Wanneer ga je ergens voor, en wanneer vooral niet? “Simpelweg een risicoanalyse maken” zou de nuchtere berekende Nederlander zeggen. Maar dan heb je de uitkomst, en dan? Welk risico het waard is om het te nemen manifesteert zich toch pas achteraf. Als een blinde rond rennen en maar wat doen, daar zijn er maar weinig wijzer van geworden, maar wat nou als de risicoanalyse je alleen maar onzekerheid aan praat?
Dit werkt bij mij dus zoals alles bij mij werkt; gevoel op scherp en doen. Toch val ik elke keer weer terug in die voor mij zo overdreven bewezen zinloze risicoanalyses. Daarbij rijst de vraag die iedereen zichzelf op elk moment in zijn leven zou kunnen stellen; “Het gedrag wat ik nu vertoon, is dat aangeleerd of een diep gewortelde karaktertrek?”
Het mooie van deze techniek is dat je al gauw tot de conclusie komt dat de karaktertrekken veelal positief zijn, en de aangeleerde stukken je alleen maar tegen houden. “Afleren is veel moeilijker dan aanleren.” wordt er dan gezegd. Dat is nou een typische aangeleerde uitspraak, want de werkelijkheid is;
Als je het aangeleerde gedrag van jezelf leert herkennen kun je het misschien niet afleren, maar wel uitzetten op het moment dat je het constateert. Zo wordt het meer een vaardigheid dan dat je het af wil leren en kun je het bij je rijtje positieve karaktertrekken zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten