Alleen het tastbare vergaat. Dat is geen vraag dat is een gegeven. Je gedachten en gevoelens blijven bestaan omdat ze weerklinken in de ruimte. Oneindig zullen ze effect hebben als je ze uit zend. Daarom is schrijven ook zo mooi; je geeft tastbaarheid aan het ontastbare zodat lang nadat je gedachte is gepasseerd, ook de dove en ogenschijnlijk gevoelloze de vruchten kan plukken van hetgeen wat je uit draagt.
Zo krijgt door creatie het tastbare zin in plaats van dat het maar pionnen zijn om op te steunen om gevolg te geven aan de essentie van je eigen kracht die uitsluitend in ontastbaarheden zit. Hoe goed je jezelf kunt verdedigen ligt niet aan de sloten op je deur of de spieren in je armen. Hoe rijk je bent ligt niet aan de lengte van je auto of het saldo van je bankrekening.
Ik voel me krachtig en rijk door schrijven; ik mag iets achter laten waar mensen misschien wat mee kunnen om hun eigen leven te verrijken. Kennis is het meest waardevol als het kennis over jezelf betreft. Iedereen mag zelf beslissen in hoe verre dat waar is voor zichzelf in elke situatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten