URBAN VIDEO

Stel je toch eens voor dat je in een videoclip zou leven van een rapper. Zit je daar in je bontjas op een luxe fauteuil. Het zweet gutst zo hard je bilnaad in dat er zalm tegen in begint te zwemmen. Zo stoned als een garnaal ben je en de cameraman moet op de grond gaan liggen om je gezicht in beeld te krijgen omdat de spieren in je nek zo verslapt zijn dat je het eigen hoofd niet meer omhoog kunt houden. Er staat een schaaltje chokotoff op tafel maar je realiseert je dat je kaken die taak niet aan kunnen. Bovendien zitten er zo veel gouden en diamanten dingetjes met tweecomponentenlijm op je tanden dat een chocolaatje zelfs in nuchtere staat drie dagen werk inhoudt.

Het enige wat je nog een beetje omhoog houdt is die met platina bewerkte wandelstok, al lijken het er wel twee van waar jij zit. Daar komt een stel van die te ver door gegroeide zwarte billen, gescheiden door een streepje gele stof, recht op je hoofd af. Zo snel als je kan stel je de regisseur op de hoogte dat het vast een beter plan is om nog een set billen te gebruiken en van beide kanten te benaderen om te voorkomen dat je van je wandelstok afzakt. Voor het gezicht is het leuk als je een slok champagne neemt, maar dan slijp je met het diamantje op je linker voortand een stuk van het glas af, van schrik gooi je de rest van het glas leeg over een set hete billen waardoor het stoom je zonnebril doet beslaan, precies op het moment dat je een stukje moet voorbrabbelen van de autocue.

Zo, de binnen scenes zijn af voor vandaag, en je bent blij dat je even naar buiten mag al heb je absoluut geen vertrouwen in je rijvaardigheid en je weet wat je te wachten staat; een auto die je al rijdend moet laten “bouncen” Het probleem is dat voor je gevoel de hele wereld al op en neer en heen en weer gaat, en je maakt je zorgen of je die laatste slok champagne met stukje vers geslepen glas wel binnen kunt houden. Het gaat je allemaal net goed af als je vervolgens met je homeys naast de auto moet gaan staan. Staan gaat je namelijk niet zo goed af waardoor je in een stand hangt die de cameraman weer verzekert van een plek op de grond. De regisseur hangt voor het mooie nog een extra tien kilo goud om je nek en dan gebeurt het; je pleurt om en haalt met de diamanten ring van je rechterhand het mos tussen twee stoeptegels los. Dat mist die cameraman natuurlijk precies, want die is nog steeds omhoog aan het filmen. Als je hem de waarheid wil gaan vertellen zie je dat je hem al knockout hebt geslagen met de 17,9 kilo goud om je nek.

Nee bedenk je nog maar eens goed als je denkt een beter leven te hebben als Urban Artist. Het mag dan leuk betalen maar dat is 80% gevarengeld en onregelmatigheidstoeslag. Netto is dat allemaal niet zo veel. Probeer bovendien maar eens een zorgverzekeraar te vinden als je “Ja, dagelijks veel” moet antwoorden bij de vraag;  “Drinkt u en / of gebruikt u drugs?” “O, en ik draag doorgeladen vuurwapens in mijn Karl Kani trainingsbroek” Ze zien je al aan komen met je auto die ongecontroleerde bewegingen kan maken, en je tandglazuur opvretende bling – lijm, en je achterbank vol wisselende seksuele partners met twijfelachtig medisch dossier.

Nee je kunt beter bij de bank gaan werken. Een beetje op kantoor zitten en geld van de ene naar de andere plek schuiven. Als dan aan het licht komt dat je een miljoentje zo vaak verschuift hebt dat het niet meer te traceren is, kun je de gouden handdruk waar je de deur mee uit geschopt wordt op maken onderweg naar de Roemeense bank waar je dat miljoentje weer cash kunt opnemen. Urban Banking, daar zit het geld en dan ben je ook nuchter genoeg om er van te genieten.