Het is maar zelden dat grote geesten in de komedie hun flamboyance mee naar huis nemen. De grote kracht van de meeste humoristen is namelijk dat ze depressief zijn. Manisch zou ik het niet noemen, omdat dat in mijn ogen een pleonasme is. De manie zou dan zijn dat er sprake is van “highs” en “lows” en dat is nou precies het aspect wat er altijd in zit. Toegegeven, de een slaat wat sneller om dan de ander, maar de bergen en dalen zijn er altijd.
Dat zit in de Yin – Yang energie, waar de depressieve mens zich op de cirkel bevindt en in zijn eigen tempo rond draait en de “highs and lows” van Yin en Yang ervaart. De gebalanceerde mens bevindt zich op de golf tussen de energieën. De gebalanceerde mens komt niet op de cirkel en ervaart dus ook niet de extremen, ook al zijn ze er soms wel.
De mens die zich op de cirkel ophoudt en op een “high” zit, is onderweg naar een “low”. Daarom zijn komedianten vaak zo sterk op het podium, en zo verloren in hun eigen leven, wat weer sterk materiaal oplevert. Slechts een enkeling kan de afslag maken naar de golf, waar elk omslagpunt van berg naar dal of andersom daar voor de mogelijkheid biedt. Zijn deze mensen dan ineens niet grappig meer? Dat is zeker niet het geval, het geeft ze alleen een andere kijk op het leven waardoor ze zullen kiezen voor ander materiaal en daarmee ook een ander publiek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten