Zojuist een enorme ton tumtum gekocht, en dat klinkt al lekker; tontumtum, maar als het een beetje mee zit smaakt het nog lekkerder. Dan maak je die ton open en daar ligt de verzamelde bak kleurige alle natuurlijke processen in je lijf verstorende vracht suikerwerk. Ook hier zit hij weer in; het bespikkelde chocolaatje.
Vanaf nu moet ik voorzichtig zijn dat ik niet racistisch over kom. Dat chocolaatje ziet er altijd een beetje uit als een ongenodigde gast, en voor mij smaakt hij er ook naar. Tumtum kan volgens mij prima buiten dat zodanig verwerkte stuk chocola dat het net lijkt alsof hij er tussen smaakt.
Volgens iedereen hoort hij er bij en mensen voelen zich altijd enorm aangevallen als ik zeg dat ze hem van mij thuis mogen laten. Had hij er noot in gezeten had niemand hem gemist. Mensen voelen zich helemaal aangevallen als ik het vergelijk met de "verplichte neger" in Amerikaanse sitcoms. Van die duidelijk door blanken geschreven scripts en grappen in een compleet blanke omgeving maar volgens de statistieken moet er dan een neger in. Het helpt dan al niet meer als ik uitleg dat de duidelijk door African American geschreven sitcoms een "verplichte bleekscheet" hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten