Kent u deze?: " Zo, je zomervachtje aangetrokken?" Of nog beter: "Ja nu ben IK afgevallen, dus mag IK wat over JOUW buik zeggen" Beetje last van je complexen jongen? Die buik interesseert me geen hol, die doet toch wel wat hij wil. Maar heb JIJ wel eens nagedacht of IK me er aan stoor? Nee dus. En als het nou gevoelig ligt? Misschien ben ik wel ziek en houd ik vocht vast of iets ernstigers.
Met verbazing hoor ik opmerkingen aan en zie ik mensen in mijn omgeving opmerkingen incasseren over de omvang van hun lichaam. Ben je vergeten na te denken? Heb je een "lompe lul pruik" op gedaan? Of had je in het verleden problemen met de omvang van je eigen lichaam, ben je toen compulsief jezelf af gaan beuken, en zie je die afwijking in je hoofd als iets positiefs, zodat je vervolgens iemand anders af kunt gaan zeiken? (ja, je leest het goed, dat is wat je aan het doen bent, dat is niet mijn mening, dat ben je gewoon aan het DOEN)
Wanneer ga je wat aan je eigen probleem doen? Dat is wat ik aan je zou kunnen vragen. Maar ik doe het niet. Het heeft geen zin. Het is overduidelijk dat je NIET klaar bent om aan je eigen complexen te werken, omdat je alleen nog maar bezig bent met die van anderen.
"Zo, jij ziet er slecht uit!" Is ook zo een mooie. Je kan net zo goed een bijl pakken en een stuk uit zo iemands hoofd hakken, dan krijg je nog gelijk ook. Hoe krijg je het uit je bek?! Wat doe je?! Wanneer ben je gestopt met nadenken?! Vast enkele maanden geleden, want anders kan je jezelf nooit zetten tot zo een uitspraak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten