BINNEN

Ik kijk niet meer naar gister, zou niet meer weten wat. Wat het mij nog moest vertellen heb ik nu wel gehad. Morgen zie ik wel maar alleen met mijn ogen dicht. Ik spaar vragen over vandaag zodat het antwoord niet kan wachten. Als de dag dan draait naar morgen zijn ze ook weer snel uit zicht. Zo houd ik het opgeruimd in mijn gedachten. Toch zal ik niet vergeten hoe je naar me keek, vorige week. Hoe het over een maand is gaan mijn gedachten nu al naar uit. Zoals je ogen het nu doen omringd door huid veel minder bleek, dan in de winter. Zomertinten kunnen vervagen en wolken kunnen betrekken. Hoe je bij me binnen valt is altijd even sterk.