PEDESTRIANMAGEDDON

Eerder scheef ik een blog over de niet kijkende fietser: http://hersenspincels.blogspot.nl/2012/08/bicyclemageddon.html Nu moet ik een groep weggebruikers toevoegen aan de lijst van onbeschermde diersoorten; de voetganger.

De voetganger kijkt wel, maakt zelfs oogcontact met mij en heeft zichtbaar door dat oversteken of verder bewegen niet gaat. En toch wordt de keuze gemaakt er schijt aan te hebben en mij een hartaanval te bezorgen. En natuurlijk is dat er niet 1, maar een hele horde mensen die op 1 dag besluiten dat in mijn buurt te doen op verschillende locaties.

Natuurlijk is er ook slagroom op het ijsje; de laatste voetgangers die ik tegen kwam liepen gewoon op de weg, structureel. Stoep vermijdend wandelgedrag. Ik stem voor de eerste partij die een "breng natuurlijke selectie terug" wet invoert.

WRITE FOR THE ROSES

En dan wordt je genomineerd als 1 van de 3 beste inzenders van een gedichtenwedstrijd gelinked aan een sportevenement tegen kanker:

http://www.ridefortheroses.nl/

Zie het gedicht "KRACHT" op de facebook pagina:

http://www.facebook.com/RidefortheRoses.nl

Deze week wordt de winnaar bekend gemaakt die mag voordragen op de slotmanifestatie. Sowieso komen alle 3 de gedichten op een banner te hangen in de vertrekhal.

PIONIERANALYSE

Mensen beginnen klaar te worden voor mijn werk. Dat zou suggereren dat ik voor loop in mijn gedachtegang en dat mensen langzaam beginnen te wennen aan mijn vooruitstrevende ideeën. Dat zou weer een reden kunnen zijn voor mensen om te zeggen dat ik naast mijn schoenen loop, wat weer een perfect voorbeeld is van een achterhaalde mening, want overtuigd zijn van je kwaliteiten brengt je waar je zijn moet, als er maar geen vastgeroeste idioten zijn die je omkapselen met hun kapsones – beschuldigingen.

Daarnaast is het een dynamisch effect waarbij je zou kunnen zeggen dat juist door de overtuiging van mijn eigen kwaliteiten, anderen klaar zijn om het te ontvangen. Als ik het met overtuiging uit kan dragen zal het ook beter aan komen.

Bij het ontwikkelen van je kracht als pionier heb je het zwaar. Je wordt beladen met negatieve kritiek of totaal negeren. Ook hier geldt weer; de negatieve kritiek en gebrek aan bevestiging vanuit jezelf roept dat op, dus als je dat om kunt draaien volgt de wereld vanzelf. Zoiets gaat niet van de ene op de andere dag, en met iedere nieuwe stap doorloop je weer dat traject waar je onderaan begint, om zo opnieuw de tanden uit je bek te struikelen om te komen waar je in je hart weet dat je thuis hoort. Het is het hoofd dat ons stoort. Het hoofd waar je collega, de buurman en je familie in kan kijken. Als je het slecht bewaakt kunnen ze er ook hun eigen troep achter laten, en als je het dan niet opruimt komt het in je hart.

Laat je hart nooit vervuilen door je hoofd, zeker niet met de rommel die andere mensen er in achter laten. Als mensen dan een hekel aan je krijgen is dat alleen omdat ze heel graag zouden willen zijn zoals jij. Het frustrerende voor ze is dat er weer iemand anders rommel in hun hoofd dumpt. Door die vervelende pionier te zijn laat je alleen maar zien hoe het ook kan. het ergste wat er kan gebeuren is dat ze er iets van opsteken en verbeteringen aan kunnen brengen in hun levens…

BICYCLEMAGEDDON

Ik las een artikel over smartphonegebruik op de fiets. Het jullie allemaal vast opgevallen dat er een kop vastgeplakt aan een scherm en geen idee wat er in realtime gebeurt - generatie bestaat. Dat het onmogelijk is om analoog contact te krijgen met deze generatie staat buiten kijf. Maar dat het op de fiets gevaarlijk zou zijn volgens dit artikel, daar ben ik het niet mee eens. Het maakt namelijk helemaal niks uit, want als het geen smartphone is, dan heb je te maken met helemaal op gaan in de koptelefoon, structureel naarstig proberen het opletten in de min te laten lopen en een algemene "kan mij het verrotten" houding.

Plotseling inhalen, afslaan zonder richting aan te geven, structureel door rood rijden, uit hoekjes vandaan komen waar je als fietser niet hoort te zijn of hoort te kunnen komen en ervan overtuigd zijn dat je voorrang hebt. Dat alles gebeurt met een onmiskenbare stelregel; "Gij zult niet (uit)kijken!" 

Er zijn nog 2 andere generaties fietsers die "deelnemen aan het verkeer" Ouderen; die kunnen niet meer opletten en/of een verkeerssituatie beoordelen. Volwassenen; die willen wel opletten maar zijn te druk met hun relatie, hun kinderen, de carriere of een combinatie van het voorgaande.

Kortom; fietsers kijken niet uit en ik ben gestopt met verbaasd zijn over waarom ik niet elke 5 meter dit tegen kom:

Ik weet namelijk hoe het komt. We hebben de natuurlijke selectie uitgeschakeld. Als gemotoriseerde bestuurder ben je namelijk ALTIJD verantwoordelijk voor de schade aan de fietser, WAT HIJ OF ZIJ OOK DOET. Je ziet dus automobilisten, motorrijders en brommeerders snoeihard remmen, gevaarlijk uitwijken en andere toverkunsten uithalen om plotselinge zelfmoordpogingen van fietsers te voorkomen. 

Ik wil graag stemmen voor een partij die zich hard gaat maken om deze regel een jaar lang omgedraaid te krijgen; elke fietser is ALTIJD verantwoordelijk voor 500% van de schade gemaakt aan een voertuig WAT HIJ OOK DOET, zelfs als hij sterft. Natuurlijke selectie haalt het eerste randje eraf, en ik denk dat het tweede kwartaal een stuk veiliger wordt...

VERKEERSKINDJE

Het prins Clausplein bij de aansluiting op de Utrechtsebaan in Den Haag krijgt 2 x 2 rijstroken erbij. Dat klinkt inderdaad alsof het een puinhoop gaat worden. Het is een belangrijke verkeersader die veel problemen heeft met doorstroming. Daarom is verbreding natuurlijk het eerste waar de hoge heren aan denken. Mensen die belangrijke beslissingen mogen nemen kiezen namelijk nooit voor een oplossing van het probleem, alleen maar voor een oplossing voor het probleem. Het welbekende gevolg is dat het einde ver te zoeken is.

De Rotterdamsebaan gaat het heten, maar vandaag zag ik een betere term; “Ontsluitingsweg Den Haag” Als een ware bevalling moet straks het verkeer tijdens de bouw door een smalle opening; de ontsluiting die weg is. Die komt namelijk pas als het klaar is. Daarna komt er nog een golf bloed en een moederkoek die opgeruimd moet worden. De ontsluiting is voorbij, maar nu zit je met een gapend gat en een gillend kind wat een bak geld kost (565 miljoen (!) euro in dit geval) en dan begint de ellende pas echt.

De ontsluitingsweg; ik denk dat het niet gaat bevallen…

SCHRIJFBLOK

Voor het eerst in tijden heb ik last van writer's block. Als er 1 fantastische remedie daartegen is, dan is het wel er over schrijven.

Writer's block is in mijn beleveing ook niet dat je geen idee hebt, het is juist dat je de overdaad er aan niet kunt verwerken tot een zinnig stuk tekst. In mijn geval komen er dan een bak gevoelens bij waarvan ik al niet zeker weet hoe veel en welke van mij zijn.

Bedankt, het heeft me al weer geholpen...

BARBEKNOEIERS

Er zou een cursus moeten zijn; hoe doe ik een barbecue. En als je die niet hebt gedaan, en je staat te klooien in de tuin, zou je bij wet door de rest van de buurtbewoners met je ballen aan de trekhaak van de lokale bus geknoopt moeten worden voor een rondje dorpskern. 

De aanleiding voor dit bericht is mijn benedenbuurman, die helemaal geen rechten meer zou moeten krijgen in zijn leven, want hij heeft een wegwerpbarbecue, en dat is nou de enige barbecue die echt makkelijk is. Je steekt de hoekjes aan en hebt wat geduld, waarna je ongeveer 3 kwartier stevig kunt doorbakken en dan is het klaar. 

Dit exemplaar is op zijn wegwerp (!) barbecue bezig met spiritus en wapperen en porren en weet ik het allemaal. Gevolg; zelfs met de deur van mijn balkon dicht komt de rook door de kiertjes. De rook van een barbecue overgoten met spiritus, van die rook waar je ogen zo van gaan tranen dat ze liever je kassen uit lopen. Ander gevolg: verbrand vlees.

Kortom; hij heeft het niet naar zijn zin omdat hij geen idee heeft wat hij doet, en ik heb het niet naar mijn zin omdat ik bij wet niet mag doen met hem, wat er in mijn hoofd afspeelt. Als een gangster film zie ik mezelf naar hem toe lopen, en ik pak het eerste botte voorwerp wat ik tegen kom waarmee ik op zijn hoofd begin in te beuken terwijl ik hard in zijn oren schreeuw dat hij godverdomme geen brandversnellers moet gebruiken bij een barbecue. Dan kom de tekst in beeld; "Barbecue zonder cursus, dat wil je toch niet?" met het SIRE logo in de linker onderhoek. 

Bedankt buurman, voor het vergallen van mijn longen en gordijnen, voor het bederven van je eigen lol en zelfvertrouwen door je domme acties. Bedankt voor het bewijzen van je afwezigheid van mannelijkheid omdat je het vuur niet onder controle hebt. Bedankt voor de plantjes die je een doodschop hebt gegeven omdat je de helft van de spiritus naast de barbecue hebt gegooid. Bedankt voor het uitschakelen van het laatste beetje hoop dat ik had op de intelligentie van mijn medemens. Bedankt voor het verhogen van mijn ziektekosten premie door het afnemen van chemokuur omdat je verbrand vlees hebt omgezet in kanker. Daarnaast was het vast niet lekker en heb je er niet van genoten.

Barbecue maakt meer kapot dan je lief is...

HET IS EEN HONDENBAAN, MAAR IEMAND MOET HET DOEN

Als mensen lang een hond hebben gaan ze er op lijken. Tenminste dat zegt men wel eens. Het klinkt als een afhankelijke relatie. In een afhankelijke relatie ga je zo aan elkaar hangen dat je voortdurend hetzelfde gedrag vertoont. Als je dat lang genoeg volhoudt ga je zelfs uiterlijke kenmerken delen. Ik heb het gezien bij mensen die zo hun identiteit behoorlijk kwijt zijn geraakt. Het leuke van een relatie is juist ook de verschillen tussen elkaar. Die diversiteit zorgt voor een dynamiek van waaruit je kunt groeien. Ik moet er niet aan denken dat die tegenstrijdigheden er niet zouden zijn, want je mist het voor mij meest essentiële deel van samen zijn.

Als ik een hond zou hebben moet ik er helemaal niet aan denken dat die verschillen er niet zouden zijn. Voor mij is dat in de relatie van mij tot hond een vereiste. Fysiek er op lijken vind ik dan nog niet eens zo erg, want honden zijn meest of schattig of foeilelijk, wat ik allebei leuk vind. Maar als het gaat om gedrag wil ik graag dat de rollen duidelijk zijn en zeer uiteenlopend. Hij kwijlt en ik niet. Als er pus uit zijn pik komt likt hij er aan, en ik ga naar de dokter in hetzelfde geval. Hij stinkt uit zijn bek (hoe zou het komen zie vorige punt) en als ik dat een keer doe poets ik mijn tanden een keer extra. Hij gaat door het dolle heen als iemand een rubberen kip over de grond beweegt, en als je dat voor mij doet vraag ik of je de koffie op wilt drinken en snel opdondert.

Wat ik wel graag nog een keer zou willen doen is aan een vreemde ruiken en er vervolgens 3 kwartier keihard tegen gaan blaffen. Niet omdat ik een hond wil zijn of er op wil lijken, maar gewoon om te kijken of ik dezelfde reactie uit kan lokken als die bij mij los komt als er iemand op mijn bank zit en onder de salontafel een rubberen kip over het vloerkleed heen en weer wrijft. Een ander voorrecht wat honden hebben is het ongegeneerd ruiken aan kruizen van mensen. Ze zijn echter niet kieskeurig, en als het gaat om het ruiken van mensenkruizen zou kieskeurigheid mijn top prioriteit zijn.

Tot slot hebben ze nog 1 groot voorrecht; ze kunnen buiten schijten waar ze willen, en iemand anders ruimt het op. Maar soms hebben voorrechten een karakter, en dit is er 1 van, die niet heel erg uitnodigen om er gebruik van te maken…

KARMA; UW NIEUWE WERKGEVER

Voelt u zich wel eens opgejaagd? U bent het ook. Van nature bent u echter heel anders. Het kapitalisme is aan het vallen, en zij die het beschermen denken dat als u harder loopt, de val kan worden voorkomen. En zelfs als u zo hard valt dat u niet meer verder kan door een burn out of hartklachten, werkt u nog mee aan het kapitalisme op de manier zoals zij die het beschermen willen.

Want u neemt chirurgische ingrepen af, die veel te duur zijn, maar waardoor wel kan worden aangetoond dat u meer premie moet betalen voor de ziektekosten verzekering. Terwijl zij die dat opperen, u de operatietafel hebben opgejaagd.

U neemt antidepressiva af; 1 van de best lopende handeltjes ter wereld. Ook daar betaalt u meer premie voor, want hij die u de vernieling in gejaagd heeft, wil daar graag voor betaald worden.

Vraagt u zich wel eens af waar u het allemaal voor doet? Goede vraag, want u voelt feilloos aan dat het u zelf niets brengt. U houdt het kapitalisme in stand, ook al voelt u zich daarin helemaal niet gemotiveerd. Degene die u namelijk laat werken in en voor het kapitalisme betaalt u daar slecht genoeg voor om angstig te blijven voor opstand. U ziet opstand ook als het enige middel wat u heeft om de negatieve invloed op u aan te pakken. Een betere optie is de jacht te bekijken als iets wat niet bestaat. Want vergeet niet; zij die het hardst rennen in opdracht van het kapitalisme zullen gelijk er mee ter aarde vallen.

Spreek uw innerlijke rust aan, waarom zou u niet de tijd mogen nemen om tot rust of inzicht te komen op de tijden dat het voor u belangrijk is? Als u niet meer voedt wat u ziek maakt, betaalt karma uit. Karma; de enige werkgever die werkelijk om zijn personeel geeft.

THUIS

Ik ben opgegroeid vlakbij de zee. Ik ben er nog steeds. Ik heb in geen enkel huis gewoond wat verder dan 20 km van het water stond. Sommige mensen groeien op in het binnenland. Die hebben nog nooit in een huis gewoond dat dichter dan 200 km bij het water stond. Die zitten vaak in bossen of op bergen. Misschien wel allebei. Als je op die manier opgroeit neem je dingen voor lief, en verliest het zijn charme in je hoofd, want in werkelijkheid gaat de charme er nooit van af. 

Want hoe vaak je ook op het strand hebt gezeten tegen je zin, met veel te heet zand onder je voeten. Hoe vaak je ook verbrand bent omdat je de zon niet voelt door het verkoelende windje. Hoe vaak je ook het bakje patat uit je handen bent kwijt geraakt door een brutale meeuw. Hoe vaak je ook kunt verzinnen wat je allemaal als vervelend hebt ervaren als je maar lang genoeg zoekt, je ziet altijd nog de golven. Je hoort altijd nog een ruis en de meeuwen die elkaar uit proberen te lachen. Als je wandelt langs de waterlijn praat je gemakkelijk met je liefje en de schijnbare oneindigheid van het water doet je dromen.

En hoe vaak je ook met je fiets door de modder moest tussen de bomen, steil de berg op. Hoe vaak je ook een opgesloten gevoel kreeg van het gebrek aan overzicht op enkele hoge plekken na. Hoe vaak je ook verlangde naar een wind die je neus verfriste. Hoe vaak je ook gestoken bent door een nader te bepalen insect. Hoe vaak je ook kunt verzinnen dat je opgesloten zit in een landschap, je ruikt nog altijd de bloemen. Je hoort de bladeren zacht ruisen en de vergezichten op hoge punten strelen je ogen. De bescherming van het woud en de berg omarmt je met al zijn takken, pieken en dalen. Elke hoek is een verrassing, ook al weet je wat er gaat komen. Je hoort graag het zacht zoemen van het leven en je neemt de ruimte in je op als ware het een verlengstuk van je ziel.

 

Hoe het ook zij, neem nooit je omgeving voor lief, maar haal er uit wat voor jou belangrijk is. En als er zaken zijn die je blijven trekken, blijf er dan komen, waar je ook bent. Je weet nooit wat het je zal brengen. Misschien zit de inspiratie wel altijd in waar je niet bent, als ware het de ultieme bevestiging van het niet te bevredigen verlangen van de mens. 

Waar voel jij je thuis? Ik overal...

MUGG

Ik kan er maar niet aan wennen en waarschijnlijk is dat goed; UGG's. Een modeverschijnsel wat mogelijk slechter voor je gezondheid is dan borstvergroting. Lelijke lompe nep bontlaarzen die zichtbaar geen enkele ondersteuning bieden aan de vrouwenvoet, die het vaak al zwaar te verduren heeft omdat vrouwenbekkens nou eenmaal anders in elkaar zitten en wat meer ondersteuning vragen tijdens het lopen. 

In het kader van gelijkheid zijn er sinds een paar jaar ook UGG's voor mannen verkrijgbaar. Een beeld waar ik misschien nog wel minder aan kan wennen.

 

Want het betekent dat de "modebewuste man" gewoon achter de idioterie die vrouwen in de schoenen wordt geschoven aan hobbelt. Er zitten dus mensen met een prominent gebrek aan smaak, die een hekel hebben aan de gezondheid van de trendy mens, ergens in een kamertje te bepalen welke onzin ze nu weer aan je voeten gaan smeren.

Ik zou me er niet aan moeten ergeren, maar het steekt me, net als een mug. Die zo eerst irritant om je heen gaat zitten zoemen, en dan je bloed zuigt. De mannen UGG heet bij mij dan ook de MUGG en ze zijn net zoals de vrouwen UGG:

UGG-LEE

HEB JE PAS DRUGS?

De drugspas; een oer-Hollandsch concept, gebaseerd op het principe; "Heb je een probleem, dan lossen we het niet echt op, maar verzinnen een stomme regel waardoor we door kunnen gaan met hetgeen we doen en de praktische kant zien we wel...'

Grappig is wel dat de anti-weed landen om ons heen er lijken akkoord mee te gaan. Belgie heeft al gereageerd met een bier-pas, die stelt dat als je wilt genieten van de Belgische specialen, je toch echt .be in je nek moet hebben staan. 

Het probleem is natuurlijk dat er geen probleem is. Als zeldzaam land waar weed gedoogd wordt is er verdomd weinig shit mee. Ook hier geldt weer; bij verzet zit je goed...

BESTEKGEK

Ik heb mijn bestek in een lade. In die lade zit een bak met vakken. Die vakken zijn bedoeld om het leven makkelijker te maken. Dat wil maar niet lukken. Het systeem is vrij simpel. Je hebt 3 vakken die het belangrijkst zijn omdat ze het vaakst gebruikt worden; lepels, vorken, messen. Daarnaast heb je vaak wat vage kleine vakken die voor kleine dingen worden gebruikt en 1 of 2 vakken; totale chaos. 

Ik heb al wat keukens gezien en ik ben in het reine gekomen met het feit dat als ik wat nodig heb uit de chaos vakken, dat het wat langer kan duren. De 3 belangrijke vakken echter, richt ik al 15 jaar op dezelfde wijze in. 

Wat is dan het probleem? De keukens die ik ken, hebben een lade die zich uitermate geschikt maakt als besteklade, die altijd onder het gedeelte bevind van het keukenblad waar aan gesneden, gevorkt of gelepeld wordt. Ik trek dus altijd de lade open naar mijn middel toe, met als gevolg dat ik de lade niet geheel open trek om geen contact te verliezen met het keukenblad. (psychologisch) Daardoor kan ik niet het actieve gedeelte van het bestek zien waardoor ik altijd 3 varianten in mijn handen heb gehad voor ik de juiste heb geselecteerd.

Ik weet dat ik kan bedenken wat ik waar heb gepositioneerd en ben me zeker bewust van het feit dat 15 jaar lang genoeg zou moeten zijn om mijn eigen systeem door te hebben. Het gaat echter dagelijks fout. Daardoor het ik de oplossing; "de rust nemen om de lade ver genoeg open te doen" afgeschreven. Het alternatief is de bak om te draaien zodat de actieve delen van het bestek te zien zijn bij het matig openen van de laden. Maar ik ben bang dat het probleem in mijn hoofd niet opgelost wordt...

GEAARDHEID

Dat nou niemand eens een keer het woord "geaardheid" zoals het bedoeld is in de mond neemt als het gaat om de verdediging van de rechten van mensen met een afwijkende seksuele voorkeur. Want laat je niet gek maken; we zijn zo liberaal als we zijn in Nederland, maar "being gay" wordt nog steeds gezien als "afwijkend" We zijn zo tolerant, maar als het paaltje bij het paaltje komt...

Ontleed het woord "geaardheid" eens inhoudelijk. Geaardheid wil niks anders zeggen dan; waar voel je thuis? Wat zorgt er voor dat je met beide benen op de grond staat? Hoe richt jij je leven in, zodat je in je kracht kan staan om te stralen? 

Helaas zien we nog maar al te vaak dat als je thuis voelen bestaat uit op je 40e nog bij je moeder wonen en op vakantie in Thailand een hoer importeren naar Nederland, die net zo goed een jaar geleden een vent had kunnen zijn, dan vinden we dat goed. Maar als je als man verliefd wordt op de buurman dan ben je toch een beetje raar. (als je als vrouw verliefd wordt op de buurvrouw is dat trouwens prima, als manlief dan maar mee mag doen)

Wees eens eerlijk door naar jezelf toe te geven hoe jij reageert op gay mannen. Kun je ze in hun waarde laten?

AH RECLAME

Reclame maken voor Albert Heijn is makkelijk, en dat zit hem in een mooi woord wat perfect in de reclame past omdat het mooi klinkt maar nooit waar te maken is: "eetrijp" Na lange introductie van de eetrijpe mango (een vrucht die eigenlijk 3 minuten lekker is in de 28 dagen dat hij van de plant af is) hebben we nu een nieuwe kandidaat; de eetrijpe avocado;

En zo ziet hij er dus uit! Eetrijp, een concept wat je eigenlijk alleen kan bepalen als je een expert bent, en daar heb je geen tijd voor vlak na je werkstress die naadloos over gaat in je "ik wil zo snel mogelijk gegeten hebben zodat ik de kinderen naar bed kan trappen" -stress. 

Gelukkig zijn er filmpjes van behulpzame Amerikanen, die in California heel veel ervaring hebben met het kweken en beoordelen van avocado's:

http://www.ifood.tv/blog/tips-to-identify-rotten-avocado

Echter haalt AH hun avocado's niet uit California maar uit Israel. En die worden per 2 verpakt. Dat is handig, want dan kun je ze niet goed voelen, ruiken, bekijken en beoordelen. Zo maak je al snel de verkeerde beslissing, en kun je er 1,5 tot 2 weg pleuren. De betere supermarkt heeft ze gewoon los liggen zodat je zelf kunt bepalen hoe rot je ze wilt hebben. Want 1 avocado weg gooien is genoeg, en dan heb je ook niet die onzinnige plastic verpakking waar je milieu belasting op betaalt. 

Eetrijp; het gooit ro(e)t in je eten, courtesy of Albert Heijn. (in andere supermarkten koop ik ze ook wel eens per 2, afkomstig uit Israel, maar dan zijn ze toch vaker rijp dan rot)

MAKELAZER TOCH OP!

In het nieuws staat dat de ellende voor de makelaars nog niet voorbij is. Ik vraag me wel eens af of het niet de makelaars zijn die het geld wat ze "verdiend" hebben in het verleden gebruiken om het nieuw om te kopen zodat ze vertellen hoe zielig ze zijn. Want het is zo ellendig voor de makelaars, ze kunnen niet meer in  een Volvo S80 naar het huis rijden wat 3 kilometer van kantoor af ligt. Ze moeten nu in een Hyundai I30 of een nog goedkopere auto naar de woning. Een die waarschijnlijk net zo goed rijdt, zuiniger is en makkelijker parkeert. Ze moeten nu hard werken voor meer dan 1,5 dag om die 3.000 euro te incasseren.

Ik hoor wel eens van mensen die zichzelf gelukkig prijzen met een goede makelaar. Wat zou ik graag 5 minuten in hun schoenen staan, want in mijn woordenboek begint "slechte makelaar" een pleonasme te worden. Als ik een makelaarskantoor zou erven, liet ik alles intact, behalve de objecten achter de winkelruit, daar veranderde ik de prijzen in het aantal zielen die de mogelijke koper aan de almachtige makelaar satan schuldig is. Eenziel, anderziel, verkocht!

Want als je verkoopt, vragen ze je eerst wat je voor je huis wilt hebben, wat altijd onredelijk is omdat je het in de "goede tijd" hebt gekocht, en je hart en ziel er in zit. Dan zeggen ze; "dat lukt wel" Zodat je handtekening staat op dat papier dat je aan die bloedzuigers vast zit, tenzij je een afkoopsom betaalt zodat ze nog meer aan je "verdienen". En na 6 maanden wordt je geadviseerd om de vraagprijs te verlagen, omdat het toch een beetje tegen valt. Iets wat ze allang wisten, maar als jij degene bent die het zegt, krijg je die handtekening niet. 

Als je koopt, ben je helemaal gek als je een makelaar inzet. Dat ze "de markt kennen" ontkrachten ze met alles wat ze doen. Bovendien krijgen ze een percentage van de koopsom, dus waarom zouden ze de prijs omlaag willen doen? Vervolgens vullen ze wat standaard troep in die je financieel adviseur ook zo invult (als je geluk hebt voor niks) en dan rukken ze een paar ruggen van je bankrekening. 

Ik zeg; 500 euro voor funda, 500 euro voor je financieel adviseur, 500 euro voor de notaris en de rest kan gewoon in zijn I30 de sloot in rijden, op weg naar zijn terechte pijnlijke verdrinking. Meer zou het niet mogen kosten...

MOM

I realized there was no picture of my mom on the internet, and I figured the internet was missing out. Not because I think that everbody should know about her, because I do, but because she has a powerful message to the world; choose your own side.

She has always been struggling with life in general, physically with illness, and emotionally with indeciciveness. Finally, after a period of agressive cancer, she took the hardest decision anyone can make; to die. It was not a matter of giving up, it was a matter of following what is right for you, and the only one to make such judgement is you. 

So to many people, this picture:

 

shows a weak body, about to collapse from cancer, leaving a family behind. To me, this picture shows a strong woman, deciding to die in spite of leaving a family behind, because she needed to make this move. She is everything to be proud of. Even though I miss her a lot, and I have always enjoyed her company, I respect her decision and can only applaude for the way she took care of things.

I hope there are people out there finding comfort and inspiration in this story. I know it is hard to look at things differently, but if you do, life is so much more worth it, and death as well...

BEVUILIGING

Nagenoeg elke avond komt er een mongool bij mij door de straat rijden op een motor, tussen 21:30 en 22:30. Ik zie hem nooit, maar je hoort hem altijd wel. Ik stel me dan altijd voor dat ik een keer in de straat loop als hij voorbij rijdt, want dan hoor ik hem de eerstvolgende 15 keer waarschijnlijk niet. Had ik al gezegd dat ik vind dat als je een vervoermiddel hebt wat zo veel herrie maakt dat ramen op 3 hoog bijna uit de sponning trillen, je van mij een jaar lang elke 10 seconden een klap met vlakke hand in je bek zou mogen krijgen? Met man en macht proberen we schonere machines te maken die minder vervuilen en minder herrie maken, en dan zijn er altijd een paar kleine pik mannen die per se een verbrandingsmotor onder hun waardeloze reet moeten hebben, die zo vuil en luid zijn dat herten in 16 vierkante kilometer omtrek van zo een draaiende machine spontaan onvruchtbaar worden.

Vandaag, na 4 jaar gebeurde het dat ik de straat in liep, hem aan hoorde komen voor zijn koplamp zichtbaar was en bij het passeren mijn trommelvliezen het begaven met bedekte oren en een gemeen vooroordeel waar ik al jaren tegen vecht weer eens keihard bevestigd werd. Op zijn jas zag ik namelijk dit:

Als ik dat vervelende logo zie, scheren mijn nekharen elkaar, omdat anders de haarzakjes onherstelbaar worden beschadigd door de plaatsvervangende schaamte voor dit "beroep" Enkele uitzonderingen (vast) daar gelaten is mijn ervaring met de mensen die deze embleempjes dragen namelijk als volgt; ze hebben duidelijk alle 27.356.312 mogelijke baanopties moeten aankruisen met "ongeschikt" en bevinden zich in een positie dat ze buiten een baan als beveiliger als enige alternatief zelfmoord hebben. 

Ook hier weer had deze vast heel vriendelijke man een blik in zijn ogen die blijk gaf van genoeg hersenloosheid om als hij in het bezit was van een tijdmachine, waarschijnlijk het uitvinden van het wiel per ongeluk tegen zou houden waardoor hij nu niet op die irritante motor zou kunnen rijden. Het zou me niets verbazen als hij eigenlijk de grote laan die evenwijdig aan mijn straat loopt zou moeten hebben op weg naar huis, maar dat hij al 4 jaar elke dag dezelfde fout maakt waardoor hij in een eenrichtingsverkeer terecht komt, met de gevels heel dicht op de weg en een aantal stevige snelheidsremmers (waardoor hij elke keer weer een enorme dot gas moet geven om zich naar de volgende te remmen) . Of hij vind het leuk om na half tien iedereen in een smal straatje op te schrikken, in dat geval is een jaar lang elke 10 seconden een vlakke hand hard is de smoel niet genoeg.

Ik hou me warm aanbevolen voor mogelijke strafmaatregelen. Stuur in, stuur in...

ONTDEK JE (RARE) PLEKJE

Rare plaatsnamen kennen we allemaal wel. Als het buitenlandse plaatsen zijn die wat smerigs betekenen in het Nederlands is het leukst, simpelweg omdat de mensen die daar wonen het waarschijnlijk niet weten. Maar Nederland heeft ook een paar mooie. We kennen allemaal Sexbierum, maar daar stopt het niet bij. Er worden zelfs blogs over geschreven (echt waar!): 

http://leukinformatief.blogspot.nl/2011/12/geinige-plaatsnamen-in-nederland-deel-1.html

Toevoegingen zijn welkom, als het maar raar is.