Ik ben opgegroeid vlakbij de zee. Ik ben er nog steeds. Ik heb in geen enkel huis gewoond wat verder dan 20 km van het water stond. Sommige mensen groeien op in het binnenland. Die hebben nog nooit in een huis gewoond dat dichter dan 200 km bij het water stond. Die zitten vaak in bossen of op bergen. Misschien wel allebei. Als je op die manier opgroeit neem je dingen voor lief, en verliest het zijn charme in je hoofd, want in werkelijkheid gaat de charme er nooit van af.
Want hoe vaak je ook op het strand hebt gezeten tegen je zin, met veel te heet zand onder je voeten. Hoe vaak je ook verbrand bent omdat je de zon niet voelt door het verkoelende windje. Hoe vaak je ook het bakje patat uit je handen bent kwijt geraakt door een brutale meeuw. Hoe vaak je ook kunt verzinnen wat je allemaal als vervelend hebt ervaren als je maar lang genoeg zoekt, je ziet altijd nog de golven. Je hoort altijd nog een ruis en de meeuwen die elkaar uit proberen te lachen. Als je wandelt langs de waterlijn praat je gemakkelijk met je liefje en de schijnbare oneindigheid van het water doet je dromen.
En hoe vaak je ook met je fiets door de modder moest tussen de bomen, steil de berg op. Hoe vaak je ook een opgesloten gevoel kreeg van het gebrek aan overzicht op enkele hoge plekken na. Hoe vaak je ook verlangde naar een wind die je neus verfriste. Hoe vaak je ook gestoken bent door een nader te bepalen insect. Hoe vaak je ook kunt verzinnen dat je opgesloten zit in een landschap, je ruikt nog altijd de bloemen. Je hoort de bladeren zacht ruisen en de vergezichten op hoge punten strelen je ogen. De bescherming van het woud en de berg omarmt je met al zijn takken, pieken en dalen. Elke hoek is een verrassing, ook al weet je wat er gaat komen. Je hoort graag het zacht zoemen van het leven en je neemt de ruimte in je op als ware het een verlengstuk van je ziel.
Hoe het ook zij, neem nooit je omgeving voor lief, maar haal er uit wat voor jou belangrijk is. En als er zaken zijn die je blijven trekken, blijf er dan komen, waar je ook bent. Je weet nooit wat het je zal brengen. Misschien zit de inspiratie wel altijd in waar je niet bent, als ware het de ultieme bevestiging van het niet te bevredigen verlangen van de mens.
Waar voel jij je thuis? Ik overal...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten