Stel je voor dat je in een Robinson situatie zit; aangespoeld op een onbewoond eiland, van elke vorm van “beschaving” afgesloten. Dan ben je ineens landheer. Jij maakt de regels uit op jouw gebied. Maar er is niemand “boven” jou die voor je zorgt, dus doe je alles zelf. Je bent nu een paar weken verder. Op eenzame hoogte heb je alleen jezelf om te reflecteren, en het gebrek aan menselijke interactie begint je parten te spelen als het gaat om de helderheid van gedachten. Bovendien heb je honger wat je gedachtegang zeer beperkt. Je realiseert dat de enige andere keer dat je zo slecht kon denken was tijdens het kerstdiner 3 jaar geleden, toe je juist veel gegeten had. Ineens zie je een kip lopen. Misschien is dit wel de enige keer dat ik een kip tegen kom! Je voelt je hoofd verscherpen want je reptiele hersens komen in actie. Na een kwartier jagen heb je de kip bij zijn nek, precies waar je hem hebben wilt. Elke keer als hij sputtert knijp je harder. Als hij daar harder van gaat sputteren knijp je harder, totdat hij sterft. Terwijl het dier in je hand verslapt realiseer je dat de kip misschien wel een ei had kunnen leggen. Misschien was het wel een bevrucht ei, en kwam er een haan uit, die binnen een jaar samen met de kip een kippenren hadden kunnen maken. Je beseft dat het sputteren een signaal was naar jou toe om je te laten bedenken wat je aan het doen was.
Bedenk nu dat in onze “beschaving” mensen op eenzame hoogtes in torentjes beslissingen moeten maken over jou als burger. Niemand zorgt voor hen dus dat doen ze zelf. De enige mensen om zich heen, zijn zij die ook geen sturing hebben, dus ze kunnen zich alleen reflecteren aan iemand die in dezelfde idioterie zit. Ze worden onder gedompeld in dikke salarissen, bonussen, onkostenvergoedingen, gepantserde wagens, reizen, reiskostenvergoedingen en misschien nog wel meer vergoedingen waar we geen weet van hebben. Ze hebben zich te lang tegoed gedaan aan het kerstdiner van inkomsten en kunnen dus niet helder meer denken. Dan zien ze jou lopen; een kip waarvan nog te plukken valt. Ze grijpen je bij de nek, en je waarschuwt ze met wat strubbelingen dat als je stopt met ademen ze geen belasting meer bij je kunnen innen. Dat je geen sigaretten meer rookt, en brandstof verbruikt. Dat je geen dingen meer besteld uit China waar je BTW over de invoerrechten over de assurantiebelasting in je transportkosten voor betaalt. Dat je niet meer stilzwijgend akkoord gaat met verlies van dekking op je duurder wordende ziektekosten verzekering. Maar ze reageren door te knijpen. Je worstelt nog even om te laten weten dat je nooit meer een persoonlijke lening af kan sluiten, zodat je rente betaalt over geld wat niet bestaat en wat de bank niet eens kwijt is. Dat je geen hypotheek meer kunt afsluiten die nu eindelijk eerlijk geregeld zijn al blijkt over 20 jaar vast weer van niet. Dat je nooit meer onder het mom van verkeersveiligheid betaalt voor foto’s van je kenteken.
Maar hij knijpt harder en je bankrekening sterft. Geen nood, er lopen nog genoeg kippen, en als je bankrekening sterft innen we eerst nog alles wat je de komende 10 jaar kunt betalen, en daarna begin je overnieuw met schulden opbouwen en is het een kwestie van tijd dat we je nieuwe bankrekening naar de keel kunnen grijpen. Onderdeel uitmaken van de huidige “beschaving” als “burger” betekent niets anders dan een kip zijn in een legbatterij die ze net zo vaak slachten als ze haar kunnen reanimeren, of het moment dat je stopt met eieren leggen.
Mensen beginnen steeds harder te worstelen en het heeft maar 1 gevolg; er wordt harder geknepen. We kunnen als kip in de legbatterij van de overheid maar 1 ding doen om uit de cyclus te komen; stoppen met worstelen en al analyserend het moment afwachten dat we onze keelknijpers zo hard in de ballen kunnen pikken dat hun neus er van gaat bloeden. Bedenk heel goed wanneer en waar jij je slag kunt slaan, om zo veel mogelijk geld buiten spel te zetten van overheid, belasting dienst en elke commerciële instelling die je maar kunt verzinnen. En dat betekent inderdaad; NIET uitgeven. Sorry Rutte…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten