste ontmoeting met dit schaap in uw landelijk ingerichte keuken nog lang re ruiken is.

Nee handig zijn ze niet die arme schapen, en ze zijn ook niet bepaald autarkisch. Als ze niet geschoren worden gaan ze dood, als ze in het water vallen gaan ze dood, als ze niet geholpen worden bij het baren gaan ze dood. Het geheel van de bewuste stemmers in Nederland zou graag willen dat het nu ook over de eerder genoemde politicus ging, maar nee, het gaat over het kansarme schaap. Het schaap; als het lammetje in de baarmoeder sterft, moet je met een zaag naar binnen om het in stukken te delen alvorens naar buiten te rukken, het anders lukt het niet.

Lammetjes zijn wel leuk, die doen tenminste nog wat. Springen, rennen, ongecontroleerde bewegingen maken met ledematen zodat Lord of the Dance ook voor volgend seizoen zijn choreografie kan schrijven. Grappig blaten, de uiers van moeder genadeloze kopstoten geven om de melk los te maken. Misschien is dat een goed moment om ze een boek te geven, of een computer met een ADSL verbinding die alleen kan surfen naar educatieve sites. Want als je er niks in stopt, komt er later maar 1 ding uit; stront. O, en lammetjes natuurlijk, die weer opgroeien tot schijtende Limburgse kapsels.

Ik weet dat er ook melk uit komt waar de Italianen dan weer mooie harde kazen van maken, en dat er ook nog pis uit komt, en hersenloze geluiden, maar vertel me alsjeblieft niet dat ik die beesten niet moet onderschatten! Daarvoor heb ik er net even teveel uit het niets om zien donderen of andere domme acties uit zien voeren tot op het punt dat zelfs George Bush plaatsvervangende schaamte zou krijgen.

Je bent wat je eet, zeggen ze wel eens. Als dat zo is dan heeft al die shoarma die we met zijn allen zijn gaan eten geen goed effect op ons, en staan we over 200 jaar allemaal met een half onder gescheten kabeltrui aan op ons knieën de onderkant van een draadstalen hek af te likken, omdat dat klavertje 2 wat 5 cm van de andere kant van het hek staat vast lekkerder smaakt dan die paardenbloem aan deze kant.

Devolutie heet dat, en we zijn hard onderweg. Als we dan eenmaal zo ver zijn dat ook onze armen het niet meer gaan doen, omdat we al te veel schaap zijn, wordt alles veel goedkoper. Want als je haar te lang is, pleuren we je gewoon in de sloot en ga je dood.

woensdag 5 januari 2011

HERSENSPINCELS 1 : BELADEN NEK

De drieluik gaat bijna van start! Hersenspincels 1: beladen nek is bijna klaar. Adem inhouden, deel 1 van 3 komt er zo aan!