Hoe komt het toch dat ook al hebben we veelvuldige ervaringen in het achteraf concluderen dat het beter is om die gruwelijke waarheid niet te gaan bekijken, dat we toch alles willen weten? Struisvogels steken soms hun hoofd in het open raam van een rijdende auto wat zo goed als altijd resulteert in nietsvermoedende automobilisten die van schrik met kracht een pedaal bedienen waardoor de vogel een ei legt en wel die aan het einde van zijn nek. Sinds de introductie van de auto is dit doodsoorzaak nummer een van de struisvogel. Waarom hebben ze er dan niet van geleerd de afgelopen decennia? Misschien komt het door hun kleine (in een rijdende auto rondvliegende) hersenpan, het dom uit de ogen kijken of het feit dat ze niet met elkaar praten. Feit is dat ze het blijven doen.
Mensen hebben dat ook. Alleen remmen zij af in hun eigen auto om een ander mens te bekijken die op de andere rijbaan een poging heeft gedaan zijn of haar hoofd UIT de auto te slingeren. Persoonlijk ben ik er niet benieuwd naar hoe dat er uit ziet, en ik kan maar moeilijk begrijpen dat anderen dat wel hebben. Als ik ben op een plek waar veel mensen aanwezig zijn druk ik mijn snor al als de sfeer grimmiger wordt, laat staan dat ik ga zitten wachten tot er ergens klappen gaan vallen en dat ik daar dan naar ga staan kijken. Wat is het toch dat je dat wilt zien? Ik wil het niet zien, ik wil niet eens in de buurt zijn.
Afgelopen zaterdag ook weer zo iets; ik heb net mijn boodschappen ingeladen en rijd met mijn uitrijkaart naar de slagboom van de parkeergarage. Er is iets aan de hand waardoor de slagbomen niet open gaan. Ik zie niemand in het kantoortje er naast zitten dus ik ga er van uit dat er aan gewerkt wordt. De meeste bestuurders voor mij stappen na een paar minuten zenuwachtig uit en beginnen om zich heen te kijken. Mensen achter mij stappen ook uit en bekijken de situatie van een afstand. Mensen die net naar binnen rijden parkeren hun auto en gaan niet de supermarkt in, nee ze gaan ook staan kijken. Twee minuten later komt er een lichtgevend uniformpje aanrennen die ergens een sleutel in ramt en de boel werkt weer. Er was niks te zien, alle kijkers weten nog steeds niet wat er nou aan de hand was en met vier minuten was de boel opgelost.
Alles wat je wilt weten in zulke situaties kom je niet te weten en anders kom je ellende te weten. Maar stel jezelf nou eens een vraag; “Waarom zou ik het willen weten, wat heeft het voor toegevoegde waarde voor mij?”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten