Een bank wordt verondersteld te vallen onder het principe; “Too big too fail” Heel simpel gezegd houdt het in dat iemand bedacht heeft dat een bedrijf waar zo veel andere bedrijven en personen financieel van afhankelijk zijn, niet failliet kan gaan. Ik zeg nu even “iemand” wat waarschijnlijk zeer reductief is, omdat het aannemelijker is dat er met meerdere volwassenen langdurig over gesproken is. Wat dan het meeste stoort is dat er over problemen gesproken is, en dit is dan het eindoordeel. Een bank is to groot om failliet te gaan, en dan is er dus altijd geld om die bank er weer bovenop te helpen.
Dat geld moet ergens vandaan komen en zoals bekend van Nederland is het de enige van de 27 EU lidstaten die dat vooral bij de consument vandaan plukt. Totdat deze week werd aangekondigd dat ze bedrijven zwaarder willen gaan belasten. Het stapje is echter een beetje voorzichtig, want ze hebben het gemunt op de ZZP-er, wat eigenlijk een consument met een BTW nummer is. In het kader van “too big to fail” wordt nu een klimaat gegenereerd voor het “too small to succeed” principe.
Maar als al deze ZZP-ers gewoon goed werk hadden, wat 5 jaar geleden geen probleem was, en nu wel (?!) dan hoefden de banken niet te falen. Want als je de “too small to succed” nou eens zou helpen, verdienen zij het geld waarmee de “too big to fail” overeind blijft. Zoals altijd wordt er weer met ons geld geschoven achter gesloten deuren, onder het mom van “wij hadden bedacht dat dit zo moet, en de consument moet het doen met een lulverhaal die de waarheid bedekt ”
De mensen die de crisis niet voelen, bepalen waar het geld heen gaat, en zo is het altijd al geweest, maar het klopt natuurlijk niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten