ZELFSPOTMOORD

Ooit ben ik in gesprek geraakt met een bassist uit Litouwen. (Het is alleen al leuk om je blog met zo een zin te beginnen.) Hij studeerde in Delft en woonde in Den haag. De idee was om een band te vormen, en hij had gereageerd op een advertentie. Even kennis maken is dan altijd een goed idee, aangezien je een substantieel deel van je leven met zo iemand door gaat brengen.

Het bier vloeide rijkelijk en het gesprek kwam losser. Totdat hij vertelde dat zijn land van afkomst het hoogste zelfmoord cijfer van Europa heeft. Ik vond dat toen namelijk heel grappig. Nog steeds eigenlijk. Als ik er aan terug denk zou het op hem wel eens over gekomen kunnen zijn dat we hem met zijn tweeën uit hebben zitten lachen. Als je zo een serieus bericht brengt is het misschien ook niet helemaal handig om daar met 2 man kostelijk om te gaan lachen, en er nog 10 grappen overheen trekken.

Aan de andere kant was gezien de situatie het van hem ook niet zo slim om een opmerking te plaatsen met een dergelijk niveau van ernstigheid. Het gaf een beetje aan met wie we te maken hadden en hoe hij in onze band paste; niet. Beleefd als hij was maakten we het gesprek af en deelden we telefoonnummers uit. De volgende dag bedankte hij via e-mail toch voor zijn mogelijke positie als bassist.

Ik hoop maar dat hij op de lange termijn genoeg zelfspot heeft om niet mee te werken aan het toch al hoogste zelfmoord cijfer van Europa. Volgens mij moet hij dan eerst terug naar Litouwen om mee te tellen. Ik kan er nog wel een paar grappen over verzinnen, maar ik denk niet dat ze gewaardeerd worden…