HET IS EEN HONDENBAAN, MAAR IEMAND MOET HET DOEN

Als mensen lang een hond hebben gaan ze er op lijken. Tenminste dat zegt men wel eens. Het klinkt als een afhankelijke relatie. In een afhankelijke relatie ga je zo aan elkaar hangen dat je voortdurend hetzelfde gedrag vertoont. Als je dat lang genoeg volhoudt ga je zelfs uiterlijke kenmerken delen. Ik heb het gezien bij mensen die zo hun identiteit behoorlijk kwijt zijn geraakt. Het leuke van een relatie is juist ook de verschillen tussen elkaar. Die diversiteit zorgt voor een dynamiek van waaruit je kunt groeien. Ik moet er niet aan denken dat die tegenstrijdigheden er niet zouden zijn, want je mist het voor mij meest essentiële deel van samen zijn.

Als ik een hond zou hebben moet ik er helemaal niet aan denken dat die verschillen er niet zouden zijn. Voor mij is dat in de relatie van mij tot hond een vereiste. Fysiek er op lijken vind ik dan nog niet eens zo erg, want honden zijn meest of schattig of foeilelijk, wat ik allebei leuk vind. Maar als het gaat om gedrag wil ik graag dat de rollen duidelijk zijn en zeer uiteenlopend. Hij kwijlt en ik niet. Als er pus uit zijn pik komt likt hij er aan, en ik ga naar de dokter in hetzelfde geval. Hij stinkt uit zijn bek (hoe zou het komen zie vorige punt) en als ik dat een keer doe poets ik mijn tanden een keer extra. Hij gaat door het dolle heen als iemand een rubberen kip over de grond beweegt, en als je dat voor mij doet vraag ik of je de koffie op wilt drinken en snel opdondert.

Wat ik wel graag nog een keer zou willen doen is aan een vreemde ruiken en er vervolgens 3 kwartier keihard tegen gaan blaffen. Niet omdat ik een hond wil zijn of er op wil lijken, maar gewoon om te kijken of ik dezelfde reactie uit kan lokken als die bij mij los komt als er iemand op mijn bank zit en onder de salontafel een rubberen kip over het vloerkleed heen en weer wrijft. Een ander voorrecht wat honden hebben is het ongegeneerd ruiken aan kruizen van mensen. Ze zijn echter niet kieskeurig, en als het gaat om het ruiken van mensenkruizen zou kieskeurigheid mijn top prioriteit zijn.

Tot slot hebben ze nog 1 groot voorrecht; ze kunnen buiten schijten waar ze willen, en iemand anders ruimt het op. Maar soms hebben voorrechten een karakter, en dit is er 1 van, die niet heel erg uitnodigen om er gebruik van te maken…