SFEER; DE STRAF

Je zal maar gevoelig zijn voor sfeer. Dat andere mensen bepalen hoe je leven aan voelt. Dat men elke keer weer bepaalt hoe het zit. Als het je dan overvalt en door je natuurlijke afweer heen breekt, heel onverwacht. Dan moet je het dus omkeren en ook al lukt dat je, het kost elke keer weer energie. 

Alsof je elke keer dat je de woonkamer in komt, er vreemden staan die je door de voordeur naar buiten moet dirigeren, alleen je woonkamer is je hart en de vreemden zijn de angsten, frustraties en het onwelbevinden van een ander. 

In de wetenschap uit ervaring dat mensen ook leuk tegen je kunnen doen en hun ellende bij zich houden. Dat je ziet dat omstandigheden het contact met die parasieten in stand houden. Eigenlijk wil je ze achter laten, ook als ze het niet overleven, wat zou het?