Man in Jakarta steekt zichzelf in brand omdat hij het niet eens is met het stopzetten van zijn AOW. Ik lees het en vind het jammer. In eerste instantie om het simpele feit dat iemand zo depressief kan worden dat hij zichzelf tot zoiets aan kan zetten. Vervolgens vind ik het jammer dat onze overheid blijkbaar zo ver gaat met het afnemen van ons geld dat mensen er zo depressief van worden dat ze zich tot zoiets kunnen zetten.
Het meest jammere vind ik nog wel dat ik vervolgens denk dat de overheid daar blij mee is. Ik realiseer ineens heel goed dat ik zo negatief denk over de overheid dat ik ze automatisch zonder twijfel beticht van een koudheid die het niet erg vindt dat mensen die alleen nog maar geld kosten dood gaan. Ik vind het heel jammer dat ik zulke gedachten heb, in de overtuiging dat ze waar zijn.
Ik accepteer het zonder meer als waarheid dat achter ons ogenschijnlijk tolerante voorkomen een volk heerst wat geld en macht als enige maatstaf heeft en liever mensen ziet sterven dan dat we graag voor ze zorgen. Verzorgingsstaat de groeten! Het systeem corrumpeert en we zitten (hopelijk) op het toppunt dat een mensenleven geen ruk meer waard is. We doen alsof het allemaal een big deal is, en wijzen naar Turkije en Oekraiene als landen waar de mensenrechten worden geschonden. Maar daar heerst nog schaamte en weet men donders goed of ze fout zijn of niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten