IK TELEVIZIE HET NIET

Televisie blijft maar een raar medium. Als je honderd jaar geleden iemand een 117 cm 400 HZ LED had gegeven met een digitale aansluiting, keek hij misschien zijn ogen uit maar als je hem vertelde dat de gemiddelde mens daar een paar uur per dag aan zou besteden zou hij je zeker voor gek verklaren. Zoals met zo veel media heeft TV zo enorm veel potentie om mensen informatie te geven waar ze blijer, slimmer en gezelliger van worden. Ik zeg dat het die potentie heeft omdat het net zoals bij alle andere media vaker niet zo gebruikt wordt dan wel.

Het wordt gebruikt om je politieke opvattingen te beinvloeden met halve informatie. Je koopgedrag wordt bepaald met vrolijk ogende leugens waarbij cruciale informatie weg wordt gelaten, terwijl je die als consument juist hoort te weten. Je wordt overladen met de ellende van de wereld door de ogen van de maker van het programma, waardoor je niet per definitie een redeliojk beeld krijgt van wat er nou echt aan de hand is.

Als alternatief heb je programma's die je vrouwelijk kant aanboren met inrichten, tuinieren, dansen, zingen, schaatsen en koken waarbij de onderzoekers die tot de conclusie zijn gekomen dat je van Mozart luisteren slimmer wordt, waarschijnlijk bij het onderzoeken van deze programma's tegenovergestelde resultaten zullen behalen.

Televisie? Ik ga liever wat leuks doen. In de regen fietsen, op zoek naar een grote drol waar ik doorheen kan sjeezen. Of een kwartiertje flossen. Reisje naar Afganistan om te kijken hoe de situatie echt is, en met een witte vlag zwaaien om in mijn beste Afgaans uit te leggen dat het veel leuker is om elkaar bloemen te geven. Zonne of Paarde, dat maakt niet uit.

En terwijl ik dit schrijf, klinkt er uit de speakers hier; "Everybody wants to be on TV" Waarom heb ik daar geen last van? Ik vind het zo normaal om raar te zijn...