BETEKENIS GAAT DE LUCHT IN

De sterfdag van je moeder is een datum die in je hoofd niet ongemerkt voorbij kan gaan. Voor mijn werk ben ik veel met datums bezig dus zie ik al gauw die bewuste vier september op de kalender staan en onmiddellijk gaat er van alles in werking. Zoals jullie in eerdere blogs hebben kunnen lezen ben ik het maar een beetje van me af gaan schrijven. Dat was voor mij ook genoeg, verder wilde ik er niet te veel mee doen behalve de rest van het gezin even bij elkaar. Mijn zus had wel een idee; lampionnen oplaten.

Een leuk idee wat in de praktijk nog leuker is omdat het een heel leuk effect geeft. Het is even klooien met aansteken, met name voorkomen dat aansteken het enige is wat er mee gebeurt. Maar als ze zich dan eenmaal hebben gevuld met warme lucht stijgen ze heel snel en zijn ze heel lang te zien. Daarbij hadden we heel veel geluk met de wind, die ze schuin over het water de verte in blies. 

Zoals met zo veel dingen in het leven kan iets heel simpels zo veel betekenis krijgen, als je die betekenis er maar aan toekent. Een mooie realisatie die je vertelt dat je bijzonderheid helemaal zelf maakt. Als ik dan bedenk dat mijn moeder daar heilig in geloofde, maar het niet zo goed op haar eigen leven wist toe te passen, krijgt het een symboliek mee die ons aansterkt om het leven aan te grijpen. De volgende keer dat ik te maken krijg met angst, twijfel of wat me dan ook tegen houdt, kan ik het in gedachten aan een lampion hangen zodat het weg kan vliegen over het water…