(ONT)GELDEN

Mensen zijn ontevreden en geef ze eens ongelijk. Ik wil niet verdedigen dat ontevredenheid een constructieve manier is om het leven aangenamer te maken, maar het voelt voor velen als het laatste wat ze nog hebben. Beklag doen en ontevreden zijn is niet meer regel dan uitzondering, het is regel bijna zonder uitzondering (behalve die ene positieve ziel die het failliet gaan van de wereld als een goede ontwikkeling ziet)

Lang zaten we in de lift; alles werd duurder maar de salarissen gingen mee. Nu zijn alle salarissen bevroren n blijft alles duurder worden in hetzelfde noodtempo. Dat kun je natuurlijk niet verkopen. Daarbij worden alles regels strakker; er is geen ruimte voor menselijkheid en iedereen schuift bij voorbaat alle verantwoordelijkheid af aan degene die wat nodig heeft.

Kortom; we proberen elkaar te naaien omdat we bang zijn dat er niks voor ons over blijft. Maar denk je nou echt dat er ineens minder geld is? Dat hetgeen wat we 10 jaar terug deden niet meer kan? Welnee, dat geld is er, alleen hoe krijg je het naar je toe? Het gekke is dat als je dat nu probeert op een “eerlijke” manier, het woord “eerlijk” niet meer op gaat, want het wordt aan alle kanten uit je zak getrapt, vooral door mensen en instellingen die al genoeg hebben.

Ik heb dus maar 1 advies wat ik niet graag geef, maar het is wel de waarheid; stop met eerlijk zijn. Werk zwart, kom je verplichtingen niet na, verbouw de maximaal toegestane hoeveelheid weed, lees door de kleine lettertjes heen bij je verzekering om je premie en de rest terug te verdienen en zorg vooral dat je de buurman of collega met rust laat. Je naait alleen de instanties die je naaien. Het geld is er, zorg dat je uitvist hoe het bij jou kan stromen en het komt naar je toe.