Met grote uitroeptekens prijkt er in mijn browser een kop; "Aangekondigde zwangerschap van Beyoncé zorgt voor 8868 twitter berichten per seconde!!!" Twee gedachten schieten onmiddelijk in mijn hoofd. De eerste laat me afvragen of ze tijdens de bevalling gaat gillen, want wat zij zingen noemt vind ik al gillen dus kunnen mijn trommelvliezen waarschijnlijk de bevallings video niet aan.
De tweede vertelt mij; "Mensen hebben echt te veel vrije tijd" Je zou ook eens aan je beste vriend kunnen vragen hoe het echt gaat, en "O goed hoor!" niet als antwoord accepteren. Je zou eens bij het boodschappen doen de etiketten van producten kunnen lezen om te controleren of je niet te veel vergiftigd wordt. Je zou eens iemand voorrang kunnen geven in het verkeer in plaats van denken dat je nog wel ff gauw kan.
Ik denk dat de wereld er een stuk beter van uit gaat zien, dan wanneer we collectief ruim 8000 twitter berichten per seconde genereren over iets onbelangrijks. Over iets wat de buurvrouw ook overkomt, maar omdat ze niet in een brede riem en een geile bek op televisie staat te snerpen vinden we het niet belangrijk. We vinden het pas belangrijk als je staat voor gelijkheid van vrouwen en vervolgens op video laat zetten hoe je als een krolse kat over de grond dweilt in een pakje dat door een man is bedacht.
Het doet me denken aan het weekend dat in Oslo die aanslag werd gepleegd en die tiener moorden op dat eiland. Toen was er op zondag een weerman die hardop zei dat het weer toch wel het absolute dieptepunt van het weekend was.
Het laat maar weer zien dat de wereld van mensen klein of groot is, net hoe het uit komt, en altijd bepaald door de meest onzinnige dingen...
HERSENSPINCELS 2: GEVALLEN ACHTERHOOFD
HERSENSPINCELS 2: GEVALLEN ACHTERHOOFD
woensdag 31 augustus 2011
dinsdag 30 augustus 2011
CULTURED; RUDE CULT
Ik kan het niet geloven dat er mensen zijn die hun voltijd baan indelen als dagtaak om cultuur te behouden, beamen of bevorderen. "Dat kun je toch niet zeggen, wat zou je er van denken als iemand aan jouw cultuur gaat zitten knabbelen?" Graag! Vertel me alsjeblieft wat er niet handig is aan mij als ik me gedraag als een typische "Nederlander" of wat voor andere belediging dan ook!
In heel de wereld zijn ze beledigd als je eten weigert en Nederlanders worden boos als je niet om 17:29 bent opgerot omdat ze je dan eten moeten gaan aanbieden en dan doen ze het nog niet. Als je in China producten effectief wilt importeren moet je op een zo moeilijk mogelijke manier aantonen dat het niet makkelijk ging. Belgen zijn gezellige mensen maar zakelijk gezien is er geen land mee te bezeilen.
maandag 29 augustus 2011
FUCK THE MOSSELMAN
Zeg kennen jullie de mosselman? De mosselman? De mosselman, hij woont niet in Scheveningen, maar staat voor mijn deur en hij meurt zo dat er geen enkele reden is om open te doen.
Zeg kennen jullie de mosselman? De mosselman? De mosselman, hij woont niet in Scheveningen, maar pleurt perfect bier in een pan met stinkende schaaldieren dat ik hem bijna zou aanklagen voor drankmisbruik.
Zeg kennen jullie de mosselman? De mosselman? De mosselman, hij woont niet in Scheveningen, maar wordt 1 keer in de zo veel tijd verschrikkelijk ziek door die kloterige zoutwaterschelpen dat ik me af vraag waarom hij ze nog vreet.
Zeg kennen jullie de mosselman? De mosselman? De mosselman, hij woont niet in Scheveningen, maar zet zijn pan op een lelijke vlag van Dingemanse waar hij zelf niet eens op durft te staan omdat hij stiekem ook wel weet dat het een slecht idee is om dingen te vreten die door al het leven in de zee worden afgekeurd als voedsel.
Zeg kennen jullie de mosselman? De mosselman? De mosselman, hij woont niet in Scheveningen, maar als hij dat wel doet mag hij zich kenbaar maken omdat ik dichtbij genoeg woon om hem vanavond nog om zijn bek te komen slaan.
Zeg kennen jullie de mosselman? De mosselman? De mosselman, hij woont niet in Scheveningen, maar pleurt perfect bier in een pan met stinkende schaaldieren dat ik hem bijna zou aanklagen voor drankmisbruik.
Zeg kennen jullie de mosselman? De mosselman? De mosselman, hij woont niet in Scheveningen, maar wordt 1 keer in de zo veel tijd verschrikkelijk ziek door die kloterige zoutwaterschelpen dat ik me af vraag waarom hij ze nog vreet.
Zeg kennen jullie de mosselman? De mosselman? De mosselman, hij woont niet in Scheveningen, maar zet zijn pan op een lelijke vlag van Dingemanse waar hij zelf niet eens op durft te staan omdat hij stiekem ook wel weet dat het een slecht idee is om dingen te vreten die door al het leven in de zee worden afgekeurd als voedsel.
Zeg kennen jullie de mosselman? De mosselman? De mosselman, hij woont niet in Scheveningen, maar als hij dat wel doet mag hij zich kenbaar maken omdat ik dichtbij genoeg woon om hem vanavond nog om zijn bek te komen slaan.
NATURA ARTIS MAGISTRA
"Alles onder controle?" wordt er aan me gevraagd. "Dat weet je nooit" zeg ik. Ik begin me er wezenloos aan te storen dat mensen niet om kunnen gaan met dit antwoord want wat ik echt wil zeggen is; "Nee ik heb het niet onder controle, en daar ben ik godverdomme blij mee dat wil je niet geloven!!!"
Vooral het laatste is waar; mensen willen dat niet geloven. Het eerste is niet waar, ik heb het wel onder controle, en het middelste is het meest waar; ik ben er blij mee dat ik het niet onder controle heb. Voor veel mensen wordt het nu pas echt vaag maar ik ga toch een poging wagen om het uit te leggen.
Onder controle hebben wordt gezien als een stabiele situatie waarin er niet veel geks gebeurt. In mijn beleving is elke situatie een stuk zeep, en de behoefte om dingen onder controle te hebben is knijpen.
Succes.
AAN HET EIND VAN JE REKENING MAAND OVER?
Ik hou van luxe, ik hou van mooie dingen, fijne dingen waar je mooie dingen mee kunt maken. Ik hou van leven, uitbundigheid en bourgondisch genot. Ik hou van stijl en kwaliteit in de dingen die me omringen, ondersteunen of anderzijds het leven aangenamer kunnen maken. Ik hou van smaak en eerlijkheid in detail.
"Dan hou je ook van geld" Nee, geld kan me gestolen worden en dat gebeurt ook dagelijks. Mensen die van geld houden houden van geen van het bovenstaande want het gaat niet om genieten. Het gaat ze om macht, aandacht of aanzien.
Als ik zou kunnen hebben wat ik wil zonder geld vind ik dat prima. Omdat het wettelijk onacceptabel is om dingen van iemand anders af te nemen doen veel mensen dat niet, maar geld blijft een uitstekend middel om toch te krijgen wat je van een ander hebben wilt.
Ik wil niks van een ander, ik wil alleen dingen die mij bekoren, geen geld wat daar aan kan tippen. Behalve dan dat we onze sociale structuur hebben opgebouwd om geld heen en als gevolg daarvan is geld de enige maatstaf voor jouw leven. Als je niet genoeg hebt steel je van een ander en geld is de enige reden dat je er wettelijk mee weg komt. Want als er geen geld was, werd je gewoon aan de galg gehangen stinkdief!
Bedrijven in het algemeen dienen zich persoonlijk aangesproken te voelen door het bovenstaande. Toch wil ik een korte opsomming maken van bedrijven die zich in het bijzonder aangesproken dienen te voelen;
- Banken
- Verzekeraars
- Andere geldverstrekkers
- Energieleveranciers
- Kabelmaatschappijen
- Telefoonaanbieders
- Internetaanbieders
- Belastingdienst
- Alle overheidsinstellingen
Kijk op internetbankieren en kom tot de conclusie dat dit de bedrijven zijn die er voor zorgen dat uw rekening aan het einde van de maand (bij sommigen tegenwoordig al ruim daar voor) blauwe plekken en rode cijfers heeft.
VIER SEPTEMBER : MIJN MOEDERDAG
Aanstaande zondag vier september is mijn moeder al weer twee jaar dood. Twee jaar, een mooi getal voor de dualiteit die zich afspeelde in haar leven en hoe het allemaal is gegaan. Veel te jong gestorven ook al was het goed zo. Ik mag huilen maar het heeft geen zin meer. Ze had moeite met kiezen maar de moeilijkste keuze van allemaal maakte ze wel; ik ga. Beide uitersten van alle dingen trekken even hard zodat ik stil lijk te staan in waar de tijd is gebleven en dan zie ik op de kalender dat het zondag al weer twee jaar geleden is.
Mijn persoonlijke dualiteit zit hem nog het meest in het moment zelf. Ik weet het nog goed dat ik op donderdagavond bij haar in het verzorgingstehuis ben gaan liggen op een oncomfortabele stretcher. Mijn lieve schat Vanessa lag er bij, net een jaar samen maar er was geen sprake van dat ze er niet bij zou zijn. Het maakte de lig nog rotter maar dat kon me niet schelen. Slapen ging net en niet genoeg om kwalitatief te noemen maar we kwamen er doorheen. De dag brak aan en ik moest weer aan het werk. Het ademen ging door, ware het langzamer.
De werkdag begon die vrijdag vier september 2009, gesterkt door het feit dat ik niet wakker werd naast een dode moeder, zoals ik het gewild had dus ik bevestigde dat ik er goed op was voorbereid. Totdat de telefoon ging ergens tussen tien en elf met aan de andere kant die woorden waarvan je pas weet hoe erg je ze niet wilt horen als ze worden uitgesproken. "Maar ik ben pas net een paar uurtjes weg!" Zoals ik het gewild had...
zaterdag 27 augustus 2011
DOE DE STOFZUIGER (MAAR NIET)
Ontwikkelaars van stofzuigers hebben maar geluk dat ze in het elektrische tijdperk leven, waar we voor iedereen zorgen ook al hebben ze een duidelijk medisch aangetoonde verstandelijke achterstand. Vroeger werden zulke kinderen namelijk net zoals dieren dat doen ergens in het land geflikkerd met het idee dat ze het niet overleven.
In 1901 werd de eerste stofzuiger uitgevonden. In 1903 het eerste vliegtuig. Nu hebben we vliegtuigen die recht omhoog opstijgen, honderden tonnen vracht mee kunnen nemen, door de geluidsbarriere gaan en helikopters die je niet aan hoort komen of ziet op de radar. Maar een stofzuiger die weinig herrie maakt, makkelijk de bocht om gaat en zonder extra moeite die onvermijdelijke twintig keer per minuut over zijn eigen snoer rolt, dat lukt de ontwikkelaars van de stofzuiger nog niet.
De ontwikkelaars van stofzuigers zijn de Neanderthalers van nu, alleen omdat het nu niet maatschappelijk verantwoord is om ze midden op een veld achter te laten in de hoop dat ze dood gaan met de realisatie dat er wat gedaan moet worden aan die stofzuiger kwestie, blijven ze door gaan met het "ontwikkelen" van die dingen.
vrijdag 26 augustus 2011
DEETEN OB NIEFO
Je kunt je tegenwoordig inschrijven bij een dating bureau als je op zoek bent naar een partner “op niveau” In hun reclames krijg je teksten als; “Ik ben op zoek naar een leuke partner met ambitie” Onmiddellijk heb ik door dat men probeert te voorzien in een behoefte, en die behoefte is nou juist het probleem. Het natuurlijk een beetje jammer dat het leven zo is ingericht dat als je “ambitieus” bent, dat onherroepelijk verbonden is aan het feit dat je niet in staat bent een sociaal leven op te bouwen waarbij je onder “normale” omstandigheden een leuke partner tegen komt. De “oplossing” die hier geboden wordt is eigenlijk een antwoord op het gevolg van een probleem en zo geen tegengas op het probleem zelf.
Het werkt ook niet want een normale dynamiek in een relatie heeft te maken met verschillen, en niet met de overeenkomsten. Als je “ambitieus” bent ga je blijkbaar zo ver aan jezelf voorbij dat je geen tijd hebt voor sociale zaken en als je dan een partner hebt die daar over meer kan praten, heb je samen geen tijd om dat te doen. De dynamiek zit juist in het feit dat je iemand hebt die je op de bank zet, een glas rode wijn in de hand schuift en je een paar uur weg houdt van die “ambitieuze” idioterie.
Ik blijf “ambitieus” tussen aanhalingstekens zetten omdat niemand mij een bevredigend antwoord kan geven op de vraag; “Wat is dat nou eigenlijk? Meestal krijg ik antwoorden in de zin van; “Als je heel goed weet waar je over 5, 10, en 15 jaar wilt zijn” Ik weet nog niet eens waar ik volgende week wil zijn, maar ik heb wel een goed idee van wat ik allemaal nog wil maken. Ondertussen geef ik een gedichtenbundel uit, maak ik muziek, neem ik andere mensen op, zet eens een filmpje in elkaar met eigen muziek er onder en speel met bands. Ben ik dan niet “ambitieus” ?
We gaan weer terug in de tijd waar studeren de enige manier is om succesvol te zijn en dat wordt voor de “normale” mens te duur dus je kunt je weer als een onuitstaanbare bal gaan gedragen als je afgestudeerd bent want dat “weet je alles” Terwijl de meeste universitair geschoolden keer op keer bewijzen dat als ze eenmaal aan het werk moeten, ze zo ver van de praktijk af staan en je alleen maar een beetje kunnen afbluffen met theoretisch gelul. Daten op niveau, een concept dat je alleen maar verder je ideale “ambitieuze” wereld in trekt, zodat je zeker weet dat je geen klote van elkaar leert. Wat een fantastisch idee!
Het werkt ook niet want een normale dynamiek in een relatie heeft te maken met verschillen, en niet met de overeenkomsten. Als je “ambitieus” bent ga je blijkbaar zo ver aan jezelf voorbij dat je geen tijd hebt voor sociale zaken en als je dan een partner hebt die daar over meer kan praten, heb je samen geen tijd om dat te doen. De dynamiek zit juist in het feit dat je iemand hebt die je op de bank zet, een glas rode wijn in de hand schuift en je een paar uur weg houdt van die “ambitieuze” idioterie.
Ik blijf “ambitieus” tussen aanhalingstekens zetten omdat niemand mij een bevredigend antwoord kan geven op de vraag; “Wat is dat nou eigenlijk? Meestal krijg ik antwoorden in de zin van; “Als je heel goed weet waar je over 5, 10, en 15 jaar wilt zijn” Ik weet nog niet eens waar ik volgende week wil zijn, maar ik heb wel een goed idee van wat ik allemaal nog wil maken. Ondertussen geef ik een gedichtenbundel uit, maak ik muziek, neem ik andere mensen op, zet eens een filmpje in elkaar met eigen muziek er onder en speel met bands. Ben ik dan niet “ambitieus” ?
We gaan weer terug in de tijd waar studeren de enige manier is om succesvol te zijn en dat wordt voor de “normale” mens te duur dus je kunt je weer als een onuitstaanbare bal gaan gedragen als je afgestudeerd bent want dat “weet je alles” Terwijl de meeste universitair geschoolden keer op keer bewijzen dat als ze eenmaal aan het werk moeten, ze zo ver van de praktijk af staan en je alleen maar een beetje kunnen afbluffen met theoretisch gelul. Daten op niveau, een concept dat je alleen maar verder je ideale “ambitieuze” wereld in trekt, zodat je zeker weet dat je geen klote van elkaar leert. Wat een fantastisch idee!
donderdag 25 augustus 2011
VAST
Voorzieningen in Nederland zijn er op ingericht dat hetgeen waar je ze voor gaat gebruiken leuk blijft. Een mooie CDA veronderstelling dat je probeert je leven lang zo veel mogelijk alle dynamiek om zeep te helpen door wat je werkelijk wilt zeggen in te slikken en je echte gevoelens zo ver mogelijk weg te stoppen. Voor het gemak wordt iets vergeten; mensen willen meer uit het leven halen en alles wat dat in de weg staat moet wijken. Als je wat wilt bereiken zit je ergens aan vast wat uiteraard weer geregeld wordt door iemand met een uurtarief van drie cijfers.
Het huwelijk is een prachtig voorbeeld van zo een voorziening. “Ik beloof bij je te blijven ook al zijn we geheel uit elkaar gegroeid en jouw aanwezigheid niks anders doet dan mij irriteren!” Fantastisch dat je plechtig voor de wet dingen zweert die je niet kunt garanderen, en dat er een prachtige voorziening is om het te ontbinden; een zenuwslopende bodemloze geldput. Ik zou bijna zeggen dat er geen slechter idee is dan het huwelijk als er niet zo veel andere mooie voor beelden waren.
Een koophuis. Hier komen verzekeraars en banken bij kijken, en dan weet je zeker dat het fout zit. Een hypotheek, daar zit je aan vast, maar dan heb je ook wel weer de mogelijkheid om je woning te gebruiken als investering. Probleem is dat er altijd wel weer een of andere crisis woekert waardoor het allemaal tegen valt, of wellicht zijn er kleine lettertjes die je (uiteraard) niet gelezen hebt. Dan kun je niet goed verkopen dus zit je er aan vast, ook als je toch wel wil om wat voor reden dan ook. Maar het geeft ook zekerheid; zekerheid dat je vast zit.
Een vaste aanstelling op je werk. Je bouwt wat op en hebt een aardig salaris maar toch heb je het niet meer naar je zin. Je hypotheek is gebaseerd op je salaris en met een goede reden. Je zou wel weg willen maar door dezelfde klotecrisis krijg je lang niet wat je nu verdient. Je weet dat wat je inlevert duurt heel lang om weer terug te krijgen, dus accepteer je maar dat je vast zit.
Verzekeringen. Je wordt er van verzekerd dat ze er alles aan zullen doen om NIET uit te keren als het zo ver is dat je aanspraak wilt maken op je verzekeringen. Al gauw kom je tot de conclusie dat je vast zit aan het maandelijks betalen van een bedrag om je bij te staan aan een bedrijf wat niet van plan is je bij te staan. Je wilt niet meer, maar je hebt getekend dus zit je vast. Als je terug denkt aan je medische kosten van de afgelopen 5 jaar en wat je aan verzekering hebt betaald ben je snel klaar met rekenen. Echter, de verzekering is verplicht dus je zit er aan vast.
Mensen gaan voor zekerheid, maar er is maar 1 ding waar je zeker van bent; dat weet je nooit.
Het huwelijk is een prachtig voorbeeld van zo een voorziening. “Ik beloof bij je te blijven ook al zijn we geheel uit elkaar gegroeid en jouw aanwezigheid niks anders doet dan mij irriteren!” Fantastisch dat je plechtig voor de wet dingen zweert die je niet kunt garanderen, en dat er een prachtige voorziening is om het te ontbinden; een zenuwslopende bodemloze geldput. Ik zou bijna zeggen dat er geen slechter idee is dan het huwelijk als er niet zo veel andere mooie voor beelden waren.
Een koophuis. Hier komen verzekeraars en banken bij kijken, en dan weet je zeker dat het fout zit. Een hypotheek, daar zit je aan vast, maar dan heb je ook wel weer de mogelijkheid om je woning te gebruiken als investering. Probleem is dat er altijd wel weer een of andere crisis woekert waardoor het allemaal tegen valt, of wellicht zijn er kleine lettertjes die je (uiteraard) niet gelezen hebt. Dan kun je niet goed verkopen dus zit je er aan vast, ook als je toch wel wil om wat voor reden dan ook. Maar het geeft ook zekerheid; zekerheid dat je vast zit.
Een vaste aanstelling op je werk. Je bouwt wat op en hebt een aardig salaris maar toch heb je het niet meer naar je zin. Je hypotheek is gebaseerd op je salaris en met een goede reden. Je zou wel weg willen maar door dezelfde klotecrisis krijg je lang niet wat je nu verdient. Je weet dat wat je inlevert duurt heel lang om weer terug te krijgen, dus accepteer je maar dat je vast zit.
Verzekeringen. Je wordt er van verzekerd dat ze er alles aan zullen doen om NIET uit te keren als het zo ver is dat je aanspraak wilt maken op je verzekeringen. Al gauw kom je tot de conclusie dat je vast zit aan het maandelijks betalen van een bedrag om je bij te staan aan een bedrijf wat niet van plan is je bij te staan. Je wilt niet meer, maar je hebt getekend dus zit je vast. Als je terug denkt aan je medische kosten van de afgelopen 5 jaar en wat je aan verzekering hebt betaald ben je snel klaar met rekenen. Echter, de verzekering is verplicht dus je zit er aan vast.
Mensen gaan voor zekerheid, maar er is maar 1 ding waar je zeker van bent; dat weet je nooit.
woensdag 24 augustus 2011
REEJUUNIE
Een reunie blijft toch maar een wonderlijk iets.Het blijft altijd een combinatie van herkenbaarheid met een stuk realisatie dat je vroeger dingen anders beleefde. Beelden van toen doen nog een schepje bovenop het "ging dat toen zo" - gevoel.
Vandaag de eerste repetitie van mijn eerste band revival. Zo vreemd en vertrouwd tegelijk waarbij ik merk dat er nog steeds zo veel aansluiting is na al die jaren. Dan zie je die beelden van vijftien jaar geleden en denkt; "Ja dat ben ik" Het is zo dichtbij en veraf tegelijk.
dinsdag 23 augustus 2011
DICHT DE DEUR MAAR OPEN
Ik stelde mezelf vandaag weer zo een vraag waarop in mijn hoofd altijd maar een enkel antwoord op is en ook altijd alleen maar in een taal verkrijgbaar; "There's only one way to find out!" Ik bedacht me dat een sterk ontwikkeld talent van mij op dit moment gedichten maken is. Vervolgens bedacht ik dat naar Californijay op vakantie ging en dat ik geen klote had aan al die Nederlandsche stukken tekst.
Hoe zou ik dat het eerste gedicht wat in me opkomt vertalen? There's only one way to find out! Uiteindelijk heb ik er drie vertaald en ik ben er zeer tevreden over. Op vele plekken heb ik zelfs de rijmschema's intact kunnen laten tot mijn eigen verbazing.
OH WAT EEN OH IN DE OK
De lokale volksmond zegt; “Ze kenne beter over me fiets lulle, dan over me lul fietse!” Helaas is het de volksmond die niet ophoudt bij het lullen over de fiets en dan wordt je zo schaamteloos binnenstebuiten gehaald dat als je het zou horen, ik nog niet weet wat fijner voelt. Die drang om over iemand te ouwehoeren tot in details waar je niks over weet als het verhaal maar lachwekkend en/of ellendig is snap ik niet. Het komt omdat ik mijn tijd beter kan besteden. De lullers zoeken iets om hun tijd te besteden en doen dat dan met onbevestigde kanariepraat over anderen, zodat je redelijk zeker kan concluderen dat ze niet zo heel veel leuks aan de hand hebben in hun eigen leven.
Ik als regelmatig terug kerend ouwehoer onderwerp voel me dan ook zeer vereerd dat ik in hun ogen interessant ben. Ik voel me ook helemaal niet geroepen om allerlei aantijgingen actief tegen te gaan spreken al zal ik ze ook niet bekennen. Als je dan het middelpunt bent moet je er natuurlijk ook wel een beetje van genieten. Dat kan ik het best als ik helemaal niet weet waar de roddels over gaan, en ik heb dan ook geen enkele beweegreden om er achter te komen, want ik weet maar al te goed dat wetenschap van de inhoud het geniet gehalte wel eens flink naar beneden zou kunnen halen.
Sterker nog; ik heb zo veel ervaring met ouwehoerders dat ik weet hoe verschrikkelijk ze er van kunnen genieten als je “niks in de gaten hebt” Dat betekent aan beide kanten plezier, wat is er nou mooier? Het antwoord daar op is natuurlijk; “Een wereld waarin iedereen zichzelf interessant genoeg vind om geen tijd meer over te hebben om te verzanden in kinderlijk gekakel” Aan de andere kant; ik vind het wel leuk als mensen me apart vinden, of dat nou een compliment is of niet. Hoe minder jij me begrijpt, hoe beter ik mezelf.
maandag 22 augustus 2011
SFEER; DE MOEILIJKHEID
Je zal maar gevoelig zijn voor sfeer. Het kan je maken en breken. Als je onvoorbereid bent kan het genadeloos toeslaan en voor dat je in de gaten hebt wat de aard er van is ben je op je hoogste top of in je diepste dal. Bedoelingen zijn meestal goed, maar met goede bedoelingen zijn steden verwoest.
Ben je alert dan is het al ondoorzichtig genoeg voor de meesten, laat staan als je niet helemaal in je element bent. Als je gevoelig bent voor sfeer kunnen sferen zich snel opstapelen en je overmannen voordat de helft in je hart op zijn plek staat.
SFEER; DE LES
Je zal maar gevoelig zijn voor sfeer. Dat je de kans krijgt om mensen snel door te hebben en er niet meer tijd aan besteden dan nodig is. Dat je weet hoe veel energie het kost als je er mee bezig bent en dat het veel beter is om het los te laten.
Dat je ze herkent in situaties waar je ze niet wilt hebben en ze makkelijk buiten de deur houdt. Dat je het eigen hebt gemaakt om het langs je heen te laten gaan ook al heb je er veel mee te maken. Misschien kun je wel met scherpe opmerkingen vanuit je kracht mensen helpen om uit die negatieve spiraal te komen.
SFEER; DE STRAF
Je zal maar gevoelig zijn voor sfeer. Dat andere mensen bepalen hoe je leven aan voelt. Dat men elke keer weer bepaalt hoe het zit. Als het je dan overvalt en door je natuurlijke afweer heen breekt, heel onverwacht. Dan moet je het dus omkeren en ook al lukt dat je, het kost elke keer weer energie.
Alsof je elke keer dat je de woonkamer in komt, er vreemden staan die je door de voordeur naar buiten moet dirigeren, alleen je woonkamer is je hart en de vreemden zijn de angsten, frustraties en het onwelbevinden van een ander.
donderdag 18 augustus 2011
INGREDIENTEN; WATER, SUIKER, VERGIF
Kent u of bent u een goedgelovige consument? Ik ben bang dat de velen van u die zullen ontkennen, helaas toch in die categorie terecht komen. Nog maar al te vaak schrikt men als ik een boekje open doe over biologisch en "eerlijke" producten. Als u van lezen houdt doe dat dan in de supermarkt want de voorkant van een product vertelt u alleen wat de maker wil dat u weet.
De verplichte interessante informatie staat op de achterkant in kleine lettertjes. Als u "bewust" bent van E-nummers vergeet dan even niet dat de voluit geschreven Latijnse benaming ook mag en zonder boekje maakt u daar echt geen E-nummer van. Geen suiker toegevoegd?! Fantastisch! Vaak niet, want dan kom je weer een veelvoud van woorden tegen die eindigen op aam of aat in combinaties met fruct en aspar en fenalyne en dat soort troep.
Chips is ook een leuke; zoek eens de drie tot vijf aat - en in de inhoud. Ze zitten er altijd in, het zijn er minimaal drie en ze doen allemaal hetzelfde; vreetlust opwekken.
woensdag 17 augustus 2011
PAK WAT JE NIET PAKKEN KAN
Alleen het tastbare vergaat. Dat is geen vraag dat is een gegeven. Je gedachten en gevoelens blijven bestaan omdat ze weerklinken in de ruimte. Oneindig zullen ze effect hebben als je ze uit zend. Daarom is schrijven ook zo mooi; je geeft tastbaarheid aan het ontastbare zodat lang nadat je gedachte is gepasseerd, ook de dove en ogenschijnlijk gevoelloze de vruchten kan plukken van hetgeen wat je uit draagt.
Zo krijgt door creatie het tastbare zin in plaats van dat het maar pionnen zijn om op te steunen om gevolg te geven aan de essentie van je eigen kracht die uitsluitend in ontastbaarheden zit. Hoe goed je jezelf kunt verdedigen ligt niet aan de sloten op je deur of de spieren in je armen. Hoe rijk je bent ligt niet aan de lengte van je auto of het saldo van je bankrekening.
Ik voel me krachtig en rijk door schrijven; ik mag iets achter laten waar mensen misschien wat mee kunnen om hun eigen leven te verrijken. Kennis is het meest waardevol als het kennis over jezelf betreft. Iedereen mag zelf beslissen in hoe verre dat waar is voor zichzelf in elke situatie.
maandag 15 augustus 2011
WAT(ER) BEN JIJ LELIJK
Ik heb me er internationaal nooit heel erg in verdiept, maar als het gaat om water management is Nederland in mijn gevoel een van de landen die daar het meest mee te maken heeft en ook het meest ontwikkeld is in de technieken om dat management te handhaven. Dijken, sluizen, polders kanalen en tunnels zijn meesterwerken die ons land leefbaar houden voor de kieuwlozen. Als het op Discovery Channel over waterwerken gaat, zie je Nederland altijd terug, waar iemand met een hoekig accent vol trots vertelt over alle vernuftigheden die we de afgelopen jaren hebben aangebracht.
Vernuftigheden die zorgen dat de Nederlander het hoofd boven water kan houden maar ze doen meer; Nederland lelijker maken. Als je op de kaart kijkt en met een dikke stift lijnen trekt van Den Haag naar Dordrecht, door naar Antwerpen dan naar Vlissingen en terug naar Den Haag dan markeer je een raar en toch al lelijk stuk Nederland met allerlei watervlekken die dan in realiteit nog eens met allerlei onogende bouwwerken aan elkaar zijn geplakt. Dan heb je tussen Noord Holland en Friesland nog zo een rare lange snelweg met aan beide kanten weer van die sloten water en ergens net niet halverwege een parkeerplaats met een restaurantje, minimuseum en een uitkijktoren.
Dan heb ik het nog niet eens gehad over die polders. Flevoland, die natte zompige grasplaat met twee steden die een modern poging doen, wat een lelijk stukje niks. Vervolgens de Noordoostpolder waar nog minder te beleven valt, het voelt een beetje als Australië een behoorlijke tijd geleden waar ze ook alle mensen neer zetten die ze liever niet zagen. Maar vergeet niet het toppunt van water management genialiteit; Maasdijk, waar het dorp aan de zeezijde van de dijk ligt, dat verzin je toch niet?!
EEN NIEUWSGIER VIND BLOEDERIGE BOTTEN
Hoe komt het toch dat ook al hebben we veelvuldige ervaringen in het achteraf concluderen dat het beter is om die gruwelijke waarheid niet te gaan bekijken, dat we toch alles willen weten? Struisvogels steken soms hun hoofd in het open raam van een rijdende auto wat zo goed als altijd resulteert in nietsvermoedende automobilisten die van schrik met kracht een pedaal bedienen waardoor de vogel een ei legt en wel die aan het einde van zijn nek. Sinds de introductie van de auto is dit doodsoorzaak nummer een van de struisvogel. Waarom hebben ze er dan niet van geleerd de afgelopen decennia? Misschien komt het door hun kleine (in een rijdende auto rondvliegende) hersenpan, het dom uit de ogen kijken of het feit dat ze niet met elkaar praten. Feit is dat ze het blijven doen.
Mensen hebben dat ook. Alleen remmen zij af in hun eigen auto om een ander mens te bekijken die op de andere rijbaan een poging heeft gedaan zijn of haar hoofd UIT de auto te slingeren. Persoonlijk ben ik er niet benieuwd naar hoe dat er uit ziet, en ik kan maar moeilijk begrijpen dat anderen dat wel hebben. Als ik ben op een plek waar veel mensen aanwezig zijn druk ik mijn snor al als de sfeer grimmiger wordt, laat staan dat ik ga zitten wachten tot er ergens klappen gaan vallen en dat ik daar dan naar ga staan kijken. Wat is het toch dat je dat wilt zien? Ik wil het niet zien, ik wil niet eens in de buurt zijn.
Afgelopen zaterdag ook weer zo iets; ik heb net mijn boodschappen ingeladen en rijd met mijn uitrijkaart naar de slagboom van de parkeergarage. Er is iets aan de hand waardoor de slagbomen niet open gaan. Ik zie niemand in het kantoortje er naast zitten dus ik ga er van uit dat er aan gewerkt wordt. De meeste bestuurders voor mij stappen na een paar minuten zenuwachtig uit en beginnen om zich heen te kijken. Mensen achter mij stappen ook uit en bekijken de situatie van een afstand. Mensen die net naar binnen rijden parkeren hun auto en gaan niet de supermarkt in, nee ze gaan ook staan kijken. Twee minuten later komt er een lichtgevend uniformpje aanrennen die ergens een sleutel in ramt en de boel werkt weer. Er was niks te zien, alle kijkers weten nog steeds niet wat er nou aan de hand was en met vier minuten was de boel opgelost.
Alles wat je wilt weten in zulke situaties kom je niet te weten en anders kom je ellende te weten. Maar stel jezelf nou eens een vraag; “Waarom zou ik het willen weten, wat heeft het voor toegevoegde waarde voor mij?”
zaterdag 13 augustus 2011
OPROEP AAN RECLAME MAKERS
Als je vroeger reclame maakte deed het er niet zo veel toe hoe je dat deed, als je maar duidelijk maakte om wat voor product het ging en wat het deed. Toenemende concurrentie zorgde er voor dat reclame meer gericht was op de toegevoegde waarde van jouw product boven die van een ander. Dat andere product van een ander merk mocht je niet noemen en je mocht er ook niet naar verwijzen.
Ergens in de levensloop van reclame is men gaan zien dat als mensen de tekst of het filmpje leuk vinden, ze het met andere mensen gingen bespreken ook als het product hen helemaal niet aan sprak. Het zette een reclame periode in gang waarbij de humor belangrijker werd dan de boodschap over brengen. Uiteraard is er veel onderzoek gepleegd naar hoe men deze humor kan inzetten om mensen aan te sporen iets te kopen.
Toen kwam de goedkeuring om andere producten als vergelijkingsmateriaal aan te bieden in de reclame van jouw eigen product. Even dachten we dat het een reclame oorlog ging worden en dat merken steeds grover sneren naar elkaar gingen maken, maar dit nieuw reclametijdperk is niet door gezet. In plaats daarvan zijn we weer terug naar de humorloze informatievoorziening.
vrijdag 12 augustus 2011
WOAR KOMTE VAN WEG?
Ik ben geboren in Zoetermeer, opgegroeid in Wateringen en heb in Den Haag en Delft gewoond. Dat is voor niemand leuk en niks om trots op te zijn, maar dat zou ik ook zeggen als het willekeurig andere plaatsen waren geweest. Trots zijn op waar je vandaan komt, daar kan ik namelijk helemaal niks mee. Het zegt niets over wie je bent of wat je doet, behalve dat je voor een ander waarschijnlijk onverstaanbaar lult en collectieve eigenschappen hebt met je plaatsgenoten die typisch en irritant zijn. Je wordt ergens geboren en daar moet je het mee doen, hoe kan je daar nou trots op zijn? Ik reed op een bevroren weg langs een rij bomen van allerlei soort, maar toen ik van de weg af raakte kwam ik tot stilstand tegen een berk. Nu voel ik me zo verbonden met berken, ik ben trots om een berk te zijn! Wat een gelul!
HOLLANDSCHE REETKEVER
Kent u de Hollandsche reetkever? Neen? Ik ben bang van wel echter het probleem is dat u het niet weet omdat u de kennis van eigenschappen ontbreekt om hem in zijn natuurlijke leefomgeving te herkennen. De eerste aanwijzing die ik u kan geven is dat de natuurlijke omgeving van de Hollandsche reetkever gelijk is aan die van u. In deze omgeving doet hij zich als ware het een kameleon graag voor als een menselijke verschijning. U kunt hem dus tegen komen op het werk, in de supermarkt of bij uw halfjaarlijkse internationale bijeenkomst van het genootschap van lange afstand punnikers met een slecht doel.
Het zal u niet verbazen dat de Hollandsche reetkever Hollandsch praat maar dan het liefst tegen, na, achter uw rug, voor zijn beurt of mee. Alle keversoorten hebben de eigenschap dat ze door middel van eten dingen van deze planeet verwijderen. Zo ook deze; met uiterste precisie wordt uw gezag, zelfvertrouwen, geloofwaardigheid, aanzien, productiviteit en levensmotivatie opgeruimd door langdurig regelmatig knagen. In tegenstelling tot alle andere kever soorten staat op het doodtrappen van deze soort een gevangenisstraf. U zou daarmee kunnen stellen dat dit een van de best beschermde diersoorten van deze planeet is.
Opvallend aan de Hollandsche reetkever is dat zijn enige voldoening te behalen is door de structurele psychische afbraak van de mensen om zich heen, het maakt hem niet uit waar hij daar voor moet kruipen. Zo is men ook op de benaming gekomen voor deze speciale soort. De mens die de trucs van de reetkever door heeft, ziet onmiddellijk in dat voor de voortgang van zijn succes het (zich) verwijderen van de reetkever van ongekend belang is. Er is bijna geen gelijk hardnekkig soort als de Hollandsche. De Indonesische reetkever bijvoorbeeld, wacht tot er iemand van de fiets pleurt, om vervolgens wijzend en lachend bij het bloedend slachtoffer te staan. De Hollandsche zoekt degene uit met een mooiere fiets dan hij en zet een collega in om een stok tussen de spaken te steken. Het lachen, daar wacht hij mee voor thuis als hij er zich van heeft verwittigd dat hij nu de mooiste fiets heeft en dat zijn collega ontslagen is en hij zijn beter betaalde functie mag gaan bekleden.
Past op voor deze allesvernietigende keversoort en zorgt dat u zijn methodes doorziet voordat hij de kans krijgt ze op u te richten. Mocht u daarmee te laat zijn, en de gevangenisstraf te riskeren door het dood trappen, zijn wij van de Associatie Anti Reetkever Specialiteiten (AARS) u eeuwig dankbaar.
Het zal u niet verbazen dat de Hollandsche reetkever Hollandsch praat maar dan het liefst tegen, na, achter uw rug, voor zijn beurt of mee. Alle keversoorten hebben de eigenschap dat ze door middel van eten dingen van deze planeet verwijderen. Zo ook deze; met uiterste precisie wordt uw gezag, zelfvertrouwen, geloofwaardigheid, aanzien, productiviteit en levensmotivatie opgeruimd door langdurig regelmatig knagen. In tegenstelling tot alle andere kever soorten staat op het doodtrappen van deze soort een gevangenisstraf. U zou daarmee kunnen stellen dat dit een van de best beschermde diersoorten van deze planeet is.
Opvallend aan de Hollandsche reetkever is dat zijn enige voldoening te behalen is door de structurele psychische afbraak van de mensen om zich heen, het maakt hem niet uit waar hij daar voor moet kruipen. Zo is men ook op de benaming gekomen voor deze speciale soort. De mens die de trucs van de reetkever door heeft, ziet onmiddellijk in dat voor de voortgang van zijn succes het (zich) verwijderen van de reetkever van ongekend belang is. Er is bijna geen gelijk hardnekkig soort als de Hollandsche. De Indonesische reetkever bijvoorbeeld, wacht tot er iemand van de fiets pleurt, om vervolgens wijzend en lachend bij het bloedend slachtoffer te staan. De Hollandsche zoekt degene uit met een mooiere fiets dan hij en zet een collega in om een stok tussen de spaken te steken. Het lachen, daar wacht hij mee voor thuis als hij er zich van heeft verwittigd dat hij nu de mooiste fiets heeft en dat zijn collega ontslagen is en hij zijn beter betaalde functie mag gaan bekleden.
Past op voor deze allesvernietigende keversoort en zorgt dat u zijn methodes doorziet voordat hij de kans krijgt ze op u te richten. Mocht u daarmee te laat zijn, en de gevangenisstraf te riskeren door het dood trappen, zijn wij van de Associatie Anti Reetkever Specialiteiten (AARS) u eeuwig dankbaar.
donderdag 11 augustus 2011
I SNAP IT NOT
Taal gaat mij gemakkelijk af. Zoals met alles wat ik doe is het een gevoelskwestie, als je probeert mij grammaticaal op te leiden moet ik gaan analyseren waarom dingen zijn zoals ze zijn en dan vergaat bij mij alle motivatie omdat de logica vaak ver te zoeken is. Ik maack cheluckich ooc vaueten maar met sommige dingen kan ik me maar moeilijk identificeren. Het gebruik van moeilijke woorden terwijl je de betekenis niet weet is zoiets. Als ik ze niet begrijp gebruik ik ze ook niet. Ik ga ze niet uit de weg want ik wil graag weten wat ze betekenen en als ik ergens aan twijfel is er vast wel een alternatief wat in te zetten is. Dat vergt wat creativiteit en zo kan je dat niet van iedereen verwachten. Er zijn er die twijfelen en heel de situatie uit de weg gaan, maar je hebt ook mensen die niet zo goed weten wat ze zeggen en het toch met overtuiging uitspreken.
Dan krijg je bijvoorbeeld dat iemand het woord cirkelzaag vol overtuiging naar het Engels vertaalt met “circumcision saw” Meest opvallend aan dit voorbeeld is dat zo iemand wel het woord “circumcision” kent, en “circular” niet. Als ik zoiets krijg voorgeschoteld moet ik daar wel erg om lachen, en aan de andere kant ben ik me heel bewust van het feit dat het lastig is voor sommigen. Meestal blijf ik dan in zo een energie hangen en zie ik overal geniale voorbeelden van hoe iemand iets fout kan zeggen met een woord wat hij wel kent. Zo zag ik vanmorgen een verpakking van een dekbed waarop stond; “syntetische deken” en ik zag onze eerder genoemde piemelzager het al uitspreken als; “synthesizer deken”
Zo heb ik ooit een gesprek gehad met iemand die na zijn cursus “assertieves” was geworden, zag ik een vent op televisie die de bureaukroatie zat was en daarom zijn amilentasie niet meer ging betalen en word ik regelmatig gevraagd of ik soms Marie Jana bij me heb. Als ik dan zeg dat Marie thuis languit op bed ligt met een zakkie wiet omdat ze last heeft van migratie snappen ze het niet. Ik hoop dat dit bericht u in goede ordner heeft ontvangen, en in het verlegen behaarde reservaten biezen geen granaten voor de toecan.
Dan krijg je bijvoorbeeld dat iemand het woord cirkelzaag vol overtuiging naar het Engels vertaalt met “circumcision saw” Meest opvallend aan dit voorbeeld is dat zo iemand wel het woord “circumcision” kent, en “circular” niet. Als ik zoiets krijg voorgeschoteld moet ik daar wel erg om lachen, en aan de andere kant ben ik me heel bewust van het feit dat het lastig is voor sommigen. Meestal blijf ik dan in zo een energie hangen en zie ik overal geniale voorbeelden van hoe iemand iets fout kan zeggen met een woord wat hij wel kent. Zo zag ik vanmorgen een verpakking van een dekbed waarop stond; “syntetische deken” en ik zag onze eerder genoemde piemelzager het al uitspreken als; “synthesizer deken”
Zo heb ik ooit een gesprek gehad met iemand die na zijn cursus “assertieves” was geworden, zag ik een vent op televisie die de bureaukroatie zat was en daarom zijn amilentasie niet meer ging betalen en word ik regelmatig gevraagd of ik soms Marie Jana bij me heb. Als ik dan zeg dat Marie thuis languit op bed ligt met een zakkie wiet omdat ze last heeft van migratie snappen ze het niet. Ik hoop dat dit bericht u in goede ordner heeft ontvangen, en in het verlegen behaarde reservaten biezen geen granaten voor de toecan.
woensdag 10 augustus 2011
THIS CRIMI NATION
Ooit was een programma dat verslag deed van een uitwisselingsproject tussen Canadese en Nederlandse scholieren. De Canadese scholieren werden voor het oog van de camera wat slappe vragen gesteld waaronder wat zij wisten van Nederland. Een jongedame somde het even op; Nederlanders dragen houten schoenen wonen in molens en roken weed. Ik zou zeggen dat dit prima in het vakje vooroordelen past. Kinderen horen wat en zeggen het na, maar bij scholieren heb ik toch meer dat ze op een leeftijd zijn dat ze hun eigen beeld van de wereld aan het maken zijn en graag over dingen nadenken voordat ze het klakkeloos papegaaien.
In een gelijksoortig programma waar scholieren werden ondervraagd over discriminatie wist een jongedame het te definiëren als; “Het negatief benaderen van de zwarte mens door de blanke mens” Heel mooie en interessante woordkeuze maar inhoudelijk heeft dit meisje nog veel te leren. Helaas leven nog veel mensen in dat stereotype beeld van discriminatie, wat dan eigenlijk wel weer mooie ironie is. Je vervalt met zulke mensen dan al gauw in gesprekken die zinnen bevatten als: “Wanneer gaan jullie nou eens stoppen met het onderdrukken van de zwarte mens?” Het verst krijg ik ze dan op de kast als ik ze vertel dat ik waarschijnlijk net zoveel te maken heb gehad met discriminatie als zij. De wat langzamere onder hen schiet nog wel eens in een; “O ja? Hoe vaak heb je mensen gediscrimineerd dan?”
Je wil niet weten wat ik allemaal naar mijn hoofd heb gekregen in mijn leven, en hoe vaak ik werd buitengesloten van “social” events. Op basis van mijn Duitse achternaam, prominente voortanden en nogal wisselend uiterlijk hoorde ik nooit ergens bij en was ik regelmatig doelwit van stevige uitspraken. Verbazingwekkend genoeg blijven veel mensen volhouden dat dit geen discriminatie is. De meest opvallende uitspraak die ik ooit gehoord heb is; “Gaan jullie discriminatie nou ook nog van ons afpakken, dan hebben we helemaal niks meer!”
Ik ben al heel mijn leven een minderheid op allerlei gebied en dat vind ik prima en ook al weet ik dat zij die er openlijk veel aandacht aan willen besteden ten koste van mij grotere problemen hebben dan ik, blijft het me raken als het gebeurt. Als ik een rake snaai terug weet zal ik het dan ook niet laten, al werkt mijn creatieve vermogen op dat moment zo dat ik gespaard word van een woordenwisseling met iemand die mijn aandacht niet waard is. Kortom er is prima mee te leven.
In een gelijksoortig programma waar scholieren werden ondervraagd over discriminatie wist een jongedame het te definiëren als; “Het negatief benaderen van de zwarte mens door de blanke mens” Heel mooie en interessante woordkeuze maar inhoudelijk heeft dit meisje nog veel te leren. Helaas leven nog veel mensen in dat stereotype beeld van discriminatie, wat dan eigenlijk wel weer mooie ironie is. Je vervalt met zulke mensen dan al gauw in gesprekken die zinnen bevatten als: “Wanneer gaan jullie nou eens stoppen met het onderdrukken van de zwarte mens?” Het verst krijg ik ze dan op de kast als ik ze vertel dat ik waarschijnlijk net zoveel te maken heb gehad met discriminatie als zij. De wat langzamere onder hen schiet nog wel eens in een; “O ja? Hoe vaak heb je mensen gediscrimineerd dan?”
Je wil niet weten wat ik allemaal naar mijn hoofd heb gekregen in mijn leven, en hoe vaak ik werd buitengesloten van “social” events. Op basis van mijn Duitse achternaam, prominente voortanden en nogal wisselend uiterlijk hoorde ik nooit ergens bij en was ik regelmatig doelwit van stevige uitspraken. Verbazingwekkend genoeg blijven veel mensen volhouden dat dit geen discriminatie is. De meest opvallende uitspraak die ik ooit gehoord heb is; “Gaan jullie discriminatie nou ook nog van ons afpakken, dan hebben we helemaal niks meer!”
Ik ben al heel mijn leven een minderheid op allerlei gebied en dat vind ik prima en ook al weet ik dat zij die er openlijk veel aandacht aan willen besteden ten koste van mij grotere problemen hebben dan ik, blijft het me raken als het gebeurt. Als ik een rake snaai terug weet zal ik het dan ook niet laten, al werkt mijn creatieve vermogen op dat moment zo dat ik gespaard word van een woordenwisseling met iemand die mijn aandacht niet waard is. Kortom er is prima mee te leven.
dinsdag 9 augustus 2011
GELUKKIG WORDEN DOE JE ZO
We zijn allemaal op zoek naar van wat lijkt op het makkelijkst te pakken stukje simpel geluk, tot het wat lijkt op het meest onbereikbare stuk geluk die in jouw beleving haalbaar is. Voor de oplettende lezer staan in de laatste zin nogal wat woorden die voorbehoud houden op de definitie van geluk en geven de indruk dat geluk wordt afgebakend door de eigen perceptie. In de vele discussies die ik heb gevoerd over dit onderwerp blijkt dat ook het geloven in het systeem dat je geluk zelf helemaal in de hand hebt, invloed heeft op het gevoel van geluk met als gevolg dat mensen er misschien in geloven dat het zo is maar er voor kiezen om het te ontkennen omdat het negatieve invloed heeft op hun gevoel van geluk. Je mag hieruit inderdaad concluderen dat ik vind dat het geluk geheel in eigen hand te vinden is en dat er vanuit je eigen essentie geen enkele beperking is.
Natuurlijk krijg ik dan de vraag; “Waarom ben jij dan niet ultiem gelukkig en tevreden?” Het antwoord is heel simpel en tegelijk heel complex. De natuurlijke drang van de mens om meer te willen maakt de situatie. Als “niks” het antwoord is op de vraag “Wat wil ik nog meer?” dan is mijn mogelijkheid tot meer willen stil gezet. Karmisch heb ik dan niks meer te zoeken op deze planeet, er is immers geen optie op vooruitgang. De dynamiek zit hem nu juist in het feit dat iets “een droom” is en creëren wij de benodigde onbereikbaarheid om dat gevoel te ervaren. Of je op het punt gaat komen van overwinning ligt maar helemaal aan wat je zelf hebt gezet als doelen van geluk en welke onbereikbaarheid je er aan verbonden hebt.
Vergeet ook niet de onbewuste keuzes die je maakt om niet gelukkig te worden in dat moeilijk bereikbare omdat je dan je omgeving gaat “ontstijgen” waardoor je misschien wel mensen of situaties achter laat waar je gelukkiger van wordt dan je bewust bent. Belangrijk is dat je accepteert dat verloren tijd niet bestaat, je beter kan leven met onbereikbaarheden dan met honderd procent zuivere bereikbaarheden en dat als je “to the limit” wil gaan dat je weet dat die grens alleen bestaat in jouw hoofd.
Veel succes met gelukkig(er) worden!
NIKS NIEUWS
Nieuws begint een beetje een slechte film te worden zonder een duidelijk verhaal die een wazige poging doet om onze aandachtsboog gespannen te houden. Een film vol met schrikeffecten die ons op dat moment echt wel angst aanjagen maar bij het voorbij trekken van de volgende scène zijn we vergeten waar het net over ging. Omdat het op geen enkele manier het plot ondersteunt naar een ontknoping vragen we er ook niet meer naar, maar snakken naar de aankomende impuls. Het zieke is dat hoe nieuws gebracht wordt en hoe wij het ontvangen eigenlijk een weerspiegeling is van de ramptoerist; als iemand anders sterft voelen wij ons pas levend.
Ik kijk er niet graag naar om bovenstaande reden en het feit dat de inhoud van het bericht zo enorm gekleurd kan zijn uit allerlei overwegingen om ons dingen te doen geloven waarvan een ander vind dat het beter is voor ons. Als je veel inspanning levert om geen nieuws mee te krijgen zul je met verbazing merken hoe goed je nog mee kan praten over actualiteiten, en waarschijnlijk tot de conclusie komen dat jouw beeld op de zaak veel helderder is. Je bent niet belast met alles impulsen van de eerste berichten en speculaties die een saus kan geven aan je bericht die de smaak niet complimenteert en maar moeilijk van je bord te schrapen is.
Hoe is de situatie met onze Noorse kid killer weirdo? Wat speelt er zich eigenlijk af in Japan? Is er nog onderzoek gepleegd naar allerlei zaken na het vinden en vermoorden van Osama Bin Laden? Een tijd geleden stond Noord Afrika nog in politieke brand, is er al verbetering? Het is allemaal niet relevant meer want Jan Smit gaat trouwen en op de snelweg heeft er iemand met een luchtbuks geschoten. Tot op het punt dat er straks een keer echt niks aan de hand is en mensen raar gaan doen om de lucht te vullen.
Leg maar een stroopwafeltje op je kopje nescafe, morgen weer nieuws…
Ik kijk er niet graag naar om bovenstaande reden en het feit dat de inhoud van het bericht zo enorm gekleurd kan zijn uit allerlei overwegingen om ons dingen te doen geloven waarvan een ander vind dat het beter is voor ons. Als je veel inspanning levert om geen nieuws mee te krijgen zul je met verbazing merken hoe goed je nog mee kan praten over actualiteiten, en waarschijnlijk tot de conclusie komen dat jouw beeld op de zaak veel helderder is. Je bent niet belast met alles impulsen van de eerste berichten en speculaties die een saus kan geven aan je bericht die de smaak niet complimenteert en maar moeilijk van je bord te schrapen is.
Hoe is de situatie met onze Noorse kid killer weirdo? Wat speelt er zich eigenlijk af in Japan? Is er nog onderzoek gepleegd naar allerlei zaken na het vinden en vermoorden van Osama Bin Laden? Een tijd geleden stond Noord Afrika nog in politieke brand, is er al verbetering? Het is allemaal niet relevant meer want Jan Smit gaat trouwen en op de snelweg heeft er iemand met een luchtbuks geschoten. Tot op het punt dat er straks een keer echt niks aan de hand is en mensen raar gaan doen om de lucht te vullen.
Leg maar een stroopwafeltje op je kopje nescafe, morgen weer nieuws…
maandag 8 augustus 2011
MANOEUVRE MANIEREN
De natuurlijke en tevens zeer onhandige neiging van de mens om zelf gemaakte situaties instinctief verkeerd te benaderen kom je vooral tegen in het verkeer. Het verkeer is een raar fenomeen gemaakt door de mens, waar stukken blik op wielen zich onafhankelijk van elkaar voortbewegen met levensbedreigende snelheden, elk bediend door een willekeurig ego met weinig besef van de gevaren en of inzicht in hoe die gevaren op tijd uit de weg te gaan. In een poging om iedereen met het juiste idee de weg op te sturen moet je een serie vragen juist beantwoorden en een aantal uur onder begeleiding van een bekwaam figuur een auto bedienen om vervolgens in een uur bij een volslagen vreemdeling te laten zien wat je hebt geleerd en hoe zich dat uit in de praktijk. Daarna krijg je een roze kaart en dan mag je het de rest van je leven zelf uitzoeken, en als je het dan structureel verkloot mag je dat doen zo lang je niet gepakt wordt.
Vanaf het moment van het verkrijgen van het rijbewijs ga je alleen de jungle in en moet je maar weer zien hoe je overleeft tussen de invoegslangen, snelheid poema’s en buldergorilla’s. Het is heel makkelijk om een categorie uit te zoeken en je daarbij aan te sluiten al wordt het verkeer daar niet veiliger van. Er is eigenlijk maar een enkel ding wat je kunt doen om het zo veilig mogelijk te houden en dat is blijven nadenken over wat je aan het doen bent. Rijden op gevoel is mooi maar rijden met je gevoel is je eerste aanbetaling voor die zes planken waarvan er 2 handvaten hebben, of nog erger; die van iemand anders. Als je na blijft denken kun je de onderstaande meest geziene linker hartkamer uit het rechte neusgat doen vliegende manoeuvres zien aankomen en voorkomen;
De invoegoptrekker; Zorg dat je bij het betreden van de baan die naar de invoegstrook van de snelweg leidt snelheid maakt. Waar je heen gaat wordt hard gereden en daar moet je tussen. Langzaam op de invoegstrook rijden en vervolgens invoeg-accelereren is niet alleen gevaarlijk, je laat ook weinig keuze voor de bestuurders achter je die ook graag in willen voegen. Zoek een plek om in te voegen en hoe verder op de invoegstrook dat is, hoe beter. Heb je een invoegtrekker voor je, zie er dan nog voorbij te komen als hij bij het eerste blokje met 60 zichzelf er tussen probeert te pleuren. Gebruik desnoods de vluchtstrook, zo voorkom je om in een kettingbotsing terecht te komen.
De bermhapper; Mocht je een slaperig moment hebben of je hebt bedacht dat het een goed idee is om je administratie op de bijrijder stoel te doen en een broodje te eten tijdens het voeren van een handmatig telefoongesprek terwijl je aan het rijden bent, kan het voorkomen dat je de vluchtstrook op geraakt en met een wiel in de berm zakt bij afwezigheid van vangrail. Je vermindert dan snelheid en tractie die je onmiddellijk weer terug krijgt op het moment dat je het asfalt weer op stuurt. Je auto staat dan iets schuin en komt door de kracht nog schuiner te staan waardoor je dwars de snelweg over steekt. De kans is zeer groot dat je dit een aantal keer herhaalt. Kom je dus met een wiel in de berm; gas los en uitrijden, hopen dat je geen paal tegen komt. Met lage snelheid de vluchtstrook weer oprijden en deze stook gebruiken om op snelheid weer in te voegen. Rijd je in de buurt van iemand die een bermhapper aan het uitvoeren is; succes!
De hetkannogwel; De hetkannogwel is een van de gevaarlijkste handelingen en helaas een van de meest door mij gesignaleerde. Hij duikt op in vele vormen maar er is er specifiek een die mijn hart een minuut stil zet; iemand die 3 seconden geleden op de meest linker baan zat en vlak voor je over het verdrijvingvlak heen de afrit neemt. Ik heb er ooit een de vangrail op zien rijden om vervolgens al glijdend op het dak de afrit te zien nemen. Heb je op het laatste moment door dat je deze afrit moet nemen, en je vermoed ook maar dat je in de buurt gaat komen van het witte vlak; doe het niet de volgende afrit komt er zo aan. De hetkannogwel liefhebber is moeilijk te bestrijden. Hij ziet namelijk niet dat het echt niet meer gaat, een gebrek aan inzicht wat niet thuis hoort in het verkeer. Mocht je de kans krijgen om hem uit te schakelen als bestuurder; pak deze kans met 15 handen.
Herken je jezelf in een van bovenstaande handelingen; doe dan wat met deze informatie zodat tijdens het rijden de harten van mensen die wel nadenken gewoon op de plek kunnen blijven zitten. Zie je geen problemen in bovenstaande handelingen is het misschien een goed idee dat je stopt met rijden, en als je overtuigd ben van niet hoop ik dat je de volgende handeling tussen twee zwaar beladen vrachtwagens uit mag voeren.
Vanaf het moment van het verkrijgen van het rijbewijs ga je alleen de jungle in en moet je maar weer zien hoe je overleeft tussen de invoegslangen, snelheid poema’s en buldergorilla’s. Het is heel makkelijk om een categorie uit te zoeken en je daarbij aan te sluiten al wordt het verkeer daar niet veiliger van. Er is eigenlijk maar een enkel ding wat je kunt doen om het zo veilig mogelijk te houden en dat is blijven nadenken over wat je aan het doen bent. Rijden op gevoel is mooi maar rijden met je gevoel is je eerste aanbetaling voor die zes planken waarvan er 2 handvaten hebben, of nog erger; die van iemand anders. Als je na blijft denken kun je de onderstaande meest geziene linker hartkamer uit het rechte neusgat doen vliegende manoeuvres zien aankomen en voorkomen;
De invoegoptrekker; Zorg dat je bij het betreden van de baan die naar de invoegstrook van de snelweg leidt snelheid maakt. Waar je heen gaat wordt hard gereden en daar moet je tussen. Langzaam op de invoegstrook rijden en vervolgens invoeg-accelereren is niet alleen gevaarlijk, je laat ook weinig keuze voor de bestuurders achter je die ook graag in willen voegen. Zoek een plek om in te voegen en hoe verder op de invoegstrook dat is, hoe beter. Heb je een invoegtrekker voor je, zie er dan nog voorbij te komen als hij bij het eerste blokje met 60 zichzelf er tussen probeert te pleuren. Gebruik desnoods de vluchtstrook, zo voorkom je om in een kettingbotsing terecht te komen.
De bermhapper; Mocht je een slaperig moment hebben of je hebt bedacht dat het een goed idee is om je administratie op de bijrijder stoel te doen en een broodje te eten tijdens het voeren van een handmatig telefoongesprek terwijl je aan het rijden bent, kan het voorkomen dat je de vluchtstrook op geraakt en met een wiel in de berm zakt bij afwezigheid van vangrail. Je vermindert dan snelheid en tractie die je onmiddellijk weer terug krijgt op het moment dat je het asfalt weer op stuurt. Je auto staat dan iets schuin en komt door de kracht nog schuiner te staan waardoor je dwars de snelweg over steekt. De kans is zeer groot dat je dit een aantal keer herhaalt. Kom je dus met een wiel in de berm; gas los en uitrijden, hopen dat je geen paal tegen komt. Met lage snelheid de vluchtstrook weer oprijden en deze stook gebruiken om op snelheid weer in te voegen. Rijd je in de buurt van iemand die een bermhapper aan het uitvoeren is; succes!
De hetkannogwel; De hetkannogwel is een van de gevaarlijkste handelingen en helaas een van de meest door mij gesignaleerde. Hij duikt op in vele vormen maar er is er specifiek een die mijn hart een minuut stil zet; iemand die 3 seconden geleden op de meest linker baan zat en vlak voor je over het verdrijvingvlak heen de afrit neemt. Ik heb er ooit een de vangrail op zien rijden om vervolgens al glijdend op het dak de afrit te zien nemen. Heb je op het laatste moment door dat je deze afrit moet nemen, en je vermoed ook maar dat je in de buurt gaat komen van het witte vlak; doe het niet de volgende afrit komt er zo aan. De hetkannogwel liefhebber is moeilijk te bestrijden. Hij ziet namelijk niet dat het echt niet meer gaat, een gebrek aan inzicht wat niet thuis hoort in het verkeer. Mocht je de kans krijgen om hem uit te schakelen als bestuurder; pak deze kans met 15 handen.
Herken je jezelf in een van bovenstaande handelingen; doe dan wat met deze informatie zodat tijdens het rijden de harten van mensen die wel nadenken gewoon op de plek kunnen blijven zitten. Zie je geen problemen in bovenstaande handelingen is het misschien een goed idee dat je stopt met rijden, en als je overtuigd ben van niet hoop ik dat je de volgende handeling tussen twee zwaar beladen vrachtwagens uit mag voeren.
vrijdag 5 augustus 2011
PIN (PERSOONLIJK IRRITATIE NIVEAU)
In onze geautomatiseerde maatschappij vinden we digitale gemakken een vanzelfsprekendheid terwijl ze dat nog niet zo lang geleden zeker niet waren. Neem jezelf 10 jaar terug in de tijd en zeg tegen een willekeurig persoon dat je binnenkort midden in een weiland in Schotland een 5 megapixel foto kan maken van zo een harige koe, en ter plekke met hetzelfde apparaat die foto kunt mailen naar je familie in Odiliapeel. Garantie dat je voor gek wordt versleten. Ga 20 jaar terug in de tijd (als je zo oud bent) en vertel iemand dat je straks zo een beetje alles en overal kan betalen met je bankpas, dat je de bank zo goed als nooit meer in komt en dat je zelfs via een telefoon zonder snoer vanuit je broekzak geld over kunt maken.
Maar de wereld van het digitale geld is allemaal niet zo glorieus en het lijkt er op dat ze dingen weer moeilijker aan het maken zijn dan nodig is. Het begint al met de omschrijvingen; digitaal betalen noemen we pinnen, maar PIN betekent persoonlijk identificatie nummer. Dan ga je dus eigenlijk persoonlijk identificatie nummeren wat niet heel lekker klinkt en een speer in het oog en oor van de taalpurist is. Recentelijk is men tot de conclusie gekomen dat met de bekende trekgleuf de kans op skimmen hoger is dan wanneer je een steukgleuf gebruikt, dus worden alle automaten omgebouwd. Deze omschrijving geeft een beetje een pornografisch tintje aan het geheel, maar er zijn veel ergere dingen.
Dat uit zich vooral in de bediening van het apparaat wat zich nu verschuift van redelijk eenduidig naar het niveau van het Nederlandse verkeersplein en de rotonde; we verzinnen zo veel mogelijk uiteenlopende structuren. In de overgangsvorm van type gleuf kom je ze namelijk nog beide tegen; de steekgleuf en de ouderwetse trekgleuf. Bij de een is de trekgleuf afgeplakt, bij de ander niet wat helaas niet betekent dat bij de onafgeplakte trekgleuf deze gleuf ook actief is. Ik stel dan ook telkens weer de vraag; modern of klassiek? Je ziet dat je nu bij de meeste apparaten kunt kiezen tussen pinnen en chippen, helaas is dit ook weer niet standaard. De keuze tussen chip en pin is ook leuk; chip staat aangegeven met “chipknip” en pinnen met “maestro” Leuker kunnen we het niet maken, en zeker niet duidelijker. Dit zorgt natuurlijk voor verwarring maar uiteraard was dat nog niet genoeg, je moet namelijk een 1 toetsen voor “maestro” en een 2 voor “chipknip” Nou zou het leuk zijn als dat standaard is maar helaas kom je ook al weer automaten tegen waar 1 “chipknip” is en ook het bovenste regeltje in je scherm is.
Zoals gewoonlijk hebben we weer eens een “systeem” wat maar niet systematisch gemaakt wordt. Jammer, gemiste kans…
Maar de wereld van het digitale geld is allemaal niet zo glorieus en het lijkt er op dat ze dingen weer moeilijker aan het maken zijn dan nodig is. Het begint al met de omschrijvingen; digitaal betalen noemen we pinnen, maar PIN betekent persoonlijk identificatie nummer. Dan ga je dus eigenlijk persoonlijk identificatie nummeren wat niet heel lekker klinkt en een speer in het oog en oor van de taalpurist is. Recentelijk is men tot de conclusie gekomen dat met de bekende trekgleuf de kans op skimmen hoger is dan wanneer je een steukgleuf gebruikt, dus worden alle automaten omgebouwd. Deze omschrijving geeft een beetje een pornografisch tintje aan het geheel, maar er zijn veel ergere dingen.
Dat uit zich vooral in de bediening van het apparaat wat zich nu verschuift van redelijk eenduidig naar het niveau van het Nederlandse verkeersplein en de rotonde; we verzinnen zo veel mogelijk uiteenlopende structuren. In de overgangsvorm van type gleuf kom je ze namelijk nog beide tegen; de steekgleuf en de ouderwetse trekgleuf. Bij de een is de trekgleuf afgeplakt, bij de ander niet wat helaas niet betekent dat bij de onafgeplakte trekgleuf deze gleuf ook actief is. Ik stel dan ook telkens weer de vraag; modern of klassiek? Je ziet dat je nu bij de meeste apparaten kunt kiezen tussen pinnen en chippen, helaas is dit ook weer niet standaard. De keuze tussen chip en pin is ook leuk; chip staat aangegeven met “chipknip” en pinnen met “maestro” Leuker kunnen we het niet maken, en zeker niet duidelijker. Dit zorgt natuurlijk voor verwarring maar uiteraard was dat nog niet genoeg, je moet namelijk een 1 toetsen voor “maestro” en een 2 voor “chipknip” Nou zou het leuk zijn als dat standaard is maar helaas kom je ook al weer automaten tegen waar 1 “chipknip” is en ook het bovenste regeltje in je scherm is.
Zoals gewoonlijk hebben we weer eens een “systeem” wat maar niet systematisch gemaakt wordt. Jammer, gemiste kans…
donderdag 4 augustus 2011
GOED VERHAAL
Zo veel mensen, zo veel verhalen, helemaal als je bedenkt dat ze vaak anders verteld worden dan ze werkelijk zijn voltrokken. "Ken je het verhaal van hem?" Daar kan ik dus helemaal niks mee. Vaak is het zelfs nog zo dat ze het verhaal zelf hebben gemaakt en misschien wel veelvuldig verteld. Ik loop helemaal met iemand vast als er een mooi verhaal uit komt met fantastische uitspraken waar maar geen bevestiging van komt of enigzins het idee dat deze persoon er naar leeft, om vervolgens na confrontaties en ongeloof van omstanders nog steeds aan dat verhaal vast te blijven houden.
Dan weet je echt niet wie je bent, wil je vasthouden aan een virtueel iemand die je graag zou willen zijn of je bent je heel bewust van het feit dat je doorlopend de boel aan het verkloten bent, en denk je met een "goed verhaal" alles te kunnen blijven verhullen. Een goed verhaal moet je als bedrijf hebben, niet als persoon. Vertel me gewoon wie je bent...
Dan weet je echt niet wie je bent, wil je vasthouden aan een virtueel iemand die je graag zou willen zijn of je bent je heel bewust van het feit dat je doorlopend de boel aan het verkloten bent, en denk je met een "goed verhaal" alles te kunnen blijven verhullen. Een goed verhaal moet je als bedrijf hebben, niet als persoon. Vertel me gewoon wie je bent...
woensdag 3 augustus 2011
LIEVER TE LAAT
Bent u regelmatig te laat of kent u iemand die regelmatig te laat is. Misschien zou u regelmatig te laat willen zijn of iemand kennen die dat is. Voor veel mensen klinkt dat gek, zo ook voor mij. Zelf ben ik eerder te vroeg, vaak door mijn zelf ingecalculeerde zelden benodigde calamiteiten onderweg tijd. Ik ben dan niet heel erg te vroeg maar vroeg genoeg om met regelmaat ruimte voor verveling toe te laten. Als je dat van jezelf weet, zorg je dat je iets bij je hebt om die ruimte in te vullen en daarnaast; vervelen doe ik niet zo snel omdat ik mezelf prima gezelschap vind en er genoeg in mijn hoofd gebeurt. Als ik zeg dat ik tussen half acht en acht uur bij je ben, is de kans vrij groot dat ik op de seconde nauwkeurig om kwart voor acht arriveer, dat is namelijk precies tussen half acht en acht. Niet dat ik dat zo bereken; zo komt het vaak uit.
Ik vind het erg onprettig om te laat te komen en als mensen bij mij te laat komen, daar ga ik heel wisselend mee om. Is het een afspraak die aanvullende mensen of gelegenheden omvatten die ook het tijdschema bepalen dan kan ik er maar slecht tegen. Is het bij me thuis vermaak ik me wel, zie ik je wel aankomen tenzij ik gekookt heb of zo dan wil ik wel weer graag dat er ook van genoten wordt nu het nog op zijn lekkerst is. Daar tussenin zitten vele nuances van laat komen en dat wordt vooral bepaald door het gedrag van de laatkomers in kwestie.
De slechte planner. Redelijk goed mee om te gaan door het simpele feit dat je zeker weet dat ze te laat komen en het in de meeste gevallen gaat om vijf minuten tot een kwartier. Je herkent ze aan uitspraken zoals; “Ja ik denk dat haal ik wel…” Dit is een kwestie van een kartier vroeger afspreken dan de gewenste tijd, en in mijn geval wordt een sporadisch incident van op tijd komen opgevangen door mijn vroegheid.
De niet planner. Deze categorie begint met een uur te laat komen, wat rustig uit kan lopen tot een dag zonder bericht. Soms komen ze niet, en als ze een dag te laat komen zonder bericht met een slap excuus, komen ze in het vervolg bij mij meestal nooit door mijn eigen keuze. Je herkent ze aan afwezigheid van agenda of geheugen, of juist meerdere agenda’s en nog minder geheugen omdat ze zichzelf zo goed georganiseerd vinden. Het uitblijven van een bericht DAT ze laten komen vinden ze normaal en ze zijn zwaar in ontkenning of bewust van hun schuld met geen enkele intentie om er wat aan te doen.
De pechvogel. Deze kan er vaak niks aan doen want ondanks alle geode voorbereidingen gebeurt er altijd weer wat waardoor op tijd komen onmogelijk wordt gemaakt. Je herkent ze aan kneuzingen en botbreuken, een ongelukkige uitstraling en het voortdurend wandelen van zwarte katten voor de voeten. Let op! De vrolijke pechvogel is vaak een “niet planner” met een uitstekend verbeeldend vermogen en dito flamboyante stijl van vertellen.
De lievertelaat. Mijn minst favoriete van het stel ziet zijn agenda als een bankier zijn rekening ziet; hoe krijg ik hier zo veel mogelijk in. De lievertelaat zet zijn schema zo op, dat het alleen met de grootst mogelijke voorspoed haalbaar is. Zeer duidelijk te herkennen aan het gebrek aan luistervaardigheid en het hardop onverstaanbaar brullen van zijn verplicht direct door iedereen te accepteren meningen die bij binnenkomst in hoog tempo worden opgesomd. De naam zegt het al; ik ben liever te laat anders heb ik niet het gevoel dat ik het druk heb en daar kan ik niet tegen. Jammer dat het vaak managers zijn die juist als taak hebben om rust in de tent te brengen, en op vrijdagmiddag 14:00 een cognacje uit de kast moeten trekken om het succes te vieren dat er geen problemen meer zijn. De lievertelaat maakt problemen als ze er niet zijn, want er MOET keihard gejakkerd worden.
Vraag uw collega tot welke groep u behoort (indien laat komen aan de orde is) want die geeft eerlijker antwoord dan uzelf.
Ik vind het erg onprettig om te laat te komen en als mensen bij mij te laat komen, daar ga ik heel wisselend mee om. Is het een afspraak die aanvullende mensen of gelegenheden omvatten die ook het tijdschema bepalen dan kan ik er maar slecht tegen. Is het bij me thuis vermaak ik me wel, zie ik je wel aankomen tenzij ik gekookt heb of zo dan wil ik wel weer graag dat er ook van genoten wordt nu het nog op zijn lekkerst is. Daar tussenin zitten vele nuances van laat komen en dat wordt vooral bepaald door het gedrag van de laatkomers in kwestie.
De slechte planner. Redelijk goed mee om te gaan door het simpele feit dat je zeker weet dat ze te laat komen en het in de meeste gevallen gaat om vijf minuten tot een kwartier. Je herkent ze aan uitspraken zoals; “Ja ik denk dat haal ik wel…” Dit is een kwestie van een kartier vroeger afspreken dan de gewenste tijd, en in mijn geval wordt een sporadisch incident van op tijd komen opgevangen door mijn vroegheid.
De niet planner. Deze categorie begint met een uur te laat komen, wat rustig uit kan lopen tot een dag zonder bericht. Soms komen ze niet, en als ze een dag te laat komen zonder bericht met een slap excuus, komen ze in het vervolg bij mij meestal nooit door mijn eigen keuze. Je herkent ze aan afwezigheid van agenda of geheugen, of juist meerdere agenda’s en nog minder geheugen omdat ze zichzelf zo goed georganiseerd vinden. Het uitblijven van een bericht DAT ze laten komen vinden ze normaal en ze zijn zwaar in ontkenning of bewust van hun schuld met geen enkele intentie om er wat aan te doen.
De pechvogel. Deze kan er vaak niks aan doen want ondanks alle geode voorbereidingen gebeurt er altijd weer wat waardoor op tijd komen onmogelijk wordt gemaakt. Je herkent ze aan kneuzingen en botbreuken, een ongelukkige uitstraling en het voortdurend wandelen van zwarte katten voor de voeten. Let op! De vrolijke pechvogel is vaak een “niet planner” met een uitstekend verbeeldend vermogen en dito flamboyante stijl van vertellen.
De lievertelaat. Mijn minst favoriete van het stel ziet zijn agenda als een bankier zijn rekening ziet; hoe krijg ik hier zo veel mogelijk in. De lievertelaat zet zijn schema zo op, dat het alleen met de grootst mogelijke voorspoed haalbaar is. Zeer duidelijk te herkennen aan het gebrek aan luistervaardigheid en het hardop onverstaanbaar brullen van zijn verplicht direct door iedereen te accepteren meningen die bij binnenkomst in hoog tempo worden opgesomd. De naam zegt het al; ik ben liever te laat anders heb ik niet het gevoel dat ik het druk heb en daar kan ik niet tegen. Jammer dat het vaak managers zijn die juist als taak hebben om rust in de tent te brengen, en op vrijdagmiddag 14:00 een cognacje uit de kast moeten trekken om het succes te vieren dat er geen problemen meer zijn. De lievertelaat maakt problemen als ze er niet zijn, want er MOET keihard gejakkerd worden.
Vraag uw collega tot welke groep u behoort (indien laat komen aan de orde is) want die geeft eerlijker antwoord dan uzelf.
dinsdag 2 augustus 2011
LEZERS
Leuk om te zien dat mensen op vakantie ook mijn blog lezen, te zien aan de pageview pagina:
| |||
| |||
| |||
| |||
| |||
| |||
| |||
| |||
| |||
|
maandag 1 augustus 2011
PRIVAWIE?
Nog steeds duiken er hier en daar vage artikelen op die ons angst aan proberen te jagen door nieuwe voorbeelden te geven van hoe de wereld onze privacy aantast voor overheidsdoeleinden of commercie. Het geeft maar weer aan dat niet alleen ademen maar ook nadenken een stuk beter gaat met je kop boven het maaiveld.
De discussies die het onder de mensen vaak doet opwaaien geeft aan dat verreweg de meeste mensen de volgende lichtknop nog niet hebben gevonden; privacy bestaat niet meer. Als je overtuigd bent van wel val je bij mij al gauw in categorie A; dwalende, of categorie B; iemand die echt wat te verbergen heeft. Op basis van die twee opties is het misschien een goed idee dat ze de privacy schending eens goed door zetten zodat er geen vragen meer over gesteld kunnen worden.
WATERHEID
“Als je af wilt vallen moet je water drinken, want in water zit niks” is de uitspraak die in mijn hoofd blijft hangen hoe meer ik leer over water. Als je meer zekerheid wilt hebben dat er ook daadwerkelijk niks in zit moet je flessen kopen omdat kraanwater je verre van garantie kan geven. Uit flessen heb je die garantie ook niet, maar dan kun je tenminste nog iemand aanklagen. Het waterbedrijf aanklagen lijkt me onbegonnen werk. Wat voor garantie zou je bij je water willen hebben dan? Nou, bijvoorbeeld dat je weet wat je binnen krijgt, ik maak graag een geïnformeerde beslissing over wat ik tot me neem.
“Als je bang bent voor dat beetje bacteriën kook je ze er toch uit?” krijg ik vaak naar mijn hoofd, en daar zit nou net de crux; het gaat niet om de bacteriën, sterker nog als het een beetje mee (tegen) zit hoef je ze er niet uit te koken, heeft het water eigen bestanddelen die dat er uit halen. Allerlei natuurlijke bestanddelen die de mens kunnen deren krijg je er wel uit, maar chemische verbindingen laten zich wat minder makkelijk afbreken en zeker niet uitkoken. Chemische bestanddelen die terug zijn te vinden in ons kraanwater. Cytostatica (chemokuur) en anti-depressiva zijn geen vreemden in ons water meer.
Het is OK om geschokt te zijn nu, maar aan de andere kant is het heel logisch als je de cijfers bekijkt en goed om je heen kijkt. De een na de ander wordt aan de chemokuur gezet, en dat is niet iets om te verzwijgen maar mensen die anti-depressiva slikken zijn er over het algemeen niet erg trots op, dus zullen ze het niet aan de grote klok hangen. Toch zeggen de cijfers dat 60% van de Nederlanders ze wel eens gebruikt hebben en dat gemiddeld 50% van de Nederlanders ze dagelijks in gebruik hebben. De chemische verhoudingen in deze medicijnen zijn moeilijk afbreekbaar en komen door ontlasting in ons watersysteem terecht. Door de hardnekkige samenstelling zal dus ook het volume toe gaan nemen in ons water.
Op dit moment zijn de hoeveelheden danig klein dat ze geen gevaar voor de volksgezondheid zullen opleveren, hoogstens de eerder genoemde bacteriën afremmen. In het kader van “baat het niet dan schaadt het mogelijk wel” zullen we voorzichtiger om moeten gaan met deze zaken. Er zijn namelijk alternatieven.
“Als je bang bent voor dat beetje bacteriën kook je ze er toch uit?” krijg ik vaak naar mijn hoofd, en daar zit nou net de crux; het gaat niet om de bacteriën, sterker nog als het een beetje mee (tegen) zit hoef je ze er niet uit te koken, heeft het water eigen bestanddelen die dat er uit halen. Allerlei natuurlijke bestanddelen die de mens kunnen deren krijg je er wel uit, maar chemische verbindingen laten zich wat minder makkelijk afbreken en zeker niet uitkoken. Chemische bestanddelen die terug zijn te vinden in ons kraanwater. Cytostatica (chemokuur) en anti-depressiva zijn geen vreemden in ons water meer.
Het is OK om geschokt te zijn nu, maar aan de andere kant is het heel logisch als je de cijfers bekijkt en goed om je heen kijkt. De een na de ander wordt aan de chemokuur gezet, en dat is niet iets om te verzwijgen maar mensen die anti-depressiva slikken zijn er over het algemeen niet erg trots op, dus zullen ze het niet aan de grote klok hangen. Toch zeggen de cijfers dat 60% van de Nederlanders ze wel eens gebruikt hebben en dat gemiddeld 50% van de Nederlanders ze dagelijks in gebruik hebben. De chemische verhoudingen in deze medicijnen zijn moeilijk afbreekbaar en komen door ontlasting in ons watersysteem terecht. Door de hardnekkige samenstelling zal dus ook het volume toe gaan nemen in ons water.
Op dit moment zijn de hoeveelheden danig klein dat ze geen gevaar voor de volksgezondheid zullen opleveren, hoogstens de eerder genoemde bacteriën afremmen. In het kader van “baat het niet dan schaadt het mogelijk wel” zullen we voorzichtiger om moeten gaan met deze zaken. Er zijn namelijk alternatieven.
Abonneren op:
Posts (Atom)