HIT NA HIT

Als ik wil weten waarom ik ook al weer geen radio luister, hoef ik het maar 1 keer te doen. Veel mensen zeggen dat die DJ’s wat meer plaatjes moeten draaien en niet zo veel ouwehoeren. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat lullen nog het leukst vind. Niet dat het nou zo fantastisch is, maar de rest is ronduit bedroevend.

Beginnen ze met een plaat van die knakker die beweert dat hij zich voor haar voor de trein zou gooien en een granaat zou vangen, en dat zij dat dan niet zou doen. Daar moetie dan al weken over zeiken, ik zou hem graag onder een trein zien verdwijnen. Al krijg je dan weer dat ze op de radio dat nummer elk uur moeten gaan draaien omdat ze het zo jammer vinden.

Vervolgens krijgen we 1 van de vele tenenkrommende (of eigenlijk tenen afslijpende) stukken ellende met een vocoder. Een apparaat ooit ontworpen om noten die buiten het harmonische systeem vallen, er in te trekken. (lees; voor vals zingende knoeiers) Tegenwoordig gebruiken ze allemaal de meest extreme setting om het juist vals te maken. Ik zeg; iedereen die een vocoder gebruiken een goed idee vindt; onder dezelfde trein mieteren.

Dan maken ze trio trommelvliesverval af met James Blunt; de zingende kip. Die man heeft geen vocoder nodig, klinkt van zichzelf al belachelijk genoeg. Ik zou zeggen; James, wacht NIET tot het rode licht gedoofd is, we hopen dat er nog een trein aan komt.

Deze platen vinden de meeste mensen nou eenmaal leuk, wordt er dan verdedigend gezegd door mensen die er serieus naar luisteren (?!?!?!?!?!?!?) Ik denk dan alleen maar dat dit nou precies is wat er mankeert aan deze wereld. Hit na hit zeggen ze. Die klappen zou ik graag uitdelen. Misschien raak ik nog een hersengebied waar een beetje smaak los komt.