Als je vroeger reclame maakte deed het er niet zo veel toe hoe je dat deed, als je maar duidelijk maakte om wat voor product het ging en wat het deed. Toenemende concurrentie zorgde er voor dat reclame meer gericht was op de toegevoegde waarde van jouw product boven die van een ander. Dat andere product van een ander merk mocht je niet noemen en je mocht er ook niet naar verwijzen.
Ergens in de levensloop van reclame is men gaan zien dat als mensen de tekst of het filmpje leuk vinden, ze het met andere mensen gingen bespreken ook als het product hen helemaal niet aan sprak. Het zette een reclame periode in gang waarbij de humor belangrijker werd dan de boodschap over brengen. Uiteraard is er veel onderzoek gepleegd naar hoe men deze humor kan inzetten om mensen aan te sporen iets te kopen.
Toen kwam de goedkeuring om andere producten als vergelijkingsmateriaal aan te bieden in de reclame van jouw eigen product. Even dachten we dat het een reclame oorlog ging worden en dat merken steeds grover sneren naar elkaar gingen maken, maar dit nieuw reclametijdperk is niet door gezet. In plaats daarvan zijn we weer terug naar de humorloze informatievoorziening.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten