"Alleen de rust kan je redden" zei een wijs man ooit tegen mij. Ik weet zeker dat het niet zijn eigen tekst was, maar hij heeft wel gelijk gekregen. Van mij dan, gelijk had hij al en hij wist het waarschijnlijk.
Wij "Nederlanders" zijn er slecht in en dat woord staat tussen aanhalingstekens omdat het me maar weer meer dan duidelijk is geworden dat "Nederlander" niet zo maar een woord is wat je kunt gebruiken om iemand te typeren. Zeker niet als het gaat om het bewaren van de rust. Beter gezegd; het koesteren van de rust. Rust is namelijk iets wat je zelf bepaalt, en de afwezigheid ervan is slechts het toelaten van het weghalen door iemand anders.
Rust en ruimte zijn in Nederland allang geen gemeengoed meer, dus net als bij geld moet je er voor vechten, en als jij het hebt, betekent dat iemand anders het niet heeft. Dat is onze maatschappij; hoe trek ik bij iemand anders weg wat ik nodig heb. Zeg dus nooit voluit met overtuiging dat wij "Nederlanders" tolerant zijn, want we graaien maar wat graag uit andermans zakken.
Wel is me duidelijk geworden dat als je graag geld uit iemands zakken graait, je uiteindelijk geen lang gelukkig leven beschoren bent. Rust en ruimte hoef je niet uit andermans zakken te graaien, want dat is er nog, alleen zul je moeten herzien hoe je over bepaalde zaken denkt. Wil je het toch uit iemands zakken graaien, wees je dan bewust van het feit dat je rust en ruimte kunt delen met anderen. Dat is ook de enige manier voor een graaier om het karma recht te zetten. Gegraaid geld neemt geen keer, ook karmisch niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten