EEN HARD KATTENGELACH

Volgens mijn vriendin mag je op het eind van je aardse bestaan nog een keer reïncarneren als huiskat om goed te maken voor alle ellende en oorlogen die je in je vorige levens hebt mee gemaakt. Ik snap die beredenering heel goed; slapen, eten en spelen, niet te lang, gemiddeld een jaar of 12. Toch als ik dat kattengedrag eens wat nader bestudeer heb ik zo mijn twijfels of dat katten leven wel allemaal slingers en ballonnen is. Een huiskat moet toch wel een van de meest onnatuurlijke creaties van de mensch zijn.

Het begint met slapen, de activiteit die bij de huiskat nummer 1 staat op de prioriteitenlijst. Nou ja, slapen? Instinctief slaapt de kat met twee ogen half open om voorbereid te zijn op elk gevaar dat zich maar kan aandienen. Gevaren die er niet zijn, dus dan moet je als kat die angst op andere dingen richten; stofzuigers, dichtslaande deuren en ramen, plotselinge bewegingen of dingen die nieuw voor je zijn. Katten die wel met de ogen dicht slapen komen vaak in een coma terecht waardoor ze met hun geest door een wormgat een parallel universum terecht komen. Al snurkend doen ze het geluid van hun space shuttle na en met ongecontroleerde spiersamentrekkingen proberen ze te wennen aan de afwezigheid van zwaartekracht.

Eten staat bij de meeste katten op prioriteit 2, maar bij velen ook op 1 tot op het punt dat enkele exemplaren het missen van eten als een gevaar zien zodat ze hun angst weer ergens op kunnen richten bij afwezigheid van natuurlijke vijand. Omhoog kijken naar een mens met vragende ogen, al hun bewegingen aftasten met simultaanbewegingen in afwachting van het geprefabriceerde stinkende goedje uit blik, zak of pot, die in harde of zachte vorm wordt gedeponeerd in een keramiek bakje bedrukt met een kittige speelse tekst of afbeelding is naar mijn mening ook niet de instinctieve manier van eten voor een kat. Een kat wil jagen, en als hij dan onverhoopt een stuk wild vindt zit zijn buik al vol van die chemische troep met nierverwoestende hoeveelheden zout, dat er nog maar twee opties zijn voor het vers gevangen dier; eindeloos mee spelen en / of aanbieden aan de baas.

Spelen klinkt leuk, maar ook dat gaat niet zo maar. Het is immers een nieuw item in de o zo vertrouwde omgeving, dus er zal veelvuldig aan alle kanten geroken moeten worden om vast te stellen of angst.exe of spelen.exe gedraaid dient te worden. Is het speleding kattenkruid of kattengras dan wordt gauw duidelijk hoe instinctief gestoord een kat werkelijk is. Het kattenkruid wordt vooral bij zich gehouden, al het andere wat goed gekeurd is als speleding wordt met hoge snelheid door de kamer heen gemept om onder de buffetkast terecht te komen, buiten bereik van een pootlengte. Ook komt er een interessant fenomeen naar voren; de schaamte. Op het moment dat de kat op merkt dat zijn lange afstand pingpong door het huis wordt bekeken als zijnde mens vermaak, kan de kat zich binnen een nanoseconde in een washouding zetten als ware hij net wakker met een blik van; “Ik? Ik ben niks aan het doen?”

Dan heb je het nog over de huiskat alleen, mochten er meer bij elkaar lopen komt er nog een heel arsenaal aan mindgames bij kijken met blazen, poepen en plassen, Hollywood is er niks bij. Soms probeer ik me wel eens te verplaatsen in een kattensituatie. Ik zie het dan helemaal voor me; slagroom uit een bakje slurpen, mijn nieuwste gitaar van onder tot boven besnuffelen om hem daarna door heel het huis heen te meppen en vervolgens met mn hoofd op mijn voet met twee open ogen op de bank liggen slapen. Nog beter; op de stapel pas gestreken was gaan liggen, die is nog een beetje warm en het is niet de bedoeling dat ik daar lig. Daarna nog even wild knuffelen met een met rozemarijn gevulde sok en schijten in een plastic bak gevuld met rare korrels...