VOORBEELD

Ik kan geen richting vinden, Ik weet me geen houding te houden. Geen idee waar ik me bevind of waar het heen gaat. Het is geen probleem want ik weet dat het goed komt. Het is wel een probleem omdat ik me er onbestendig door voel. Er gaat zo veel door mijn hoofd dat ik er geen raad mee weet. Er gaat zo veel door mijn hoofd dat de kans zo groot is dat er wat moois uit voort gaat komen. 

Mijn hart klopt onregelmatig zodat ik me zorgen maak of het wel goed komt. Mijn hart zoekt een plek die me past en onregelmatigheid is een onderdeel van het proces waar ik van mag genieten. Niemand zal me vertellen waar het eindigt, zoals ik dat ook niet zal doen. Het is een onvoorspelbaar gegeven waar ik mee moet leven, en leven is wat ik zal doen al kost het mijn leven.

Wat heeft een mens te verliezen? Een mens die met niks wordt geboren, waar van wordt verwacht met dezelfde hoeveelheid materie afscheid te nemen van alles wat je kunt aanraken. Het accepteren van het lijden is het toestaan van controle op een vrij mens. Als ik er klaar voor ben, vertel ik mezelf wat goed is zonder te praten of te denken en ik zal volgens als vanzelf. Want ik heb maar 1 voorbeeld en dat ben ik. Al het andere is slechts glazuur op de cake die ik zelf heb gebakken.

Ben ik mezelf kwijt? Dan zou ik er naar zoeken. En als ik er naar zocht zou ik niet verwachten het te vinden. Dat laat ik liever aan mij over, die is er veel beter in mij te vinden...