PERCEPTIE

Aanstootgevend gedrag is misschien wel een van de ruimste begrippen denkbaar. Het is een verschijnsel dat bij mensen een gevoel teweeg brengt, en dat gevoel kan een willekeur aan achtergronden hebben. De meest interessante is toch wel de achtergrond opvoeding, omdat het vaak generaties duurt voordat er een draai wordt gegeven aan de perceptie van de opvattingen van mensen. Vaak speelt religie daar een belangrijke rol in. Religie is eigenlijk niets meer dan een in rituelen verpakt stel basisregels over hoe je het leven in zou moeten richten. Geen verkeerd uitgangspunt alleen het levert zo veel onenigheid op met andere religies, wat ergens vreemd is omdat ze in de basis hetzelfde verkondigen.

Als je dan hoort dat een artiest niet meer welkom is in een land omdat hij daar zijn broek heeft laten zakken op het podium, krijg ik altijd een beetje gemengde gevoelens. Blijkbaar vind je dat dus niet acceptabel en heb je de ballen om er ook acties aan te verbinden, aan de andere kant zijn dit juist de mensen die er kostelijk om lachen als het “per ongeluk” gebeurt. En wie bepaalt dan of het echt geen opzet was?

In de praktijk kun je 95% van de acties die als aanstootgevend worden ervaren door wie dan ook heel snel ontkrachten met de vraag; “Heb je er echt last van dan?” Inderdaad, dit is een retorische vraag. Volgens velen moet je rekening houden met de opvattingen van een ander, maar eigenlijk is het heel gek dat dan jouw opvattingen er blijkbaar niet meer toe doen. Dan hou je 2 opties over; zorgen dat het “rekening houden met” 2 kanten op gaat, en dan kom je er nooit uit, of gewoon de enige oplossing aanwenden; ophouden met overal maar aanstoot aan geven, let eens op jezelf.