Vaak vraag ik me af wat mij beweegt om te schrijven. En zoals het soms gaat met dingen die je "vaak" afvraagt kom je ook (on)regelmatig op het punt dat je denkt dat je weet hoe het zit. Bij mij wordt dat moment altijd direct gevolgd door een signaal wat het bewijs voor dat ik niet weet hoe het zit aandikt als ware het een slechte horrorfilm uit 1960.
Wat beweegt mij om te schrijven? Ik had altijd het idee dat het te maken had met inspiratie die voort komt uit de dingen die ik mee maak. Logica; het item dat mij op dagelijkse basis verstoort uit mijn gevoelswereld die wellicht perfect aan zou kunnen sluiten op hoe het echt zit, deed mij overtuigd raken van het feit dat meer meemaken dus meer inspiratie oplevert. Ook negatieve ervaringen kunnen inspireren, misschien wel meer dan positieve.
Nu ben ik overstelpt met ervaringen met een scheve verhouding ver leunend naar de negatieve kant en ik schrijf niks. Ik schijf alleen over dat ik niks schrijf en dat het komt door waarvan ik dacht dat het me input gaf, maar het gebleken is dat het geen gegeven is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten