DOOS

Het lijkt wel of mensen geobsedeerd zijn met het fenomeen "buiten de doos denken" Dat is niet heel vreemd omdat men ook een beetje klaar is met hoe de dingen in onze wereld nu gaan, we willen graag verandering. Die tijd is ook in aantocht, ook voor zij die over de nek gaan bij het horen van begrippen als "nieuwe dimensie" en "ascentie" Voor de mensen die zichzelf "nuchter" beschouwen is er namelijk nog veel binnen de doos te ontdekken.

Als ik mezelf zou moeten omschrijven zou ik zeggen dat ik een "dooswachter" ben; ergens in een toren op de rand van de doos, met duidelijk beeld op wat er in en buiten de doos afspeelt. Zonder te oordelen probeer ik van beide kanten informatie te halen die voor mij geschikt is om een beeld te vormen van de wereld. Een beeld dat elke seconde ter discussie staat omdat er nu eenmaal geen absolute waarheid bestaat, alleen hetgeen wat je op dat moment kunt bevatten. 

Omdat ik beeld heb op meerdere levensvisies, meerdere werelden zo je wil, is dualiteit dagelijkse kost. Laatst was ik in Maastricht in de Onze-Lieve-Vrouwekerk. Ik zette voet op het zwartgeblakerde stuk altaar waar de kaarsen ontstoken werden, en maakte daar mijn meest religieuze moment van mijn leven mee. Als iemand die zich in het verleden hevig heeft verzet tegen religie in de klassieke vorm zegt dat hij bij een Mariabeeld de meest religieuze ervaring van zijn leven heeft mee gemaakt kunnen je stellen dat er sprake is van dualiteit. Het ene uiterste bevestigt voor mij dat religie niets meer is dan een in rituelen omwikkelde klaagbaak waar mensen graag hun ellende neer leggen om er zelf niet aan hoeven te denken. Dit uiterste geeft me zicht op mensen die prima in staat zijn om eigen verdriet te verwerken, maar toch iemand of iets anders zoeken om het op te dumpen. Geen enkele vooruitgang zullen zijn boeken in hun leven.
Het anders uiterste pakte me bij verrassing; deze informatie wordt wel degelijk ontvangen en verwerkt door een andere energie. Bij dat beeld heerst een energie die naar al dat geklaag luistert, en alles in zich op neemt, al ware het Maria's eigen problemen. 

De belangrijkste reden waarom het zo hard bij me binnen kwam was doordat het tegen me sprak. Het zei:"Help, het is te veel!" Iets wat ik me goed kan voorstellen aangezien het een emotioneel urinoir is wat drukker bezocht wordt dan de Bijenkorf tijdens de drie doldwaze dagen. Als een ter dood veroordeelde voelde ze. Opgesloten in een hok waar constant de zuurstof door kaarsen opgebrand wordt, en mensen stuk voor stuk binnen lopen om effe gauw voor 60 cent al hun ellende aan een stuk was vast plakken en op een punt rammen om vervolgens het geheel achter te laten. 

Het geeft nieuwe betekenis aan het woord doos. Binnen die ruimte komen mensen die binnen de doos zitten en verwachten dat hun ellende wordt opgenomen door een energie, een begrip wat buiten de doos hoort, of niet? Als je de verhalen er op naleest is Maria bepaald geen doos, waarom wordt ze dan wel zo gebruikt door mensen die heilig in haar geloven? Als een doos ellende die nooit vol raakt. 

Voor zowel "buiten de doos denkers" als "in de doos denkers", "gelovigen" of "ongelovigen", "nuchtere" mensen of "zweverige" mensen, is het goed om hier eens heen te gaan en geen kaars op te steken, maar alleen maar te voelen wat daar gebeurt. Daarna hoef je nog maar een vraag aan jezelf te stellen; "Welke kant van de doos zie ik?" Totdat je daar duidelijkheid op kunt geven zijn alle andere vragen ondergeschikt, gooi ze maar ergens in een doos...

VOELEN

Ik beschouw mezelf als een “nuchter” mens, en ik vind wetenschap mooi maar het komt veel tekort. Het heeft geen plaats voor persoonlijke ervaringen die je maken wie je bent. Mijn leven bestaat de laatste paar jaar uit een toenemende hoeveelheid religieuze ervaringen. Als ik dan terug kijk snap ik het gevecht niet wat al jaren gevoerd wordt tussen wetenschap en religie. De mensen die er om vechten zitten in mijn beleving voornamelijk te vechten tegen zichzelf. Hetgeen wat ze zien bij de ander; bekrompenheid, gaat net zo goed op voor hen zelf.

Ik zie dat ik in het verleden gelijktijdig tegen beide heb gevochten, en ben nu in de afgelopen jaren tot een punt gekomen waarin ik zie dat religie en wetenschap allebei gelijk hebben. Er is maar 1 ding waar ze allebei ongelijk in hebben; de verwijten naar elkaar. Er staat iets te gebeuren wat plaats maakt voor beide. Er staat iets te gebeuren wat geen plaats over laat voor zij die willen kiezen. Het is al lang gaande, maar straks is er geen weg terug, alleen maar vooruit. Vooruit geeft je nog steeds een keuze. Je kunt mee in waar je hart je naar vervoert. Deze keuze is de meest aangename want het kost vrijwel geen moeite en niemand hoeft je te leiden. De andere keuze is verzet blijven plegen en in angst leven. Zij zullen hun angst vervuld zien, en de wereld die in “verval” is zal voor hen ook “vallen”

In de Tarot betekent de kaart “de dood” absoluut geen einde, maar eerder een nieuw begin, op een nieuw vlak, in andere omstandigheden. Als je dit weet, accepteert en voelt, zul je voorop lopen in wat er te gebeuren staat. Je zult het niet zien, horen of ruiken. Het zal een gevoel van eenwording omvatten, die je heel individueel ervaart. Een schijnbare tegenstrijdigheid die je nu al kunt voelen. Dit voorop lopen heeft niets te maken met “beter” zijn of op wat voor wijze dan ook verheven zijn boven een ander. Verschillen in ervaring en gevoeligheid zijn nodig om dynamiek in het leven te hebben. Zo is het altijd al geweest en dat zal niet veranderen.

Er staat iets te gebeuren, waar duizenden bijzondere gebeurtenissen uit de geschiedenis mee verbonden zijn, die ons meer gaat vertellen dan wij hadden kunnen denken, op een manier waar we niet aan gewend zijn. Voor degene die het toe laat is die informatie helemaal niet belangrijk, net zo min als wanneer het gebeurt. Zij die het toe laten zullen het voelen als het komt, en weten als het er is.

Succes met voelen; de enige manier vooruit…

KLOTEGELD

Nieuwe plannen vanuit de overheid om alle problemen "op te lossen" Ik luister er liever niet naar. Ik heb nu al een half jaar geen nieuwe gezien omdat ik geen televisie heb, ik heb al 5 jaar geen krant aan geraakt en als het even kan mis ik het nieuws op de radio graag. Want wat je voor je kiezen krijgt is de bekende broekriem die strakker moet.

Voor wie? Leg me nou eens iets uit; welke totaal misplaatste slechte excuses voor menselijke wezens zitten er nou in welke kamertjes op welke gruwelijke wijze hun al veel te veel overstromende zakken te vullen met geld waar ze niet alleen geen recht op hebben, maar op het marktplein gevierendeeld zouden moeten worden om de godverdomde ballen te hebben om nog meer te vragen? Ik ben blij dat ik geleerd heb me subtiel uit te drukken, want als ik zou schrijven hoe ik er echt over denk, dan zou menig jood-villende nazi me aan kijken en zeggen; "Nou, zo kan die wel weer..." 

Doe nou eens een keer niet burgertje pesten en haal het geld waar het zit. Mensen met een salaris boven de 150.000 per jaar belasten met 70 %, salarissen boven de 250.000 met 80 % en 300.000 plus met 90%. Voetballers die 20.000 euro per week verdienen met 95% belasten.

Maar zoals altijd bepalen de mensen met geld wie er op draait voor de tekorten die er niet zouden zijn al mensen met geld van ons geld af zouden blijven. Wees maar blij dat ik geen idee heb wie je bent, want ik zou je villen gedurende een periode van 15 jaar met stukken van de gebroken spiegel waar je niet meer in zou moeten durven kijken. 

Maar weet je wat? Doe maar met mijn geld wat je wilt. Pak het maar van me af. Maar kom dan wel aan mijn deur om het te halen. En als je dat overleeft; succes met je karma...

HERSENVERTRAGING

Hersenpsincels 2: gevallen achterhoofd is zwaar over tijd. Mijn wens was om net als vorig jaar in Maart de bundel uit te geven. Door allerlei zaken is dit uitgesteld. Ik ga mijn best doen maar kan helaas geen garantie geven dat hij er ook dit jaar gaat komen. Als dat niet het geval is, komen er 2 in 2013 om de schade in te halen. 

Houdt de site in de gaten: http://hersenspincels.webklik.nl/page/nieuws voor nieuws en andere zaken, ik probeer jullie zo veel mogelijk op de hoogte te houden, en eventuele sluiers op te lichten. Er komen nog wat grote aankondigingen.

Blijf ook kijken op facebook: 
http://www.facebook.com/hersenspincels.marcelgahrmann 
en @HERSENSPINCELS me op twitter als je wilt.

hersenspincels@gmail.com

ANTWOORDEN OM DE VRAAG

Wetenschap is gebaseerd op vragen. Vaak wordt deductie gebruikt, waar men elke keer vraagt of iets van toepassing is, dat test en er vervolgens een nee uit komt, totdat het ja is. Op dit moment lopen veel wetenschappelijke onderzoeken vast door het feit dat het ja niet komt, en men geen vragen meer heeft. Dat betekent niet dat de vragen er niet meer zijn, maar simpelweg dat de vragen niet binnen ons bewustzijnsvermogen vallen. Veilig om te zeggen is dat het antwoord daar dan ook niet te vinden is. Of wel?

Je zou kunnen stellen dat als je iets onderzoekt dat je vragen stelt, en door middel van proeven antwoorden krijgt. Maar als je op een vraag een antwoord krijgt wat je niet had verwacht, maar wel binnen je begrijpend vermogen ligt, dan zou je de vraag opnieuw of anders kunnen stellen om hem te sluiten op het antwoord. Beide zijn dus een variabele.

Als je vragen op zijn, kun je alleen nog maar in de antwoorden gaan zoeken. Als die op zijn ligt het onderzochte niet binnen je vermogen om te verwerken. Voor een wetenschapper is dat heel erg, want dan loopt zijn onderzoek vast. Wat je misschien over houdt is een hypothese, die niet getest kan worden. Het zou waar kunnen zijn, maar je kunt het niet aantonen.

Uiteindelijk gaat het er niet om of je het antwoord of de vraag eerst krijgt. Het gaat er om hoe ver je uit je comfort zone durft te stappen door te accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn omdat jij ze zo maakt. Je waarneming van alles om je heen is een creatie van de jou aangeleerde en zelf ontwikkelde concepten. Soms kan je met iemand praten om een “verhelderende blik” te krijgen. Dat komt alleen maar omdat die persoon zijn wereld schept met andere concepten dan jij.

Als je bereid bent om alle concepten die je hebt los te laten, en open houdt voor discussie, dan kun je de vragen vinden bij de antwoorden die je niet kunt plaatsen, en andersom. Jouw concept van volgorde in het laatste deel de voorgaande zin was vast andersom geweest. Daarom las het zo moeilijk. Durf dingen om te draaien, durf zaken waar je heilig in gelooft aan de kant te schuiven, al is het maar voor even. Misschien vind je dan wat je zoekt. De vragen die daar weer uit voort komen kun je rustig laten varen, dan heb je een veel grotere kans op antwoord…

OVER WETENSCHAPPELIJKEN GAAN

De wereld wordt steeds serieuzer. Dat is niet erg, ware het niet dat het accent ligt op de verkeerde dingen. Dat geeft ook niet want dat laat ons weer zien waar het werkelijk om gaat. Het enige struikelblok daarin zijn we zelf; we moeten het willen zien. Als je dat gaat analyseren wordt het allemaal veel te abstract. Het is iets wat je moet voelen. Waar we daarin tegen aan lopen is het feit dat in deze koude wetenschappelijke wereld een vaag en negatief imago hangt aan voelen. Jammer, want het is de beste manier van weten. Gelukkig krijgen steeds meer mensen door dat gevoelsmatig weten de beste manier is om door het leven te gaan.

Daar komen ze vaak op de harde manier achter. Ze krijgen te zien of te voelen dat onze financieel wetenschappelijk dominante wereld de antwoorden niet heeft. Mensen sterven aan kanker, mensen raken hun baan kwijt, verliezen hun huizen en families verzanden in ruzies over geld. Uiteindelijk breekt er iets en dan krijgt men door dat het allemaal niet de moeite waard is. Het gaat om wat je kunt delen met elkaar en hoe we kunnen leren elkaar beter te waarderen. Helaas is daar vaak ellende voor nodig.

Die ellende wordt feilloos opgepakt door mensen die invloed hebben op jouw financiën en op hoe jij medisch behandeld dient te worden. Hoe meer mensen door krijgen dat voelen veel belangrijker is dan wetenschappelijk bewijs, hoe verder instanties de regels zullen aanscherpen in een laatste poging om onze angst vast te houden. Die angst levert hen namelijk veel geld op. Ik voel niet de drang om ze daar voor te straffen, dat wordt allemaal karmisch geregeld. Maar hoe eerder de mensen die uit hun hart kunnen en willen leven dat ook gaan doen, hoe eerder het kapitalistisch wetenschappelijk regime valt. Dan zullen alle hooghe heerhen verantwoording af moeten leggen. Niet aan mij, maar aan zichzelf.

VERF

Als ik toch eens mocht kiezen
De werkelijkheid is ik kan het ook
Of ik nu de tijd wil bevriezen
Of mijn kachel op water stook

Overal is een mouw aan te passen
Zonder er op te spelden
Ook al moet je soms verkassen
En dingen aan elkaar schelden

Of uit elkaar als dat zo uit komt
Kijk terug op je werk
Zorg dat het je niet afstompt
Laat het je eerder sterk

Uit de verf komen
Als je er in zat tenminste...

KINDERPOSTZEGELS VERKOPEN, SMARTPHONE BEGRAVEN

Je kunt nu ook kinderpostzegels (ver)kopen via Hyves. Ik vraag me af hoe veel mensen werkelijk binnen hetzelfde tijdsbestek na het lezen mijn mening daar over delen; waarom wil je kinderen nog verder met hun hoofd in computers en smartphones proppen? Hoe is het toch mogelijk dat er nog mensen zijn die dit een goed idee vinden? 

Aan de deur verkopen, menselijke interactie met de buurt, spannend, je moest er echt wat voor doen, is er een betere manier om je kinderen klaar te stomen voor de maatschappij? Bestaat de maatschappij dan alleen nog maar uit social media friends? Waar is de postbus 51 reclame als je ze nodig hebt? Je echte vrienden zitten niet in je telefoon, doe toch gewoon! 

Zij die opperen om steeds jongere kinderen in een smartphone te begraven zouden de nobel prijs voor de onrust moeten krijgen. Acties zoals kinderpostzegels verkopen op Hyves hoort daar zeker bij. Ik kom vast over als een ouwe brompot die dingen roept als; "In mijn tijd hadden we geen telefoons, en alles is toch ook goed gekomen?" Ik snap prima de aantrekkingskracht van social media en alle platforms waar je dat op kunt doen. Die aantrekking werkt ook op mij, dus waarom niet op kinderen. 

Het gaat om het educatieve deel, dat je internet kan gebruiken om hetgeen wat je niet zo goed durft uit de weg te gaan. Maar hier is het positieve deel; uit de poll blijkt dat slechts 1,2 % van de kinderen het online verkopen het leukst vindt. 25% van de dappere verkopers vindt langs de deuren gaan het leukst! 65 % vindt het fijnst aan de kinderpostzegel actie dat ze andere kinderen helpen.

Zo zie je maar weer; de jongere kinderen zijn nog te redden van een begrafenis in een smartphone scherm!

WORDS FACES & PLACES

http://wordsfacesandplaces.webklik.nl/page/home

http://wordsfacesandplaces.blogspot.nl/

wordsfacesandplaces@gmail.com

EVROUWCIPATIE

Lange tijd hebben we het in de media gehad over de emancipatie van de vrouw. Ze moest gelijke rechten hebben, evenveel kans maken op de arbeidsmarkt en vooral op vele vlakken niet onder doen voor een man. Als je nu terug kijkt op het geheel zou ik zeggen dat het geslaagd is, maar alle doelen zijn zeker nog niet gehaald. Vrouwen zijn nou eenmaal anders dan mannen en daarmee zul je verschillen blijven houden.

Maar hoe zit het nou met de mannen? Zijn die eigenlijk wel wat opgeschoten? Ik bedoel dan niet ten opzichte van de perikelen om de emancipatie van de vrouwe heen, maar voor zichzelf. Vrouwen zijn gegroeid, maar wat hebben de mannen gedaan. De evrouwcipatie heeft zijn werk ook gedaan want mannen zijn ook gegroeid.

Je kan tegenwoordig op steeds meer plekken openlijk bekennen dat je van je dame houdt en dat je dat regelmatig tegen haar zegt. Dat is een enorme vooruitgang na een tijd waarin je als je dat toe gaf, je voor homofiel werd versleten. (wat misschien wel het meest kortzichtige verwijt van dit universum zou kunnen zijn) ((nog mooier is dat de spellingsuggestie in Word mij verteld dat ik beter de uitdrukking homofilm kan gebruiken))

Tegenwoordig kun je dus als man zachtaardig zijn zonder in elkaar geslagen te worden, wat overigens niet betekent dat dit niet gebeurt. De problemen zitten nu vooral in de gay scene, waar je als bi weer niet geaccepteerd wordt. Zo houden we ouderwetse ideeën in nieuwe systemen levend. Dan kunnen we door naar de gaymancipatie en de emancipotsie. Feit is natuurlijk dat we als mens toch altijd op zoek blijven naar iets om af te keuren, en als dat er niet is, dan maken we het wel…

DE DERDE PARTIJ

Waar twee honden vechten om een been, hebben ze allebei net niet genoeg gelijk om het gevecht de moeite waard te laten zijn. Het rijmt niet, maar zo zou het spreekwoord moeten gaan. De derde partij is er namelijk niet, en kan dus ook niet “heen” gaan met het been. Meningsverschillen tussen mensen met overtuigingen zien er namelijk vaak uit als een gevecht tussen honden. Ze hebben allebei het bot vast, en zijn beiden niet bereid het bot los te laten ook al is de ander duidelijk sterker. Ze breken nog liever een paar tanden af. (of denken er niet over na dat het zo maar zou kunnen gebeuren)

Het eeuwige gevecht tussen religie en wetenschap is er een mooi voorbeeld van. Ik ben naar eigen zeggen niet religieus maar als ik al mijn opvattingen op een rij zou zetten is er vast een groep mensen die zullen zeggen dat ik het wel ben. Ik geloof in wetenschap en vindt het (soms) mooi wat ze doen, maar het is zeker niet altijd op zijn plek.
De onderlinge strijd is zo zinloos. Want religie heeft een goed stel algemene regels en een set verhalen over mensen die waarschijnlijk bestaan hebben. OK, sommige zaken komen wat ongeloofwaardig over en om het te zien als een absolute waarheid en een keurslijf waar je jezelf in te proppen hebt gaat heel ver.
Maar wetenschap heeft ook alle antwoorden niet, bulkt van de theoretische uitspraken, en dingen die “bewezen” zijn blijken jaren later toch anders. Als er dan helemaal geen ruimte is voor het feit dat je sommige dingen niet kunt bevatten doe je jezelf tekort.

De laatste tijd worden er zaken die als “religieus” worden gezien, wetenschappelijk onderzocht. Dat is relatief makkelijk omdat je dan binnen je beperkte kader van kennis in de wetenschap dingen gaat afvinken als “niet waar” totdat je wat interessants tegen komt, namelijk iets wat je niet kunt ontkrachten, maar ook niet aantonen.
Andersom lijkt me interessant; wetenschappelijke zaken religieus benaderen. Hoe ga je zwaartekracht religieus aantonen? Liep Jezus over water, of had hij gewoon schijt aan het concept zwaartekracht en bestond het daarom voor hem niet? Is condensvorming verzadiging van de lucht of zijn de tranen van Maria overal?

Het wordt tijd voor een derde partij; zij die beide niet schuwen maar zeker weten wanneer iets niet op zijn plaats is. Religieuze mensen met beide benen op de grond. Wetenschappers die het onverklaarbare accepteren. Ik wil het graag noemen: Relience. Het klinkt betrouwbaar en dat is het niet. Daar moet je het dan maar mee doen…

DINGEN VERANDEREN

Maart dit jaar was ik volop bezig met de publicatie van mijn tweede gedichten bundel: gevallen achterhoofd. Maart 2012 was tevens de maand dat mijn leven radicaal veranderde. Ik geloof dat alles een doel heeft en dit dus ook. Het was namelijk niet alleen mijn leven dat veranderde. Het leven van een handjevol mensen veranderde en / of is nog aan het veranderen. Als we breder gaan kijken verandert alles, alleen dat deed het al, ik had het alleen nog niet door. 

In ieder geval heeft het verre gevolgen voor mijn Hersenspincels trilogie. Deel 2; gevallen achterhoofd wordt heel anders dan ik een jaar geleden dacht. Deel 3; topkop wordt zodanig anders, dat het werk er in uitsluitend van 2012 is. Terwijl bij de uitgave van 2011; Beladen nek, al het werk al "stond" Het is weer eens een bevestiging dat je heel leuk kunt bedenken hoe dingen lopen, maar dat er altijd dingen veranderen. 

Zie het maar als nieuwe hoogtes, al weet ik ook nog niet precies waar het heen gaat. Eigenlijk is dat wel fijn, want dan blijft het leven je verrassen. Het leven is nu eenmaal dynamisch, en als je mee wilt gaan, "then you gotta roll with the punches" 

De nieuwe flow begint zijn weg te vinden, en dus zullen er ook weer wat regelmatigere updates volgen met betrekking tot de ontwikkelingen van deel 2. Houdt ook de site in de gaten voor updates:

http://hersenspincels.webklik.nl/page/huis

VRIJ

In het dagelijks leven wordt het woord “vrij” vaak gebruikt. Die plaats is nog vrij in mijn agenda, nee vrijdag ben ik vrij. Is deze stoel vrij? Maar eigenlijk is het een concept waar we ons ver van hebben verwijderd. Met name de mensen die het woord vaak gebruiken hebben er de grootste behoefte aan. Dan betekent dat ze nooit echt vrij zijn. We hebben ons omringd met luxe die beschermd moet worden. Daar moeten we voor werken, over waken, met elkaar over communiceren en vooral bang voor zijn om het kwijt te raken.

Want wat is nu echt vrij zijn? Ik ga nu aanspraak maken op jullie inlevingsvermogen. Neem even een momentje voor jezelf voordat je verder leest. Zet je telefoon uit, reageer niet op bliepjes uit je computer en vertel iedereen om je heen dat ze je een half uur niet mogen storen.

Daar gaatie; Je wordt wakker en het is zaterdag. Buiten regent het. Je doet wat oude kleren aan en gaat naar de keuken waar een kop thee en een boterham klaar staat. De volgende boterham, die je ook niet zelf klaar hoeft te maken is het volgende agendapunt van vandaag en verder niks. Er is ook geen vaste tijd geprikt voor die volgende boterham, je haalt hem als je honger hebt. Je weet dat niemand je gaat bellen want je hebt geen telefoon. Je weet dat niemand je gaat e-mailen want je hebt niet eens een adres. En als iemand naar je huisadres zou vragen, moest je toch even denken wat het ook al weer was.

Zuiver ter kennisgeving roep je; “ik ga!” en je begeeft je naar de gang. Je weet dat er een; “OK!” volgt. In de gang trek je een paar kaplaarzen en een regenjas aan. Terwijl je de laatste drukknoopjes dicht doet stap je naar buiten en dan volgt het magische moment. Je bent buiten, in de regen, tot niets verplicht, zonder middel van communicatie behalve je stem. Zonder sleutels want als je naar binnen wilt bel je aan.

Je bent in de wereld, met niets in je zakken en een hoofd vol fantasie. Wat heb je nodig? Jezelf. De regen deert je niet, je bent er immers op gekleed en alles wat vies of nat wordt is in een mum van tijd ingeleverd bij de grote waskamer. Wat daar precies afspeelt weet je niet, alleen dat je er niks voor hoeft te doen.

Hoe vrij voel je nu? Velen schrikken er van en trekken zich meteen weer terug in hun “veilige” wereld met een opmerking als; “Dat was toen, en nu zijn we volwassen” Maar wat let je? Je vrouw zit een soap te kijken met een Dolce Gustootje, ga lekker naar buiten de regen in! Stamp in die plassen! Als ze zou zien hoe heerlijk herboren je bent en je weer een beetje kunt glimlachen, doet ze met alle plezier de deur open als je aanbelt en gooit ze ook je kleren in de was! Dan kun jij daarna een filmpje kijken met een Corsendonck Pater en kan zij naar buiten!

Het hoeft geen standaard donderdagavond ritueel te worden, maar het kan je wel weer eens laten voelen wat vrij zijn nou eigenlijk is.

WAAR IS DE CENT GEBLEVEN?

De cent, een heel klein muntje die zich tegenwoordig het meest manifesteert als een getal achter de komma in plaats van een rond stukje edelmetaal. Naast deze fysieke en virtuele vorm is er nog een andere vorm waarin de cent bestaat; de gevoelsmatige cent.

De gevoelsmatige cent is een ouderwets concept die vroeger te vinden was bij de bakker om de hoek. Waar deze volslanke ambachtsman ‘s-nachts in de bakkerij stond en in de ochtend in de winkel. Als je dan een brood kocht kreeg je de zuurverdiende cent wisselgeld terug in je handen. Deze man begreep dat je die cent terug wilde, immers had hij met als zijn klanten een prijs afgesproken voor een brood.

Dat moest plaats maken voor de cent tactiek die er op geënt is om zo veel mogelijk afrondingsverschillen te maken die voor de klant ongunstig uit vallen, zodat de grote winkels waar we nu ons brood kopen met deze afrondingsverschillen duizenden euro’s per week extra binnen kunnen trekken. Er wordt overal volop onderzoek gepleegd naar hoe de burger geld uit de zak getrapt kan worden op wat voor manier dan ook. Geld “verdienen” gaat niet meer om handel drijven, maar om wie zijn spelletjes het smerigst uit kan voeren.

Waar is de gevoelsmatige cent gebleven dan, geeft niemand er meer om? Met stijgende kosten, bevroren salarissen en het minder waard worden van de bezittingen van de mens zijn de overheden wereldwijd hard op weg naar het punt dat mensen deze cent weer om gaan draaien. De burger krijgt steeds meer door dat het gebruiken van giraal geld wat “beloond” wordt met geen afrondingsverschillen, niet loont. De ouderwetse cent in je hand, die je hebt verdiend, waar niemand aan komt omdat ze er geen fuck voor hebben gedaan, die je uitgeeft aan de buurman omdat hij wel wat voor je doet.

Want de gevoelsmatige cent is geen zwart geld. Hierbij wordt zwart geld van de burger omgedoopt tot groen geld. Geld wat van hand tot hand gaat, waarvoor niet 70 formulieren hoeven worden ingevuld. Waar geen 300 man in een kantoor hoeven te zitten met een blazende airco om te kunnen controleren wat jij met je geld doet en of ze daar toevallig bij wet wat van kunnen jatten. Waar geen servers voor hoeven te draaien om ze virtueel van 1 plek naar een andere te verplaatsen.

Laat ze maar controleren wat ze kunnen controleren, maar van mijn groene geld blijven ze af. En als ik de kans krijg om mijn geld groen te maken, pak ik die kans. Kom dan maar voor mijn huis staan in je dure auto met je verrekijker om te zien of ik groen geld heb. Arresteer me maar en ik zal geen spijt betuigen. Want als iedereen groen geld maakt, wordt jouw witte geld minder waard en wie lacht er dan? De conversie naar de euro heeft een grote halt kunnen roepen aan het groene geld in Hollandsche Floreijnen, maar de groene euro’s zullen veel sterker zijn.

Waar is de cent gebleven? In jouw handen.

KSIENIKS MAARKHOORWELWA

Laatst keek ik een DVD en raakte verstrengeld in het "taal" menu. Blijkbaar is er dus een feature waarbij iemand voor de slechtziende precies uit legt wat er in beeld gebeurt. Het gaat zelfs zo ver dat alle vervelende intro clips van Miramax, THX of in dit geval Disney helemaal worden beschreven. Het Disney kasteel met het vuurwerk er omheen, blablabla... Ik vraag me af of wanneer je slechtziend bent en je gehoor is over ontwikkeld, dat je dan behoefte hebt aan een stem die de hele tijd elke seconde 3 keer te veel moet vullen om te vertellen wat er gebeurt. Zijn er trouwens ook andere dingen waarbij het wordt gedaan?

Het nieuws. Dan heb je dus iemand die zit te lullen en nog iemand die er doorheen ouwehoert hoe dat er uit ziet. De lezer kijkt bedenkelijk, bij dit bericht heeft hij duidelijk zoiets van; "Deze politicus zit zoals gewoonlijk door zijn tanden heen te liegen" Hij kijkt  niet in de goede camera, krabt aan zijn neus en verzit iets naar links, voor de kijkers rechts. Wat moet dat vermoeiend zijn zeg!

Porno. Hij haalt zijn enorme knuppel uit zijn broek, zij rochelt er op en begint er ongenuanceerd op te zuigen. Hij trekt hem uit haar bek en slaat haar er mee voor het gezicht, tot haar genoegen. Ze rukt nu heftig aan zijn lul terwijl ze op 1 bal knabbelt. Hij spuit dikke slierten wit in haar gezicht. 

In mijn beleving gaat elke beleving ten onder aan een dergelijke manier van verslaan, maar ik heb dan ook een groot voordeel; zicht. Moet iemand die zo beroerd ziet nou een DVD gaan zitten "kijken"? Moet iemand zonder benen voetballen? Als je geen auto hebt, moet je dan wel met alle geweld een garage bouwen? Ik vraag me af waar deze feature uit geboren is. De werkelijke wens van de slechtziende om een DVD te volgen, of ons aangeleerde menselijke wangedrag om altijd maar een poging te doen om er voor te zorgen dat iemand die iets niet kan er op een knullige manier aan mee kan doen. Dat is toch leuk?!?! Ik vraag me af of het lijdend voorwerp er ook zo over denkt...

EIGENWIJS

Men zegt wel eens dat ik eigenwijs ben. Klopt ook wel. Ik vind het vaak een goede eigenschap. Ook hier weer. Ik weiger namelijk mee te doen aan de crisis. Een tijdje heb ik geroepen; "Als iedereen nou eens net doet alsof de crisis niet bestaat, al is het maar een weekje, dan zijn we er weer zo aan gewend dat het niet bestaat" Mijn idee daar achter is dat mensen dan toch gewoon doen waar ze zich nu in tegen laten houden, en dat is nou juist hetgeen wat we nodig hebben.

Een beter milieu begint bij jezelf en dus ook een financieel milieu. Laat de crisis lekker de pleuris krijgen, ik doe er niet meer aan mee. 

Als de crisis aanbelt, laat ik hem lekker buiten staan. Heeft de crisis een goede aanbieding, laat ik hem liggen. En hij die een heel crisis verhaal tegen me ophangt over dat ik wel rekening moet houden met de crisis, die krijgt van mij geen seconde aandacht, verspeelde tijd.

Zo, klaar...

RIDE FOR THE ROSES

Vandaag hang ik in het groot, ik weet niet hoe groot maar ik hang in de vertrekhal van het Ride for the Roses evenement. Natuurlijk hang ik daar zelf niet, maar mijn gedicht "KRACHT" wel!

http://hersenspincels.webklik.nl/page/nieuws 

Ik ben genomineerd als 1 van de 3 beste inzendingen van de gedichtenwedstrijd "Write for the Roses" en dat was al genoeg om op een banner te komen. Ik ga straks even kijken dus dan ben ik er te vinden. Kom je ook?

http://www.ridefortheroses.nl/

AMAI DE BIERKAAI

Kent u de bierkaai? Prachtige omgeving aan het water met een uitstekende selectie brouwsels. Er is veel bedrijvigheid, en had u ook anders verwacht aan de kaai. Import, export, het maakt de bierkaai niet uit, zo lang er maar gehandeld wordt. En wat is nou een betere handel dan bieren; een van de meest populaire producten door de geschiedenis heen.

De meest opvallende kwaliteit van de bierkaai is dat hij zich werkelijk overal bevindt. Op het werk, in de politiek, in de vriendenkring, in de familie, bij alle overheidsinstellingen, bij alle commerciële instellingen, in het verkeer en zo zijn er vast nog talloze situaties en of omgevingen te vinden waar de bierkaai zich ophoudt.

Het makkelijke is; u hoeft eigenlijk maar aan een enkel ding te denken om een goede relatie te onderhouden met de bierkaai. Hij kan namelijk absoluut niet tegen een bepaald iets; vechten. Of het nou boksen, bekvechten, jiujitsu, cage fighting of een kussengevecht is, daar kijkt de bierkaai niet naar. Vechten is vechten, en dan kan de bierkaai wel eens lelijk dwars gaan liggen. 

Zorgt u dus dat u niet vecht tegen, of in de buurt van de bierkaai en alles komt wel weer op zijn pootjes terecht. Drinken tegen de bierkaai, dat kunt u beter doen. Uiteindelijk verliest u dan ook, maar dan bent u bewusteloos genoeg om daar geen waarde aan te hechten. En vergist u zich niet; de bierkaai lust ook een lekker wijntje op zijn tijd…

POETRY ON DEMAND

Ik bied me nu een tijdje aan als Life Event Dichter (LED) en ik bemerk dat mensen niet zo goed weten wat het nu precies inhoudt. Wellicht dat een wat uitgebreidere uitleg verheldering kan geven. 

Een Life Event is eigenlijk niets anders dan een belangrijke gebeurtenis in iemands leven. Dat kan gepland of juist niet zijn. Denk aan een kind krijgen, trouwen, afstuderen of het overlijden van een dierbare. Allemaal momenten die kunnen worden aangekleed met rituelen. Bij rituelen wordt vaak wat gezegd, mooie woorden om het moment extra betekenis te geven.

Ik kan die betekenis geven in de vorm van een gedicht. Ik kan daar de woorden voor vinden door me in te leven in de situatie op basis van de verhalen die ik hoor of lees met betrekking tot de persoon en gebeurtenis in kwestie. Waarom een vreemde? En hoe is dat mogelijk? Mijn ervaring is dat juist een buitenstaander heel goed in staat is om de essentie van de persoon en of situatie te vangen. 

Zeker in geval van overlijden is er vaak tijdsdruk om een mooie tekst op te maken voor een kaart, een mooi gedicht om voor te lezen tijdens de dienst of een treffend set regels voor het bedankje. Ik werk snel en doeltreffend. Bovendien kan het vertellen van verhalen die ik nodig heb als achtergrondinformatie juist als een opluchting voelen omdat ik alleen luister. 

Voor bruiloften en geboortes is er meer tijd om het uitgebreid te maken en kan er eventueel gezorgd worden voor van begeleidende illustraties of foto's. Ik houd altijd rekening met een persoonlijke noot, maar probeer zo veel mogelijk de essentie zo treffend mogelijk neer te zetten.

Uiteindelijk heb je een tastbare herinnering aan een speciale gelegenheid die zich keer op keer laat lezen of bekijken. Een geschenk aan jezelf of aan iemand anders, het maakt niet uit; iedereen heeft er profijt van.

Kijk voor een voorbeeld op:

http://hersenspincels.webklik.nl/page/life-event-dichter-led-

Septemberactie: de eerste 25 opdrachten in September krijgen 30% introductiekorting!!!

DRIE JAAR

Vandaag is het 3 jaar geleden dat mijn moeder stierf. Er gaat geen dag voorbij.......

DRIE JAAR

Wat er in drie jaar kan gebeuren

Er lijkt een mensenleven voorbij te gaan

Maar vandaag denk ik terug aan een

Ook al heeft mijn leven nu alle kleuren

Neem ik een moment om stil te staan

Bij jou die drie jaar terug verdween

Al ben je nu ook heel sterk aanwezig

Het lijkt te groeien elke dag

Mis ik al die dagen je armen

Ze gingen van vol naar pezig

Ook al zijn ze nu weg ik mag

Nu ook nog mijn hart verwarmen

Met al mijn herinneringen

Ze steunen me bij elke stap

Die me brengen bij mijn hart

Dat zijn zo van die dingen

Maar wat is nou de grap

Geen enkel van mijn dagen is zwart

Al kan ik je niet aanraken

Je leeft in en om mij voort

Een liefde die niet kan staken

Precies zoals het hoort

POLITIEK KOFFIESJOPPEN

Het is weer verkiezingstijd! Waar je dan steevast op kunt rekenen is dat er weer iemand gaat roepen dat alle coffeshops in Nederland dicht moeten. Zo stemmen alle vastgeroeste gristenen weer op alle partijen die dat roepen, en de mensen die weten dat dat toch niet gebeurt ook. Kortom; een ideaal standpunt om in te nemen als je stemmers wilt hebben. Of is het dit keer anders? Immers; de weedpas is al van kracht, zou het dan toch de voorbode zijn van algehele sluiting?

Maar iedereen met een goed werkend stel hersens in de kop zal toe moeten geven dat het alleen maar tot ellende zal leiden. Voor de Hooghe Heerhen die namelijk tegen het gebruik er van zijn ondervinden nu de voordelen:

- Dealers zitten binnen
- Gebruikers zitten binnen
- Er is geen noodzaak om in het criminele circuit te zitten om te handelen of te gebruiken
- De "legaliteit" maakt het gebruik voor velen minder interessant

Ik ben benieuwd of er dit keer ook echt wat mee gaat gebeuren in de politiek. Het zou een slecht idee zijn, maar voor het eerst dat de ballen even groot zijn als de mond.

PEDESTRIANMAGEDDON

Eerder scheef ik een blog over de niet kijkende fietser: http://hersenspincels.blogspot.nl/2012/08/bicyclemageddon.html Nu moet ik een groep weggebruikers toevoegen aan de lijst van onbeschermde diersoorten; de voetganger.

De voetganger kijkt wel, maakt zelfs oogcontact met mij en heeft zichtbaar door dat oversteken of verder bewegen niet gaat. En toch wordt de keuze gemaakt er schijt aan te hebben en mij een hartaanval te bezorgen. En natuurlijk is dat er niet 1, maar een hele horde mensen die op 1 dag besluiten dat in mijn buurt te doen op verschillende locaties.

Natuurlijk is er ook slagroom op het ijsje; de laatste voetgangers die ik tegen kwam liepen gewoon op de weg, structureel. Stoep vermijdend wandelgedrag. Ik stem voor de eerste partij die een "breng natuurlijke selectie terug" wet invoert.

WRITE FOR THE ROSES

En dan wordt je genomineerd als 1 van de 3 beste inzenders van een gedichtenwedstrijd gelinked aan een sportevenement tegen kanker:

http://www.ridefortheroses.nl/

Zie het gedicht "KRACHT" op de facebook pagina:

http://www.facebook.com/RidefortheRoses.nl

Deze week wordt de winnaar bekend gemaakt die mag voordragen op de slotmanifestatie. Sowieso komen alle 3 de gedichten op een banner te hangen in de vertrekhal.

PIONIERANALYSE

Mensen beginnen klaar te worden voor mijn werk. Dat zou suggereren dat ik voor loop in mijn gedachtegang en dat mensen langzaam beginnen te wennen aan mijn vooruitstrevende ideeën. Dat zou weer een reden kunnen zijn voor mensen om te zeggen dat ik naast mijn schoenen loop, wat weer een perfect voorbeeld is van een achterhaalde mening, want overtuigd zijn van je kwaliteiten brengt je waar je zijn moet, als er maar geen vastgeroeste idioten zijn die je omkapselen met hun kapsones – beschuldigingen.

Daarnaast is het een dynamisch effect waarbij je zou kunnen zeggen dat juist door de overtuiging van mijn eigen kwaliteiten, anderen klaar zijn om het te ontvangen. Als ik het met overtuiging uit kan dragen zal het ook beter aan komen.

Bij het ontwikkelen van je kracht als pionier heb je het zwaar. Je wordt beladen met negatieve kritiek of totaal negeren. Ook hier geldt weer; de negatieve kritiek en gebrek aan bevestiging vanuit jezelf roept dat op, dus als je dat om kunt draaien volgt de wereld vanzelf. Zoiets gaat niet van de ene op de andere dag, en met iedere nieuwe stap doorloop je weer dat traject waar je onderaan begint, om zo opnieuw de tanden uit je bek te struikelen om te komen waar je in je hart weet dat je thuis hoort. Het is het hoofd dat ons stoort. Het hoofd waar je collega, de buurman en je familie in kan kijken. Als je het slecht bewaakt kunnen ze er ook hun eigen troep achter laten, en als je het dan niet opruimt komt het in je hart.

Laat je hart nooit vervuilen door je hoofd, zeker niet met de rommel die andere mensen er in achter laten. Als mensen dan een hekel aan je krijgen is dat alleen omdat ze heel graag zouden willen zijn zoals jij. Het frustrerende voor ze is dat er weer iemand anders rommel in hun hoofd dumpt. Door die vervelende pionier te zijn laat je alleen maar zien hoe het ook kan. het ergste wat er kan gebeuren is dat ze er iets van opsteken en verbeteringen aan kunnen brengen in hun levens…

BICYCLEMAGEDDON

Ik las een artikel over smartphonegebruik op de fiets. Het jullie allemaal vast opgevallen dat er een kop vastgeplakt aan een scherm en geen idee wat er in realtime gebeurt - generatie bestaat. Dat het onmogelijk is om analoog contact te krijgen met deze generatie staat buiten kijf. Maar dat het op de fiets gevaarlijk zou zijn volgens dit artikel, daar ben ik het niet mee eens. Het maakt namelijk helemaal niks uit, want als het geen smartphone is, dan heb je te maken met helemaal op gaan in de koptelefoon, structureel naarstig proberen het opletten in de min te laten lopen en een algemene "kan mij het verrotten" houding.

Plotseling inhalen, afslaan zonder richting aan te geven, structureel door rood rijden, uit hoekjes vandaan komen waar je als fietser niet hoort te zijn of hoort te kunnen komen en ervan overtuigd zijn dat je voorrang hebt. Dat alles gebeurt met een onmiskenbare stelregel; "Gij zult niet (uit)kijken!" 

Er zijn nog 2 andere generaties fietsers die "deelnemen aan het verkeer" Ouderen; die kunnen niet meer opletten en/of een verkeerssituatie beoordelen. Volwassenen; die willen wel opletten maar zijn te druk met hun relatie, hun kinderen, de carriere of een combinatie van het voorgaande.

Kortom; fietsers kijken niet uit en ik ben gestopt met verbaasd zijn over waarom ik niet elke 5 meter dit tegen kom:

Ik weet namelijk hoe het komt. We hebben de natuurlijke selectie uitgeschakeld. Als gemotoriseerde bestuurder ben je namelijk ALTIJD verantwoordelijk voor de schade aan de fietser, WAT HIJ OF ZIJ OOK DOET. Je ziet dus automobilisten, motorrijders en brommeerders snoeihard remmen, gevaarlijk uitwijken en andere toverkunsten uithalen om plotselinge zelfmoordpogingen van fietsers te voorkomen. 

Ik wil graag stemmen voor een partij die zich hard gaat maken om deze regel een jaar lang omgedraaid te krijgen; elke fietser is ALTIJD verantwoordelijk voor 500% van de schade gemaakt aan een voertuig WAT HIJ OOK DOET, zelfs als hij sterft. Natuurlijke selectie haalt het eerste randje eraf, en ik denk dat het tweede kwartaal een stuk veiliger wordt...

VERKEERSKINDJE

Het prins Clausplein bij de aansluiting op de Utrechtsebaan in Den Haag krijgt 2 x 2 rijstroken erbij. Dat klinkt inderdaad alsof het een puinhoop gaat worden. Het is een belangrijke verkeersader die veel problemen heeft met doorstroming. Daarom is verbreding natuurlijk het eerste waar de hoge heren aan denken. Mensen die belangrijke beslissingen mogen nemen kiezen namelijk nooit voor een oplossing van het probleem, alleen maar voor een oplossing voor het probleem. Het welbekende gevolg is dat het einde ver te zoeken is.

De Rotterdamsebaan gaat het heten, maar vandaag zag ik een betere term; “Ontsluitingsweg Den Haag” Als een ware bevalling moet straks het verkeer tijdens de bouw door een smalle opening; de ontsluiting die weg is. Die komt namelijk pas als het klaar is. Daarna komt er nog een golf bloed en een moederkoek die opgeruimd moet worden. De ontsluiting is voorbij, maar nu zit je met een gapend gat en een gillend kind wat een bak geld kost (565 miljoen (!) euro in dit geval) en dan begint de ellende pas echt.

De ontsluitingsweg; ik denk dat het niet gaat bevallen…

SCHRIJFBLOK

Voor het eerst in tijden heb ik last van writer's block. Als er 1 fantastische remedie daartegen is, dan is het wel er over schrijven.

Writer's block is in mijn beleveing ook niet dat je geen idee hebt, het is juist dat je de overdaad er aan niet kunt verwerken tot een zinnig stuk tekst. In mijn geval komen er dan een bak gevoelens bij waarvan ik al niet zeker weet hoe veel en welke van mij zijn.

Bedankt, het heeft me al weer geholpen...

BARBEKNOEIERS

Er zou een cursus moeten zijn; hoe doe ik een barbecue. En als je die niet hebt gedaan, en je staat te klooien in de tuin, zou je bij wet door de rest van de buurtbewoners met je ballen aan de trekhaak van de lokale bus geknoopt moeten worden voor een rondje dorpskern. 

De aanleiding voor dit bericht is mijn benedenbuurman, die helemaal geen rechten meer zou moeten krijgen in zijn leven, want hij heeft een wegwerpbarbecue, en dat is nou de enige barbecue die echt makkelijk is. Je steekt de hoekjes aan en hebt wat geduld, waarna je ongeveer 3 kwartier stevig kunt doorbakken en dan is het klaar. 

Dit exemplaar is op zijn wegwerp (!) barbecue bezig met spiritus en wapperen en porren en weet ik het allemaal. Gevolg; zelfs met de deur van mijn balkon dicht komt de rook door de kiertjes. De rook van een barbecue overgoten met spiritus, van die rook waar je ogen zo van gaan tranen dat ze liever je kassen uit lopen. Ander gevolg: verbrand vlees.

Kortom; hij heeft het niet naar zijn zin omdat hij geen idee heeft wat hij doet, en ik heb het niet naar mijn zin omdat ik bij wet niet mag doen met hem, wat er in mijn hoofd afspeelt. Als een gangster film zie ik mezelf naar hem toe lopen, en ik pak het eerste botte voorwerp wat ik tegen kom waarmee ik op zijn hoofd begin in te beuken terwijl ik hard in zijn oren schreeuw dat hij godverdomme geen brandversnellers moet gebruiken bij een barbecue. Dan kom de tekst in beeld; "Barbecue zonder cursus, dat wil je toch niet?" met het SIRE logo in de linker onderhoek. 

Bedankt buurman, voor het vergallen van mijn longen en gordijnen, voor het bederven van je eigen lol en zelfvertrouwen door je domme acties. Bedankt voor het bewijzen van je afwezigheid van mannelijkheid omdat je het vuur niet onder controle hebt. Bedankt voor de plantjes die je een doodschop hebt gegeven omdat je de helft van de spiritus naast de barbecue hebt gegooid. Bedankt voor het uitschakelen van het laatste beetje hoop dat ik had op de intelligentie van mijn medemens. Bedankt voor het verhogen van mijn ziektekosten premie door het afnemen van chemokuur omdat je verbrand vlees hebt omgezet in kanker. Daarnaast was het vast niet lekker en heb je er niet van genoten.

Barbecue maakt meer kapot dan je lief is...

HET IS EEN HONDENBAAN, MAAR IEMAND MOET HET DOEN

Als mensen lang een hond hebben gaan ze er op lijken. Tenminste dat zegt men wel eens. Het klinkt als een afhankelijke relatie. In een afhankelijke relatie ga je zo aan elkaar hangen dat je voortdurend hetzelfde gedrag vertoont. Als je dat lang genoeg volhoudt ga je zelfs uiterlijke kenmerken delen. Ik heb het gezien bij mensen die zo hun identiteit behoorlijk kwijt zijn geraakt. Het leuke van een relatie is juist ook de verschillen tussen elkaar. Die diversiteit zorgt voor een dynamiek van waaruit je kunt groeien. Ik moet er niet aan denken dat die tegenstrijdigheden er niet zouden zijn, want je mist het voor mij meest essentiële deel van samen zijn.

Als ik een hond zou hebben moet ik er helemaal niet aan denken dat die verschillen er niet zouden zijn. Voor mij is dat in de relatie van mij tot hond een vereiste. Fysiek er op lijken vind ik dan nog niet eens zo erg, want honden zijn meest of schattig of foeilelijk, wat ik allebei leuk vind. Maar als het gaat om gedrag wil ik graag dat de rollen duidelijk zijn en zeer uiteenlopend. Hij kwijlt en ik niet. Als er pus uit zijn pik komt likt hij er aan, en ik ga naar de dokter in hetzelfde geval. Hij stinkt uit zijn bek (hoe zou het komen zie vorige punt) en als ik dat een keer doe poets ik mijn tanden een keer extra. Hij gaat door het dolle heen als iemand een rubberen kip over de grond beweegt, en als je dat voor mij doet vraag ik of je de koffie op wilt drinken en snel opdondert.

Wat ik wel graag nog een keer zou willen doen is aan een vreemde ruiken en er vervolgens 3 kwartier keihard tegen gaan blaffen. Niet omdat ik een hond wil zijn of er op wil lijken, maar gewoon om te kijken of ik dezelfde reactie uit kan lokken als die bij mij los komt als er iemand op mijn bank zit en onder de salontafel een rubberen kip over het vloerkleed heen en weer wrijft. Een ander voorrecht wat honden hebben is het ongegeneerd ruiken aan kruizen van mensen. Ze zijn echter niet kieskeurig, en als het gaat om het ruiken van mensenkruizen zou kieskeurigheid mijn top prioriteit zijn.

Tot slot hebben ze nog 1 groot voorrecht; ze kunnen buiten schijten waar ze willen, en iemand anders ruimt het op. Maar soms hebben voorrechten een karakter, en dit is er 1 van, die niet heel erg uitnodigen om er gebruik van te maken…

KARMA; UW NIEUWE WERKGEVER

Voelt u zich wel eens opgejaagd? U bent het ook. Van nature bent u echter heel anders. Het kapitalisme is aan het vallen, en zij die het beschermen denken dat als u harder loopt, de val kan worden voorkomen. En zelfs als u zo hard valt dat u niet meer verder kan door een burn out of hartklachten, werkt u nog mee aan het kapitalisme op de manier zoals zij die het beschermen willen.

Want u neemt chirurgische ingrepen af, die veel te duur zijn, maar waardoor wel kan worden aangetoond dat u meer premie moet betalen voor de ziektekosten verzekering. Terwijl zij die dat opperen, u de operatietafel hebben opgejaagd.

U neemt antidepressiva af; 1 van de best lopende handeltjes ter wereld. Ook daar betaalt u meer premie voor, want hij die u de vernieling in gejaagd heeft, wil daar graag voor betaald worden.

Vraagt u zich wel eens af waar u het allemaal voor doet? Goede vraag, want u voelt feilloos aan dat het u zelf niets brengt. U houdt het kapitalisme in stand, ook al voelt u zich daarin helemaal niet gemotiveerd. Degene die u namelijk laat werken in en voor het kapitalisme betaalt u daar slecht genoeg voor om angstig te blijven voor opstand. U ziet opstand ook als het enige middel wat u heeft om de negatieve invloed op u aan te pakken. Een betere optie is de jacht te bekijken als iets wat niet bestaat. Want vergeet niet; zij die het hardst rennen in opdracht van het kapitalisme zullen gelijk er mee ter aarde vallen.

Spreek uw innerlijke rust aan, waarom zou u niet de tijd mogen nemen om tot rust of inzicht te komen op de tijden dat het voor u belangrijk is? Als u niet meer voedt wat u ziek maakt, betaalt karma uit. Karma; de enige werkgever die werkelijk om zijn personeel geeft.

THUIS

Ik ben opgegroeid vlakbij de zee. Ik ben er nog steeds. Ik heb in geen enkel huis gewoond wat verder dan 20 km van het water stond. Sommige mensen groeien op in het binnenland. Die hebben nog nooit in een huis gewoond dat dichter dan 200 km bij het water stond. Die zitten vaak in bossen of op bergen. Misschien wel allebei. Als je op die manier opgroeit neem je dingen voor lief, en verliest het zijn charme in je hoofd, want in werkelijkheid gaat de charme er nooit van af. 

Want hoe vaak je ook op het strand hebt gezeten tegen je zin, met veel te heet zand onder je voeten. Hoe vaak je ook verbrand bent omdat je de zon niet voelt door het verkoelende windje. Hoe vaak je ook het bakje patat uit je handen bent kwijt geraakt door een brutale meeuw. Hoe vaak je ook kunt verzinnen wat je allemaal als vervelend hebt ervaren als je maar lang genoeg zoekt, je ziet altijd nog de golven. Je hoort altijd nog een ruis en de meeuwen die elkaar uit proberen te lachen. Als je wandelt langs de waterlijn praat je gemakkelijk met je liefje en de schijnbare oneindigheid van het water doet je dromen.

En hoe vaak je ook met je fiets door de modder moest tussen de bomen, steil de berg op. Hoe vaak je ook een opgesloten gevoel kreeg van het gebrek aan overzicht op enkele hoge plekken na. Hoe vaak je ook verlangde naar een wind die je neus verfriste. Hoe vaak je ook gestoken bent door een nader te bepalen insect. Hoe vaak je ook kunt verzinnen dat je opgesloten zit in een landschap, je ruikt nog altijd de bloemen. Je hoort de bladeren zacht ruisen en de vergezichten op hoge punten strelen je ogen. De bescherming van het woud en de berg omarmt je met al zijn takken, pieken en dalen. Elke hoek is een verrassing, ook al weet je wat er gaat komen. Je hoort graag het zacht zoemen van het leven en je neemt de ruimte in je op als ware het een verlengstuk van je ziel.

 

Hoe het ook zij, neem nooit je omgeving voor lief, maar haal er uit wat voor jou belangrijk is. En als er zaken zijn die je blijven trekken, blijf er dan komen, waar je ook bent. Je weet nooit wat het je zal brengen. Misschien zit de inspiratie wel altijd in waar je niet bent, als ware het de ultieme bevestiging van het niet te bevredigen verlangen van de mens. 

Waar voel jij je thuis? Ik overal...

MUGG

Ik kan er maar niet aan wennen en waarschijnlijk is dat goed; UGG's. Een modeverschijnsel wat mogelijk slechter voor je gezondheid is dan borstvergroting. Lelijke lompe nep bontlaarzen die zichtbaar geen enkele ondersteuning bieden aan de vrouwenvoet, die het vaak al zwaar te verduren heeft omdat vrouwenbekkens nou eenmaal anders in elkaar zitten en wat meer ondersteuning vragen tijdens het lopen. 

In het kader van gelijkheid zijn er sinds een paar jaar ook UGG's voor mannen verkrijgbaar. Een beeld waar ik misschien nog wel minder aan kan wennen.

 

Want het betekent dat de "modebewuste man" gewoon achter de idioterie die vrouwen in de schoenen wordt geschoven aan hobbelt. Er zitten dus mensen met een prominent gebrek aan smaak, die een hekel hebben aan de gezondheid van de trendy mens, ergens in een kamertje te bepalen welke onzin ze nu weer aan je voeten gaan smeren.

Ik zou me er niet aan moeten ergeren, maar het steekt me, net als een mug. Die zo eerst irritant om je heen gaat zitten zoemen, en dan je bloed zuigt. De mannen UGG heet bij mij dan ook de MUGG en ze zijn net zoals de vrouwen UGG:

UGG-LEE

HEB JE PAS DRUGS?

De drugspas; een oer-Hollandsch concept, gebaseerd op het principe; "Heb je een probleem, dan lossen we het niet echt op, maar verzinnen een stomme regel waardoor we door kunnen gaan met hetgeen we doen en de praktische kant zien we wel...'

Grappig is wel dat de anti-weed landen om ons heen er lijken akkoord mee te gaan. Belgie heeft al gereageerd met een bier-pas, die stelt dat als je wilt genieten van de Belgische specialen, je toch echt .be in je nek moet hebben staan. 

Het probleem is natuurlijk dat er geen probleem is. Als zeldzaam land waar weed gedoogd wordt is er verdomd weinig shit mee. Ook hier geldt weer; bij verzet zit je goed...

BESTEKGEK

Ik heb mijn bestek in een lade. In die lade zit een bak met vakken. Die vakken zijn bedoeld om het leven makkelijker te maken. Dat wil maar niet lukken. Het systeem is vrij simpel. Je hebt 3 vakken die het belangrijkst zijn omdat ze het vaakst gebruikt worden; lepels, vorken, messen. Daarnaast heb je vaak wat vage kleine vakken die voor kleine dingen worden gebruikt en 1 of 2 vakken; totale chaos. 

Ik heb al wat keukens gezien en ik ben in het reine gekomen met het feit dat als ik wat nodig heb uit de chaos vakken, dat het wat langer kan duren. De 3 belangrijke vakken echter, richt ik al 15 jaar op dezelfde wijze in. 

Wat is dan het probleem? De keukens die ik ken, hebben een lade die zich uitermate geschikt maakt als besteklade, die altijd onder het gedeelte bevind van het keukenblad waar aan gesneden, gevorkt of gelepeld wordt. Ik trek dus altijd de lade open naar mijn middel toe, met als gevolg dat ik de lade niet geheel open trek om geen contact te verliezen met het keukenblad. (psychologisch) Daardoor kan ik niet het actieve gedeelte van het bestek zien waardoor ik altijd 3 varianten in mijn handen heb gehad voor ik de juiste heb geselecteerd.

Ik weet dat ik kan bedenken wat ik waar heb gepositioneerd en ben me zeker bewust van het feit dat 15 jaar lang genoeg zou moeten zijn om mijn eigen systeem door te hebben. Het gaat echter dagelijks fout. Daardoor het ik de oplossing; "de rust nemen om de lade ver genoeg open te doen" afgeschreven. Het alternatief is de bak om te draaien zodat de actieve delen van het bestek te zien zijn bij het matig openen van de laden. Maar ik ben bang dat het probleem in mijn hoofd niet opgelost wordt...