Wetenschap
is gebaseerd op vragen. Vaak wordt deductie gebruikt, waar men elke keer vraagt
of iets van toepassing is, dat test en er vervolgens een nee uit komt, totdat
het ja is. Op dit moment lopen veel wetenschappelijke onderzoeken vast door het
feit dat het ja niet komt, en men geen vragen meer heeft. Dat
betekent niet dat de vragen er niet meer zijn, maar simpelweg dat de vragen
niet binnen ons bewustzijnsvermogen vallen. Veilig om te zeggen is dat
het antwoord daar dan ook niet te vinden is. Of wel?
Je zou
kunnen stellen dat als je iets onderzoekt dat je vragen stelt, en door middel
van proeven antwoorden krijgt. Maar als je op een vraag een antwoord krijgt wat
je niet had verwacht, maar wel binnen je begrijpend vermogen ligt, dan zou je
de vraag opnieuw of anders kunnen stellen om hem te sluiten op het antwoord. Beide
zijn dus een variabele.
Als je
vragen op zijn, kun je alleen nog maar in de antwoorden gaan zoeken. Als die op
zijn ligt het onderzochte niet binnen je vermogen om te verwerken. Voor een
wetenschapper is dat heel erg, want dan loopt zijn onderzoek vast. Wat je
misschien over houdt is een hypothese, die niet getest kan worden. Het zou waar
kunnen zijn, maar je kunt het niet aantonen.
Uiteindelijk
gaat het er niet om of je het antwoord of de vraag eerst krijgt. Het gaat er om
hoe ver je uit je comfort zone durft te stappen door te accepteren dat dingen
zijn zoals ze zijn omdat jij ze zo maakt. Je waarneming van alles om je heen is
een creatie van de jou aangeleerde en zelf ontwikkelde concepten. Soms kan je
met iemand praten om een “verhelderende blik” te krijgen. Dat komt
alleen maar omdat die persoon zijn wereld schept met andere concepten dan jij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten