RECHT IS TOCH MAAR KROM 1

Ik heb vorige week voor het eerst in mijn leven aanleiding gehad om een rechtszaak bij te wonen, en dat is een ervaring die ik graag met jullie deel. Daarin wil ik graag een duidelijke tweedeling maken; de inhoud van deze zaak, en de vorm waarin de rechtsgang zich afspeelt in Nederland wat waarschijnlijk veel algemener en normaler is dan ik het heb mee gemaakt. Met het laatste wil ik graag beginnen, omdat die uiteindelijk de idioterie van de inhoud gerelateerde zaken ondersteunen.

Woensdag 23 januari om 13:30; de zaak zou moeten beginnen maar 13:45 is toch ook goed? Wat ik op dat moment niet weet is dat de verdachte al om 7:00 is opgehaald, en vanaf 7:30 in een hok met beperkte verselucht voorziening zit zonder eten of drinken. Hij moet het nu opnemen tegen jurk 1; de officier van justitie, en jurk 2 tot en met 5: 3 rechters en een notulist. Zelf heeft hij maar 1 jurk; advocaatje.
Alle aanwezigen inclusief de advocaatjurk staat op als jurk 2 tot en met 5 binnen komen. Blijkbaar moeten we respect tonen voor de volwassen mensen die op basis van een stapel papier en wat heen en weer geslingerde woorden over een mensenleven moeten gaan beslissen.

Maar eerst moet er bijna 2 uur worden gekeken naar een saai filmpje omdat de dvd van de rechters niet werkte en dus konden ze vooraf de film niet bekijken. Die van de officier van justitie deed het wel, dus dan maar in de rechtzaal kijken. Jurk 2 kon zijn ogen niet open houden en heeft zeker de helf van de film gemist, zoals hij ook zal blijken de helft van de rest te missen.

Daarna was er tijd voor geouwehoer, veel geouwehoer. Blijkbaar is het interessanter om 3 kwartier te lullen over de aftrekbaarheid van de BTW op het vervangen van eigendommen van de politie dan praten over waarom iemand van poging tot moord wordt beschuldigd. Als de verdachte voor het eerst wordt aangesproken twijfel ik aan de bril van de rechter, omdat het toontje waarop de vraag werd gesteld suggereerde dat ze een kleuter voor zich zag.

Vervolgens mochten officier van justitie en advocaatje elkaar heen en weer bestoken met technische futiliteiten, achternamen van verdachte en verbalisanten in combinatie met stapels pagina nummers. Het zal je werk zijn; elk woord wat de ander heeft gezegd 17 keer uitwonen om van een jurk gelijk te krijgen.

Uiteindelijk kwam het slotpleidooi van de verdachte; de enige keer dat er duidelijk werd verteld wat er aan de hand is geweest, zonder pagina nummers, zonder ja maar jij dit of dat. Alleen waar het om gaat, op de man af. Zo moesten alle klapperende oren alles even verwerken om te kunnen zeggen; “over 2 weken doen we uitspraak”

Petje af voor de officier van justitie, rechters en bewaking. Heel knap dat je dit elke dag kunt doen zonder elke minuut meer van de wereld en jezelf te gaan walgen. Gelukkig kun je af en toe een uurtje televisie kijken, mensje luisteren of weg doezelen voor € 375,- per uur. Tenzij je bewaking bent, dan ben je al blij met € 10,-