Lang heb ik gedacht dat de creator gepijnigd moest worden door het leven om te kunnen maken. Het klopt ook dat ellende een prachtige inspiratiebron is voor de creatieveling. Velen gaan ook dichtend, schilderend of componerend ten onder en laten tot het laatste ogenblik bewijzen achter van de onvrede die hun leven beheerst. Is pijnlijkheid een voorwaarde om mooie dingen voort te brengen? Natuurlijk niet!
Toch zie je ze soms zo lang in juist dat negatieve systeem opereren, dat het aannemelijk wordt dat ombuigen een moeilijke zaak aan het worden is. mensen grijpen terug op wat ze kennen, vooral als dat over de jaren gevormd is. De noodzaak van een positieve draai lijkt steeds verder weg en zo lijk je verder af te drijven van een pad wat je zou kunnen nemen, ook al bestaat die afstand alleen uit de beperking van je eigen gewenning.
Die periode van creatie door kwelling is een noodzakelijk kwaad in het vormen van de creatieve mens, en daarin staat voorop dat je ontwikkeling toelaat dat je het als een hulpmiddel kunt gaan zien. Dan ben je zeker niet in staat om alles wat er uit je wezen voort komt om te zetten in een rooskleurige kijk, maar bereiken zal je het door het niet van jezelf te verwachten of verlangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten