We hunkeren naar lente. In onze hoofden zitten we al dun gekleed op terrassen met bier of rose. Zo hoort het ook te zijn; strenge winters en heerlijke lentes en zomers. Ik snap dan ook niet helemaal waar alle herrie van het broeikaseffect blijft. We gaan weer terug naar hoe het vroeger was, en toen was alles beter. (volgens sommigen)
Ik ben in de lente met veel levensvreugde geboren, en dat merk ik rond deze tijd. Maar als ik dan enthousiast de fiets op stap, kom ik tot de conclusie dat ik te dun gekleed ben. Op de fiets warm je wel op, maar in mijn beleving is het nog steeds te koud.
Dus laten we niet te veel de focus leggen op het broeikaseffect maar eens letten op de dingen waar we echt fout aan doen. Zie een kerncentrale in Japan, en wat er gebeurt als het echt fout gaat. Natuurlijk gaat het allemaal meestal goed, maar je ziet dat dat ook een keer anders kan lopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten