In tegenstelling tot alles wat men geprobeerd heeft om mij bij te brengen met educatie, opvoeding, sociale druk en andere afleiding van het echte leven, ben ik tot de conclusie gekomen dat al mijn vaardigheden die ik lief heb niet voort komen uit aardse kennis, maar uit liefde en mystiek. Ik vind het prachtig hoe de mensheid zijn leven heeft ingericht met begrippen die het leven zo hapklaar mogelijk uit moeten leggen aan een leek, maar er blijft niets van over als je de echte vragen gaat stellen. Sterker nog; die vragen worden pas beantwoord als je de vragen niet stelt.
Alles gaat naar inzicht totdat je op het punt komt dat het inzicht is dat het niet de bedoeling is om het te begrijpen in de traditionele zin. Dan moet je gaan voelen. Voelen doe je met liefde en mystiek, want hoe graag je ook zou willen, deze 2 begrippen laten zich niet vangen zonder een uitgebreide uitleg die bij elk individu weer nieuwe vormen aan neemt. Als je dat kan accepteren komt de informatie tot je. Informatie die waardeloos lijkt zonder iemand om er mee te helpen.
Als je wijsheid vergaart van iemand waar je tegen op kijkt zou je zeggen; “Hij verzint ze waar je bij staat” op het moment dat je zou weten hoe hij er aan gekomen is. Wijsheid is het goed verwoorden van aangereikte informatie waar de verstrekker ook nog wat van kan leren.
En daar moet je het mee doen, haha…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten