Ik houd van muziek maken. Het heet niet voor niks spelen; het is leuk. Maar als ik dan lees over sommige sterren die onder de enorme druk die door onvoorstelbare mensenmassa's op hen gelegd wordt, moeite hebben met presteren, dan denk ik; hier is het spelen van af. Wanneer stopt het met spelen zijn? Dan komt er weer zo een oud spreekwoord om de hoek kijken; overdaad schaadt. Prachtig hoe die dingen over 6000 jaar nog werken en verdomd actueel zijn.
Ik houd ook van schrijven en ik denk dat ik daar beter in zou zijn om het professioneel te doen dan muziek maken. Met schrijven kan ik me echt op iemand richten en met muziek blijft het altijd van mij. In eerste instantie maak ik muziek voor mij en niet voor jou. Geschreven tekst kan ik achter laten, muziek niet. Het gekke is dat die druk er toch komt en wel vanuit mezelf. Ik ben die artiest en ook de mensenmassa die er druk op legt. Niet bewust of doelgericht, maar ik ben onderhevig aan stromen van gedachten die teksten zouden kunnen zijn.
Maar als er te veel zijn worden ze het allemaal niet. Als er te weinig zijn dan komt het allemaal wel een keer. Het werkt dus eigenlijk alleen maar als het precies goed is. Gelukkig is het dat ook vaak, al heb ik betere periodes gehad. Ik schrijf met de mond van een trechter; als er weinig in valt gaat het er recht doorheen zonder de kantjes te raken, en is het te veel stopt hij met doorlopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten