LACHEND OP JE BEK

Ik moet er niet aan denken dat ik aan niets meer zou moeten denken. Als alles maar vanzelf ging en elk stapje is maar goed. Dat het leven je bedient op je wenken met een schouderklopje en schouderklapje, want je weet niet hoe het moet anders had je eerst fouten gemaakt. Plat op je bek voelt veel beter dan dat je van de zijkant wordt geraakt, dan voel je nog niet wat er wordt bedoeld en zie je niet wie er heeft uitgehaald.

Voluit vooruit schuren met je kin op rauwe tegels en als de gedachte is ingedaald lik je alle kouwe zegels om in je boekje te plakken. Is het boekje eenmaal ingeleverd krijg je een beloning die niet zo snel meer weg zal zakken bij je thee met honing en een koekje en dan kun je zelfs nog lachen om die korsten op je smoel.