Op aarde is altijd een gelijke hoeveelheid water, en equilibrium is er nooit dus is er altijd altijd ergens droogte en ergens anders nattigheid. Een mensenleven is een aarde op zich, en volgens mij moet je het daar mee doen. Zo zie je dat mensen die voor hun werk leuk moeten zijn, thuis vaak anders zijn.
Toen ik op school zat ging ik skateboarden en dat was heel leuk ondanks alle valpartijen. Ik ben op een bepaald moment gestopt en jaren heb ik geen board aangeraakt. Later heb ik nog een keer zo een ding aangeraakt en dat was op zn zachts gezegd geen succes.
Vrij recent heb ik een poging gedaan om te snowboarden. Een poging van een paar dagen heeft me eigenlijk alleen maar frustratie opgeleverd over hoe evenwicht op een bord zo verschrikkelijk uit mijn systeem geraakt is.
Vandaag stond ik op een windsurfplank en na een kwartier kreeg ik snowboard flashbacks. Een keer of 5 heb ik mezelf verteld me niet aan te stellen en aangespoord om door te zetten. Vol goede moed weer op gestaan om mezelf te overtuigen dat het echt wel lukt. Na uitsluitend vallen en slechts 2 keer het zeil uit het water kunnen krijgen tot op rechte stand zonder te sturen heb ik mijn vermoeide lijf en ziel gedemotiveerd zittend op het bord geplaatst.
Dat voelde prettig tot ik zelfs zittend van het bord af mieterde, en DAT was voor mij echt de cue om het gereedschap uit het water te halen en er de brui aan te geven. Omgekleed probeerde ik me te verplaatsen in die jonge gozer die ging skateboarden; liet hij zich op dit soort momenten uit het veld slaan? Ik kon het me niet herinneren.
Toen moest ik even denken aan de eerder genoemde balans. Op school kan ik me niet anders herinneren dan dat ik er niet mee bezig was. Het zal allemaal wel, het ging vanzelf dus waarom zou ik er aandacht aan besteden. Natuurlijk kon ik er tegen dat skateboarden niet vanzelf ging! School was alleen maar denken aan wat je in je vrije tijd kon doen, dus dat belaste op geen enkele manier mijn moeilijkheidsfactor.
Als ik nu kijk naar mijn werk en hoe dingen moeizaam gaan en ook maar niet verbeteren of blijk geven van groei en zelfs eerder toespelen op nog moeilijker worden, natuurlijk wil ik dat in mijn vrije tijd dingen soepeler gaan! Ik heb helemaal geen zin in gekloot in mijn vrije tijd, dat gebeurt de hele week al op mn werk.
Een stapje verder in mijn gedachtegang kwam ik tot de conclusie dat ik van kinds af aan al gewend ben dan vaardigheden vanzelf komen, of helemaal niet. Dat heeft nog steeds zo veel effect op mij; dingen die meteen goed gaan hou ik aan vast en dingen die moeilijk zijn ga ik uit de weg. Het verschil lijkt ook steeds groter te worden; dingen waar ik goed in ben krijg ik steeds meer zelfvertrouwen in, en dingen waar ik niet goed in ben ga ik heul snel uit de weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten