HERSENSPINCELS 2: GEVALLEN ACHTERHOOFD

HERSENSPINCELS 2: GEVALLEN ACHTERHOOFD
HERSENSPINCELS 2: GEVALLEN ACHTERHOOFD

maandag 17 maart 2014

SLECHTE GRAP OF BESTE PROGRAMMA OOIT?

Een Marokkaan en een Nederlander zitten 24 uur in 1 kamer. Het klinkt als het beging van een slechte grap, maar in werkelijkheid is het de oorzaak van het meest interessante uurtje televisie ooit gemaakt. “24 uur met” laat een sterk staaltje tolerantie zien door Theo Maassen en Ali B. 24 uur met elkaar “op te sluiten” Tolerantie zoals we dat graag zouden zien, zoals we onszelf voorhouden dat er plaats vindt in Nederland, zoals we geacht worden om met elkaar om te gaan. Maar als we gaan kijken naar onder welke omstandigheden deze tolerantie naar elkaar ontstaat, mogen we dat dan wel van burgers verwachten?

 

Het begint met 24 uur aaneengesloten contact zonder een enkele externe invloed. Als je dat vergelijkt met het “normale” contact wat je met iemand van een andere etnische achtergrond hebt, mag je blij zijn als je die 24 uur in 10 jaar haalt. De meesten kijken elkaar in de supermarkt aan met een blik van; “Ik heb in de krant gelezen over jouw soort” Dat werkt 2 kanten op want de media laat etnische minderheden vaak zien als criminelen en de gemiddelde Nederlander als iemand die dat zonder nadenken meteen hard veroordeelt. Als je dan contact hebt met elkaar, kun je dan echt zeggen dat je 24 uur ongeschonden 1 op 1 contact hebt gehad met de ander?

 

Dan heb je de wetenschap dat er camera’s op je gericht zijn. Dat wat je doet en zegt door duizenden Nederlanders wordt bekeken. Geen enkel moment van ongemerkt voorbij gaan. `De druk om gepast met elkaar om te gaan is dus groot.

 

Wat misschien wel de meest bindende factor blijkt, is het feit dat ook al zijn deze 2 heren van totaal andere afkomst, de essentie van hun werk sterk gelijkend is. Ze staan allebei op een podium, praten met een bepaalde houding om in 2e instantie het publiek te entertainen en in allereerste instantie om de mensen wat wijsheid mee proberen te geven. Dit zorgt er voor dat ze door krijgen dat elkaar overschreeuwen niet werkt, en zo geven ze elkaar steeds meer ruimte om te praten.

 

Het allermooiste is dat hun uiteenlopende ideeën over het leven toch niet zo verschillend zijn als ze zelf dachten. Wat mij betreft een toonbeeld van tolerantie; investeren in elkaar om de voorbij de discussie te kunnen luisteren naar overeenkomsten. Het alternatief, als je dit niet kan, is er nooit wat over te zeggen, want je weet het niet, totdat je er 24 uur bovenop zit.


http://youtu.be/SEXOGqRQ8VI

Geen opmerkingen:

Een reactie posten