@ß$┬®@Ç┬

Wat zou het raar zijn als we allemaal normaal waren. Normaal laat zich alleen maar meten aan het abstracte, en dan nog staat de definitie er van op losse schroeven. Normaal is bij uitstek een begrip wat zich af laat hangen van een ongekend aantal variabelen. Ethisch gezien zou je normaal kunnen omschrijven als je gedragen binnen de normen van ons maatschappelijk welbehagen. Toch als je de woonkamer helemaal vol zou zetten met cactussen in plaats van meubels, krijg je al gauw het label raar, terwijl je het welbehagen van anderen niet aantast. Als je eigen welbehagen er door vergoot wordt zou je kunnen zeggen dat het ethisch verantwoord is om nog meer cactussen te plaatsen tot op het gewenste niveau.

“Dat doe je toch niet, dat is raar?!” zeggen mensen dan. Aha, dus het probleem zit bij het feit mensen het welbehagen van andere mensen meten aan die van hen zelf, en niet tot een gelijk resultaat komen. Deze mensen zijn nog zoekende naar wat hen raakt, anders zouden ze niet de behoefte te hebben om het aan andere mensen te meten. Is meneer cactus dan raar, of weet hij heel goed wat hij wil maar past het niet in het hoofd van de meeste mensen?

Als je abstract bent is het ook geen kwestie meer van durven, je doet zoals je wil en daar heb je heel goed over na gedacht. Zo lang anderen daar geen last van hebben vervul je een belangrijke functie; het uitdagen van mensen om zichzelf te zijn en daarmee abstract.