Als het goed gaat met de wereld gaan mensen idioot doen. Als het goed gaat mensen debieler doen dan je voor kunt stellen. Kortom; mensen doen altijd rare dingen en zijn altijd op zoek naar redenen om het te rechtvaardigen. Zo is er ooit een periode geweest die nu heel interessant de "eighties" wordt genoemd. Daar er nauwelijks sprake is van "ethiek" in die tijd vind ik het een slechte benaming en ben ik veel meer voor de truttige naam die het eerst had; "de jaren tachtig" Het heeft echt zo een verschrikkelijk heerlijk mislukte klank, die veel beter aansluit dan wat in mijn oren klinkt als "ethisch"
Over smaak valt niet te twisten, dus stel ik een tango voor, want in de jaren tachtig is er veel fout gegaan. Haar, muziek, film, noem het maar op, het ging niet zo goed. Ik zou zeggen; stijl, of meer afwezigheid er van. Interieur hoort bij stijl, en ook hier zijn steken laten vallen al had ik liever gehad dat ze iets hadden laten vallen waar ik het hier over wil hebben; de glasplaat.
In de jaren tachtig is de glasplaat enorm populair geworden. Mensen met onderontwikkelde smaak konden zich vergrijpen aan salontafels met glazen platen, stereo meubels met glazen platen, al dan niet van melkglas of rookglas, en waar je hem maar kon bedenken in je interieur. Zoals elke rage waaien ze weer over en even dacht ik er aan om religieus te worden omdat God me geholpen zou hebben met het verwijderen van de glasplaat.
Echter de glasplaat bestaat nog steeds en al kun je op allerlei gebied van inrichting de glasplaat aardig vermijden, in de badkamer viert de glazen plaat nog steeds hoogtij. Glazen plankjes onder je spiegel, langs of boven je spiegel, in je kast, bij je bad, in je douchecabine; de glasplaat domineert badland! Ja want dat kan het beste tegen vocht. O vandaar dat je het in een kast monteert van geperste houtvlokken met een slecht hechtende fineer?!?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten