Soms kun je dingen niet verklaren, en in zeldzame gevallen weet je dat het niet de bedoeling is. Dan weet je maar 1 ding; dit moet gebeuren, en pas als het moment zich aan biedt is kun je oordelen over wat het voor je gedaan heeft, voor je doet, en/of voor je gaat doen.
Met een beetje lef zou dat wel eens heel positief uit kunnen pakken voor je. Hoe vaak ben je bereid hetgeen aan te pakken wat je aangeboden wordt, hoe idioot het ook op je over komt in eerste instantie? Hoe vaak gebeurt je zoiets? Hoe vaak sla je af en hoe vaak heb je daar spijt van? Het heeft geen zin om er over na te denken en spijt is maar een verzinsel van onze maatschappij die bedoeld is om je angst in te boezemen zodat je niet doet wat werkelijk de bedoeling is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten