EIGENDOM, HOE DOM?

Laatst vertelde iemand een verhaal dat de buurvrouw haar kat terug kwam brengen met de mededeling dat ze al 2 katten had, dus deze niet kon houden. Bij dat soort verhalen breek ik mijn onderkaak op de vloer. Als ik met zo’n verhaal wordt geconfronteerd probeer ik altijd een vergelijking te maken, waardoor duidelijk wordt hoe belachelijk het is wat ze werkelijk zeggen. In dit geval zou ik me niet kunnen bedwingen om te zeggen; “Ik zag gister je autosleutel uit je zak vallen, maar ik heb hem bij je in de brievenbus gedaan, want ik heb al een auto” Of; “Je zoon kwam vanmiddag langs maar ik heb hem maar naar huis laten gaan want ik heb al een kind”

Vaak hoor ik mensen zeggen dat ze graag dingen willen hebben maar er liever niet voor betalen. Ik merk dan dat wanneer ze de kans krijgen, ze ook ergens niet voor zullen betalen. Het heeft geen zin om ze de omgekeerde situatie voor te leggen want deze mensen vinden ook dat iemand anders hen naait, ze groot gelijk hebben, moet je maar opletten! Ik kan daar zo weinig mee, ik betaal graag voor iets wat goed is. OK, ik zal er alles aan doen om een zo gunstig mogelijke prijs te krijgen, maar dan betaal ik ook meteen en is het klaar. Het zou niet in me op komen om uitstelling van betaling te vragen, waarschijnlijk omdat mijn ervaring met het verlenen van uitstel van betaling tot nu toe heeft geresulteerd in het uitblijven van betaling, of een minimale overschrijding van de gestelde termijn met factor 4.

Respectloos gaat de mens om met de eigendommen van een ander, en het begint me steeds meer tegen te staan. Het lijkt normaal te zijn, mensen accepteren het van elkaar maar waarom? Misschien zijn ze niet anders gewend, zelfs als ze dan 1 keer in hun leven worden voorgesteld met een (voor mij zo) normale situatie, kunnen ze er niet mee om gaan. Want als je iedereen in de maling neemt, kun je dat ook terug verwachten en als je het verwacht, wordt het vanzelf waar…